Etty Hillesum stond al tijden op mijn verlanglijstje. Ooit had ik al in de bibliotheek een paar regels uit haar dagboek gelezen en dat sprak me niet direct aan. Maar ze bleef me trekken, deze jonge vrouw die tijdens de Tweede Wereldoorlog haar gedachten op papier zette. Een soort Anne Frank, maar dan twee keer zo oud. Naast een aantal dagboekschriften zijn er ook brieven van haar bewaard gebleven. J.G. Gaarlandt heeft er een selectie uit gemaakt en er een inleiding bij geschreven voor Het verstoorde leven.
Die inleiding lees ik wat vluchtiger door, want ik wil lezen wat Etty zelf geschreven heeft. Dat was niet voor publicatie bedoeld. Er zit veel herhaling in en ook verwijzingen naar situaties of mensen die verder niet worden uitgelegd. Er zijn wel voetnoten toegevoegd bij de namen die ze noemt, maar dat verheldert weinig. Maar nu ik dit boek eindelijk aan aan dit boek begonnen ben, wil ik het niet zomaar opgeven. Af en toe zijn er diepe inzichten die interessant genoeg zijn om door te lezen.
Verder lezen