Nederlands

18 juni 2019

De wateraap – Mariken Heitman

Nederlandse literaire debuten hebben bij mij altijd een streepje voor; ze maken me nieuwsgierig. Daarom reserveerde ik de kersverse roman De wateraap bij de bibliotheek. Dat boek begint met de dood van een vos. Elke vindt hem als ze de zomer bij Ko doorbrengt. Ko is de zus van haar oma, die wel wat hulp kan gebruiken bij het werk in haar moestuin.

Mariken Heitman schrijft compact, wat vraagt om aandachtig lezen. Het kan zomaar zijn dat ze even later op een detail terugkomt waar ik overheen gelezen had. Elke is net als de schrijver bioloog (al studeert ze nog) en er worden heel wat dieren en planten beschreven op een prachtige manier. Verder lezen

10 juni 2019

Eline – Michelle Visser

Veel Vlaamse auteurs hebben de Eerste Wereldoorlog in hun boeken beschreven, maar hoe was het in die tijd in Nederland? In 1918 maakt de Leidse Eline zich zorgen om die grote oorlog. Wat ze ervan weet is uit de krant en uit brieven van haar vriendin in Engeland en van haar Duitse schoonfamilie. De neven van haar man zijn als soldaat aan het front, zouden ze dat overleven? Eline weet wel dat er ook in haar eigen stad mensen in armoede leven, maar zelf zit ze er warmpjes bij met haar gezin. Ze vermaakt zich met schilderen, tennis, kletsen met vriendinnen en de zorg voor haar kinderen. Het huishouden laat ze aan de meid over.

Dan moet Elines echtgenoot een tijdje naar een dorp in Drente om daar een veenlijk te onderzoeken. Eline mist hem enorm en in een opwelling besluit ze om hem achterna te reizen, met de kinderen. Dat wordt een heel avontuur, zowel de reis als het wonen in een dorp. Verder lezen

29 mei 2019

Stad in de storm – Thea Beckman

Utrecht, 1672. Hans Stevenszoon Ortelius is bij zijn vader in de leer als boekhandelaar en drukker. Dertig jaar later denkt hij terug aan die paar woelige jaren, waarin hij bijzondere mensen ontmoette en oorlog het leven van de Utrechters bepaalde. De strijd ging tussen de patriotten en de prinsgezinden en tegelijkertijd werd de Republiek der Zeven Provinciën aangevallen vanaf alle kanten: op zee door de Engelsen en over land door de Fransen. De Fransen bezetten Utrecht, terwijl Holland beschermd werd door de Hollandse Waterlinie: dijken werden doorgeprikt om weilanden onder water te laten lopen, zodat niemand erdoor kon.

Thea Beckman verweeft de historische gebeurtenissen kunstig in het verhaal van Hans. Hierdoor ligt de focus op hoe het was voor gewone mensen. Verder lezen

5 mei 2019

Rose – Rosita Steenbeek

Terwijl ik gestaag vorder in een roman van Simon Vestdijk, heb ik behoefte aan iets wat makkelijker leest. Ik ben immers op vakantie op Vlieland, wat me moe maakt van het wandelen en de zon. Op mijn e-reader vind ik een boek van Rosita Steenbeek, waar ik eerder al het mooie Ander licht van las. Rose begint in 1920 op Wangeroog, ook een Waddeneiland. Dat is ook toevallig. Ik begin te lezen en ga meteen op in het verhaal dat Rosita heeft gebaseerd op het leven van haar Duitse oma.

In 1920 is Rose een tiener en ze is op Wangeroog voor de bruiloft van drie van haar neven, die met drie zusjes trouwen. Op het eiland hebben een oom en tante van Rose een hotel en de familie brengt de zomers er altijd door. Het is vlak na de Eerste Wereldoorlog. De mensen hebben opgelucht ademgehaald en hopen dat er nu nooit meer oorlog komt. Verder lezen

28 april 2019

Diepe aarde – Maria Vlaar

De Biesheuvelprijs werd dit jaar gewonnen door een schrijver waar ik nog niet eerder van had gehoord: Maria Vlaar. Zij blijkt wel bekend te zijn in het boekenvak vanwege haar werk als redacteur en journalist. Diepe aarde is haar debuut. Het is een bundel van zeventien korte verhalen. In de meeste daarvan worden herinneringen worden opgehaald aan huiselijke taferelen van gezinnen die inmiddels niet meer bestaan, doordat de leden ervan gescheiden, ouder geworden of dood zijn.

Verder lezen

21 april 2019

De kellner en de levenden – Simon Vestdijk

Al een tijdje had ik het voornemen om weer eens iets van Simon Vestdijk te lezen, omdat ik De koperen tuin als tiener mooi vond. Dus toen Sue vroeg wie er zin had om tegelijk met haar De kellner en de levenden uit 1949 te lezen, besloot ik om mee te doen.

Na een paar bladzijden ben ik al totaal de kluts kwijt. Ik ben moe en het duizelt me van de personages, de lange zinnen en de moeilijke woorden. De volgende dag begin ik opnieuw, maar dan aandachtiger.

Laat in de avond staan twee agenten bij een flatgebouw. Twaalf bewoners worden gesommeerd om mee te komen en in een bus te stappen. Verder lezen