Annejan Mieras is basisschooljuf. Haar debuut begint dan ook op school, waar Fenna streng wordt toegesproken door de hoofdmeester. Ze heeft haar klasgenootje Tess gebeten. Dat gebeurde niet zomaar, want Tess doet steeds zo gemeen. Ze maakt nare opmerkingen over Fenna’s onderbroeken en ook over Fenna’s vader. Die woont sinds een halfjaar in de polder en ze hebben elkaar al een tijdje niet gezien. ‘Bestaat die vader van jou wel?’ zegt Tess.
Eindelijk mogen Roya, haar broers en haar ouders definitief in Nederland blijven. Na hun vlucht uit Afghanistan woonden ze jarenlang in asielzoekerscentra en wisselden de kinderen een paar keer van school. In dit huis mogen ze blijven. Maar er ontbreekt nog iets, vindt Roya.
Bij een huis hoort een huisdier. Dat vind ik.
Bij de dierenwinkel kiezen ze een wit dwergkonijntje uit, dat de naam Misjka krijgt. Het hele gezin is dol op het diertje, dat veel wordt geaaid. Roya neemt hem mee naar haar kamer en vertelt over zichzelf. Daar hoort natuurlijk bij dat ze ooit in Afghanistan woonden. Maar daar weet Roya niks meer van. Ze was drie jaar toen het gezin vluchtte en ook daar kan zij zich niets van herinneren.
Verder lezenOnlangs kreeg Edward van de Vendel de Boon voor Kinder- en Jeugdliteratuur 2023 voor zijn boek Misjka. Dat gaat over Roya, die als klein meisje uit Afghanistan naar Nederland kwam. Haar konijn vormt de rode draad. Over de broer van Roya, die Hamayun heet, kwam in 2008 al een boek uit. Dat is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Anoush Elman. De gelukvinder is een D-boek, dus voor jongeren, terwijl Misjka een A-boek is, voor jonge kinderen. Ze zijn geïnspireerd op hetzelfde gezin. Ik besloot dat ik eerst De gelukvinder wilde lezen en vervolgens Misjka, al schijnt het ook prima andersom te kunnen.
Het verhaal begint als Hamayun een jaar of tien is en nog in Afghanistan woont. In die tijd heeft Hamayun een dagboek, waarin hij regelmatig schrijft. Dat gaat over hoe het thuis en op school gaat en over zijn vriendschap met Faisal. Hierdoor krijg je als lezer een goed beeld van hoe het dagelijks leven was in Afghanistan.
Verder lezenRevolusi stond al lang op mijn verlanglijstje. Het is een dik boek over Nederlands-Indië en de bevrijding van Indonesië in 1945. David van Reybrouck heeft er talloze ooggetuigen voor geïnterviewd. Eerder oogste hij al lof voor zijn boek Congo, over de Belgische kolonie. Waarom hij dan als Belg nu over Nederlands-Indië wilde schrijven? Omdat het een heel groot land is, qua inwoneraantal het vierde van de wereld. En omdat het heel veel invloed heeft gehad op de wereldpolitiek. Toch weten Nederlanders er amper wat vanaf, betoogt hij aan het begin van dit boek.
Het begint met de geschiedenis van Indonesië, vanaf het moment dat de eerste Nederlanders er voet aan wal zetten rond 1600. Eerst werd er gehandeld in specerijen zoals peper en kruidnagel. Later werden dat koffie en suiker. De VOC groeit en schuwt niet om geweld te gebruiken. Ook toen de slavernij officieel was afgeschaft in de negentiende eeuw, werden inheemse mensen uitgebuit.
Verder lezenEr zijn al veel spannende dystopische boeken geschreven over het leven in een dictatuur, waarin je continu in de gaten wordt gehouden. Het nieuwe boek van Eva Rammeloo is echter non-fictie, want ze vertelt over haar eigen ervaringen als journalist in China. Na negen jaar heeft ze aangekondigd terug naar Nederland te verhuizen. Haar gezin had die stap al gemaakt na het uitbreken van de coronapandemie. Eva reisde dapper heen en weer, maar nu is het genoeg. Het is niet nodig om expliciet toe te lichten waarom ze deze keuze nu maakt, want dit boek zegt genoeg.
Een paar maanden geleden las ik haar vorige boek uit 2017. In Het geluk van de Chinezen beschrijft ze het leven van diverse gewone Chinezen. Hun welvaart is toegenomen, maar er zijn ook negatieve ontwikkelingen. Ook in Alles onder controle staat het leven van gewone mensen in China centraal. De kapstok hiervoor is de allesbepalende politiek van president Xi Jinping. Het begint dan ook met een beschrijving van zijn leven en zijn ideeën. De verhalen over zijn jeugd op het platteland zijn inmiddels legendarisch. Dit gedeelte vind ik wat taai om te lezen, hoe toegankelijk Eva het ook beschrijft. Ze probeert te duiden hoe het Xi lukt om de Chinezen zo massaal achter zich te krijgen.
Verder lezen
Het is maar goed dat ik een boodschappentas had meegenomen naar de bieb, want Terra Ultima is een groot boek dat niet in mijn rugtas past. Het doet denken aan oude boeken van ontdekkingsreizigers die ook prachtige tekeningen maakten, zoals Maria Sybilla Merian. Raoul Deleo beschrijft een onbekend werelddeel, waar hij wonderlijke dieren heeft ontmoet. Ze zijn allemaal combinaties van dieren die we wel kennen, wat meestal ook terug te zien is in de namen, zoals de kikkever en het zespotig lieveheersbeertje.
Verder lezenBonnie is twaalf jaar als ze voor het eerst in een duif verandert. Ze besluit open kaart te spelen en vertelt aan haar ouders wat er is gebeurd. Die willen haar wel serieus nemen, maar in dit geval vinden ze dat wel erg lastig. Ook vriendin Ine krijgt het verhaal te horen. Zij gelooft het wel; dat zegt ze tenminste.
De vriendschap tussen Ine en Bonnie begint in groep acht. Ine komt nieuw in de klas en besluit dat Bonnie haar vriendin wordt. Op de middelbare school verandert dat in het begin.
Ze was met de andere meisjes weggerend, zonder mij. Ik voelde me verraden door mijn nieuwe vriendin, die ik nooit als vriendin had uitgekozen en daarom haatte ik haar. Omdat ze zich aan me had opgedrongen en ik nu al niet meer zonder haar kon.
Ook tijdens haar middelbareschooltijd is Bonnie af en toe een Superduif en in die hoedanigheid voorkomt ze dodelijke ongelukken. Dat gebeurt bijvoorbeeld op de sportdag van school. Aan het einde van de middag breekt er onweer uit. Klasgenoot Sophietje zit op het metalen zwembadtrapje. Een grote duif vliegt voorbij en zorgt dat Sophietje van het trapje af gaat, vlak voordat de bliksem erin slaat. Verder lezen
De feelgoodserie Het Magnoliahof gaat over een gezellig pleintje met een paar winkels. In vier delen staat telkens één van de ondernemers centraal. Het begint met Donna van de tearoom. Ze staat bekend vanwege haar heerlijke high tea, maar zet ook goede koffie. Donna’s zoon Kaj wil een documentaire maken over de verschillende mensen op het plein. Die kunnen het over het algemeen goed met elkaar vinden en wippen regelmatig even bij elkaar binnen. Bij Donna kunnen ze altijd terecht voor de nieuwste roddels.
Dan komt er een nieuwe huurder tegenover Donna. Juna is van plan om er een tattooshop te openen. Donna ziet dat helemaal niet zitten en verzint manieren om Juna tegen te werken. Er zijn nog meer veranderingen in Donna’s leven: er komt een hond bij haar aanlopen die niet meer weggaat. En zoals het hoort bij feelgood, is er ook aandacht voor de liefde. Dat gebeurt pas tegen het einde van dit eerste deel, alhoewel, misschien heb je het wel eerder door…
Verder lezenDe torens van februari is een dagboek van een jongen. Het begint op 30 februari: de dag waarop hij op het strand staat en zijn geheugen is verloren. Hij heeft geen idee wie hij is, hoe hij heet of waar hij vandaan komt. De jongen loopt wat rond en komt bij een hutje waar een oude man woont. Die vangt hem op. De jongen wordt door de oude man ‘Tim’ genoemd. Ook in de spiegel herkent Tim zichzelf niet.
De oude man moedigt Tim aan om te gaan schrijven. Zelf heeft hij een kist vol schriften, maar daar mag de jongen niet aan komen. De jongen vindt in zijn zak een schriftje waarin hij zijn dagboek begint. Achterin zijn een aantal pagina’s beschreven met teksten die hij moeilijk kan lezen. Er staat bijvoorbeeld het woord ‘amoixa’. Wat zou dat betekenen?
Verder lezenDe vader van Barbara van Beukering stierf in paniek. Hij kreeg pas zes weken eerder de diagnose darmkanker en was totaal niet in staat om te praten over zijn ziekte en de dood. Hoe anders ging het bij haar moeder: die bracht haar laatste maanden door met veel bezoek en koos voor euthanasie toen de pijn ondraaglijk werd. In Je kunt het maar één keer doen verkent de journalist hoe mensen doodgaan en hoe ze zich daarop voorbereiden. 80% van de mensen sterft immers na een korter of langer ziekbed, waarbij het meestal om kanker gaat.
In het boek staan tien hoofdstukken waarin naasten van overleden bekende Nederlanders vertellen over hoe hun sterfproces. Daarbij zijn Jos Brink, René Gude en Renate Dorrestein. Het begint met mensen die tot het laatst toe ontkenden dat ze dood zouden gaan. Daarna volgen degenen die juist heel bewust afscheid namen en genoten zo lang het nog kon.
Verder lezen
Lalagè leest 