In De beste 100 gedichten voor de VSB poëzieprijs 2012 kwam ik een gedicht van Fleur Bourgonje tegen dat me erg aansprak. Het heet Bloedafname en begint zo:
Kijk hier staan ze in de rij met hun bloed.
Ze willen het niet kwijt maar
het moet bekeken, uitvergroot, verdeeld
in slecht en goed, overdaad
aan wit of armoe rood. Bezinking
wordt gemeten.(…)
Poëzie blijft lastig, schreef ik al eerder. En toch blijf ik het proberen, omdat ik ook een paar keer fantastische gedichten heb gelezen en dat wil ik weer. Soms lees ik een gedichtenbundel, of een halve. Zo las ik de afgelopen tijd:
Erover bloggen is lastig, maar in het kader van Sandra’s poëzieweek krijgen jullie dit artikel voorgeschoteld. Verder lezen
In de vakantie kies ik vaak voor schrijvers waar ik al eerder mooie boeken van las. Daarom zette ik deze zomer Perenbomen bloeien wit van Gerbrand Bakker op mijn e-reader. In het begin vraag ik me af waarom de zinnen zo kort en eenvoudig zijn; het blijkt een jeugdboek (later lees ik op de blog van Jannie dat het iets genuanceerder ligt). Dat had ik niet verwacht en ik moet er even aan wennen, maar op zich is het geen probleem.
Het gaat over een gezin met een vader en drie zonen. De moeder is ooit weggelopen en ze weten alleen dat ze in Italië zit, doordat ze van daaruit verjaardagskaarten stuurt. Op een dag krijgen de jongens met hun vader een auto-ongeluk, waar jongste zoon Gerson het slechtst vanaf komt. Hij wordt blind. De scènes in het ziekenhuis zijn soms heftig, maar door de eenvoudige taal voelt het niet zo ernstig.
Ondertussen heb ik zin om nog een ander verhaal tegelijk te lezen (ik lees meestal wel een paar boeken tegelijk). Op mijn e-reader vind ik De eerste maandag van de maand van Peter Zantingh waarin een reisje naar Praag voorkomt Verder lezen
Hava is chronisch ziek. Net als veel andere Nederlanders is ze kleurloos. Om in leven te blijven, heeft ze ampullen met kleurstof nodig die ze in een kastje tussen haar schouderbladen stopt. De ziekte kwam voor het eerst voor in 1955 en de oorzaak is onbekend. Kleurlozen kosten de samenleving veel geld, niet alleen vanwege de benodigde kleurstof, maar ook omdat ze minder energie hebben en daarom minder uren werken voor hetzelfde salaris. Er zijn mensen die vinden dat moet worden nagedacht over de toekomst, want er komen steeds meer kleurlozen en de kosten rijzen de pan uit. Ondertussen wordt minister-president Stork beschuldigd van belangenverstrengeling, omdat hij geïnvesteerd zou hebben in een klein farmaceutisch bedrijf dat vervolgens een grote aanbesteding binnenhaalde voor de productie van kleurstof.
Aafke Romeijn geeft in Concept M een goed voor te stellen beschrijving van kleurloosheid: Hava heeft een grijzige huid, witte haren en donkergrijze nagels. Verder lezen
Dokter Andrés Miranda krijgt de uitslagen van zijn vader te zien. Het is duidelijk dat die binnen een paar weken zal komen te overlijden. Andrés heeft in zijn loopbaan al vaak genoeg slecht-nieuwsgesprekken gevoerd, maar nu blokkeert hij. Het lukt hem maar niet om het juiste moment te vinden om aan zijn vader te vertellen dat hij ernstig ziek is. Zijn moeder is overleden toen hij tien jaar was. Vlak daarna gingen vader Javier en zoon Andrés samen naar een eiland, om afleiding te vinden. Andrés heeft er goede herinneringen aan en besluit om samen met zijn vader nog een keer naar dat eiland te gaan, met het voornemen om hem daar te vertellen over zijn ziekte. Maar hij is bang dat zijn vader, die altijd zo stabiel is geweest, het nieuws niet aan zal kunnen. Verder lezen
Jonas Gardell heeft met de trilogie Een verhaal over liefde, ziekte en dood een monument geschreven voor alle homo’s die hiv hebben opgelopen en aan aids zijn gestorven. Dat waren er heel veel in de jaren tachtig, toen het virus naar Zweden kwam. In de jaren negentig werden medicijnen ontwikkeld, waardoor de ziekte onder controle gehouden kan worden. Maar in die beginjaren sloeg aids om zich heen om de ontluikende homobeweging kapot te slaan. ‘Een straf van God,’ zeiden sommigen. ‘Hun eigen schuld,’ beweerden velen.
In het eerste deel ontmoeten de hoofdpersonen elkaar: Rasmus en Benjamin, allebei negentien, vallen als een blok voor elkaar op het jaarlijkse kerstfeest bij Paul. Daar ontmoeten ze ook Seppo, Reine, Bengt en Lars-Åke. Ik was erg onder de indruk van De liefde en wilde daarom meteen door met De ziekte en De dood.
In de jaren tachtig dook een onbekende, dodelijke ziekte op, die vooral onder homoseksuelen voorkwam. Het was ook de tijd dat homoverenigingen werden opgericht en homo’s en lesbiënnes samen begonnen te strijden voor hun rechten. In het drieluik Een verhaal van liefde, ziekte en dood vertelt Jonas Gardell over de opkomst van de homobeweging, die zo vroeg al werd opgeschrikt door de nare ziekte aids.
In 1982 verhuist Rasmus naar Stockholm. Hij heeft net eindexamen gedaan en is blij dat hij het dorp van zijn jeugd kan ontvluchten. Daar hoorde hij er nooit bij; hij werd gepest omdat hij anders was. In Stockholm begint hij een nieuw leven en komt in contact met mensen die zijn zoals hij. Dat is nog een heel avontuur. Voor het eerst naar een ontmoetingsplaats gaan of een homoclub gaan vindt hij doodeng, maar hij voelt ook dat dit is waar hij hoort. Verder lezen
