Wie het mooist valt gaat over Ana, die tien jaar is als in Joegoslavië oorlog uitbreekt. Kroatië wil zich onafhankelijk maken. Ineens wordt er onderscheid gemaakt tussen Kroatische en Servische buren. Maar door de ogen van een kind verandert er nog niet zo veel. Ana fietst door Zagreb met haar vriendje Luka en ze gaan gewoon naar school. Wel moeten ze af en toe een schuilkelder in als het luchtalarm gaat. Verder lezen
De joodse Edith Hahn Beer overleefde de Tweede Wereldoorlog door een paar keer geluk te hebben, hulp van andere mensen en door niet op te vallen. Ze trouwde zelfs met een Duitse nazi. Na de oorlog is ze doorgegaan met hierover te zwijgen, maar haar dochter wilde heel graag weten wat haar ontstaansgeschiedenis is. Daarom heeft Edith haar autobiografie geschreven, met hulp van de Engelse auteur Susan Dworkin. De Nederlandse vertaling is gemaakt door Ineke van Bronswijk en die heeft dat goed gedaan, want ik heb tijdens het lezen niet gemerkt dat het vertaald is.
Het boek begint bij haar jeugd in Wenen, met haar ouders en twee zussen. Ze weten wel dat ze joods zijn, maar gaan zelden naar de synagoge en spraken geen jiddisch. In de jaren dertig gaat Edith rechten studeren, bijzonder voor een vrouw in die tijd! Haar ambities zijn groot. Ze heeft een vriend, Pepi, waarmee ze graag filosofeert. Hij zorgt ervoor dat Edith in Wenen blijft als Oostenrijk in 1938 wordt ingelijfd door Duitsland, terwijl haar zussen net op tijd naar Palestina zijn gevlucht.
Ik vind het weer ontstellend om te lezen hoe diep de joden gehaat werden, terwijl ze daarvoor juist belangrijke functies hadden. Verder lezen
Laatst zag ik een opvallende aflevering van het tv-programma Jacobine van de KRO-NCRV. Een christelijke reïncarnatie-therapeut vertelde over haar ervaringen en hoe hier in haar kerk tegenaan werd gekeken. In dezelfde aflevering zat Bas Steman aan tafel, die sceptisch was over alles wat met spiritualiteit te maken heeft, totdat hem zelf onverklaarbare dingen overkwamen. Ik wilde daar meer over weten en besloot zijn boek te lezen.
Het begin van het boek heeft een mozaïek-achtige constructie: het wisselt af tussen Bas Steman zelf en Betrys, een oude vrouw die in Wales woont. Verder lezen
Veel Vlaamse auteurs hebben de Eerste Wereldoorlog in hun boeken beschreven, maar hoe was het in die tijd in Nederland? In 1918 maakt de Leidse Eline zich zorgen om die grote oorlog. Wat ze ervan weet is uit de krant en uit brieven van haar vriendin in Engeland en van haar Duitse schoonfamilie. De neven van haar man zijn als soldaat aan het front, zouden ze dat overleven? Eline weet wel dat er ook in haar eigen stad mensen in armoede leven, maar zelf zit ze er warmpjes bij met haar gezin. Ze vermaakt zich met schilderen, tennis, kletsen met vriendinnen en de zorg voor haar kinderen. Het huishouden laat ze aan de meid over.
Dan moet Elines echtgenoot een tijdje naar een dorp in Drente om daar een veenlijk te onderzoeken. Eline mist hem enorm en in een opwelling besluit ze om hem achterna te reizen, met de kinderen. Dat wordt een heel avontuur, zowel de reis als het wonen in een dorp. Verder lezen
Utrecht, 1672. Hans Stevenszoon Ortelius is bij zijn vader in de leer als boekhandelaar en drukker. Dertig jaar later denkt hij terug aan die paar woelige jaren, waarin hij bijzondere mensen ontmoette en oorlog het leven van de Utrechters bepaalde. De strijd ging tussen de patriotten en de prinsgezinden en tegelijkertijd werd de Republiek der Zeven Provinciën aangevallen vanaf alle kanten: op zee door de Engelsen en over land door de Fransen. De Fransen bezetten Utrecht, terwijl Holland beschermd werd door de Hollandse Waterlinie: dijken werden doorgeprikt om weilanden onder water te laten lopen, zodat niemand erdoor kon.
Thea Beckman verweeft de historische gebeurtenissen kunstig in het verhaal van Hans. Hierdoor ligt de focus op hoe het was voor gewone mensen. Verder lezen
Terwijl ik gestaag vorder in een roman van Simon Vestdijk, heb ik behoefte aan iets wat makkelijker leest. Ik ben immers op vakantie op Vlieland, wat me moe maakt van het wandelen en de zon. Op mijn e-reader vind ik een boek van Rosita Steenbeek, waar ik eerder al het mooie Ander licht van las. Rose begint in 1920 op Wangeroog, ook een Waddeneiland. Dat is ook toevallig. Ik begin te lezen en ga meteen op in het verhaal dat Rosita heeft gebaseerd op het leven van haar Duitse oma.
In 1920 is Rose een tiener en ze is op Wangeroog voor de bruiloft van drie van haar neven, die met drie zusjes trouwen. Op het eiland hebben een oom en tante van Rose een hotel en de familie brengt de zomers er altijd door. Het is vlak na de Eerste Wereldoorlog. De mensen hebben opgelucht ademgehaald en hopen dat er nu nooit meer oorlog komt. Verder lezen
Gabriel is tien jaar als zijn ouders gaan scheiden. Zijn Rwandese moeder loopt weg en zijn uit Frankrijk afkomstige vader moet nu alleen zorgen voor Gabriel en zijn zusje Ana. Maar hun vader is vaak op stap. De kok en de chauffeur houden dan een oogje in het zeil. De scheiding grijpt Gabriel aan en hij blijft hopen dat het goedkomt tussen zijn ouders. Toch heeft hij ook veel plezier: met zijn vriendjes uit de steeg haalt hij kattekwaad uit en probeert hij de verveling tijdens eindeloze zomers te verdrijven. Ze pikken mango’s uit andermans tuin, gaan zwemmen en hangen in een autowrak, sigaretten rokend en grappen makend. ’s Avonds komt de hele buurt bij elkaar in het barretje. Daar hoort Gabriel af en toe iets over de politieke situatie van Burundi.
