Frankrijk

12 maart 2021

Colombe – Christine Van den Hove

In 1838 werden in een klein Frans dorp twee meisjes geboren op precies dezelfde dag. Schaapherder Michel hoorde eerst gehuil vanuit het huis van een jong stel, dat hun eerste kindje Colombe noemde. Even later klonk het gekrijs van een baby uit het huis van de Spaanse bakker, waar Amparo net ter wereld was gekomen. In het dorp fluisterden de mensen dat de schaapherder met één van de twee zou trouwen, ook al was hij twintig jaar ouder. De meisjes zelf gingen het haast geloven.

Christine Van den Hove debuteert met deze mooie roman, maar haar schrijfstijl is al goed ontwikkeld. De zinnen zijn kort en er zijn geen uitgebreide omschrijvingen, wat goed past bij de zwijgzame personages. Toch zie ik het dorp en het gehucht waar de herder woont zo voor me, met de bakkerij, wat huizen, een klooster en een kerkje in een bergachtige landschap bij de grens met Spanje.

Verder lezen
9 mei 2019

Onderworpen – Michel Houellebecq

In de nabije toekomst zouden moslims weleens een grotere rol kunnen gaan spelen in de politiek. In Onderworpen stelt Michel Houellebecq zich voor hoe dit eruit zou kunnen gaan zien. Maar hij begint het boek met een lange aanloop, waarin de hoofdpersoon wordt voorgesteld. François is docent aan een Parijse universiteit. Zijn proefschrift ging over dichter-filosoof Huysmans. Ik vind het nogal saai om daarover te lezen, maar wie van literair graven houdt kan daar vast wel iets uit vissen. François houdt van drank en sigaretten en gaat af en toe naar bed met één van zijn studentes, maar een lange relatie heeft hij nooit gehad.

Dan komen er verkiezingen aan en die lijken deze keer spannender dan ooit te worden. Niet alleen de extreem-rechtse Marine le Pen maar ook de pas opgerichte Moslimbroederschap zal veel stemmen trekken. Verder lezen

30 juni 2017

Het parfum – Patrick Süskind

In de achttiende eeuw leefde in Frankrijk een man met een bijzonder goede neus. Jean-Baptiste Grenouille werd geboren uit een viswijf dat hem onder de viskraam liet liggen, net als haar andere vier kinderen, die dit niet overleefden. Maar deze baby gaf een schreeuw en werd naar het klooster gebracht. Hij versleet diverse minnen, waarvan de laatste pas kon duiden wat haar niet beviel: het kind had geen geur… Zo begint dit sprookjesachtige verhaal van Patrick Süskind. Het werd voor het eerst uitgegeven in 1985 en is inmiddels zo bekend dat ik het wel een klassieker kan noemen. Ik verwachtte er dan ook heel wat van.

Verder lezen

20 maart 2016

Elegant als een egel – Muriel Barbery

Bij mijn vijfde poll kreeg Elegant als een egel van Muriel Barbery de meeste stemmen. Vlak daarna schreef Bettina op haar blog over dit boek en daarin waarschuwde ze voor een taaie start. Ik zag er wel een beetje tegenop om te beginnen, maar wilde dit boek graag uitlezen, omdat het uit de poll was gekomen.

Het begint met een filosofische verhandeling door conciërge Renée Michel. Ze beheert een chic appartementencomplex en neemt aan dat de rijkelui een bepaald beeld hebben van conciërges, waar zij aan probeert te voldoen. Maar stiekem leest ze liever Russische literatuur en boeken over filosofie dan dat ze platte televisieshows kijkt. De hoofdstukken worden afgewisseld tussen mevrouw Michel en de twaalfjarige Paloma. Zij woont ook in het complex, met haar ouders en haar zus. Ze is hoogbegaafd en daardoor filosofeert ze er net zo op los als de conciërge, maar dan over de zin van het leven. Verder lezen

12 september 2015

De voorlezer van 6:27 – Jean-Paul Didierlaurent

Toen ik een paar dagen ziek thuis was, had ik behoefte aan een licht boek, zowel letterlijk als figuurlijk. De voorlezer van 6:27 van Jean-Paul Didierlaurent leek wel aan die eis te voldoen. Ik had het boek gewonnen bij een actie op de blog van Anneke, dus er stond een splinternieuw exemplaar in mijn kast te wachten.

Guylain Vignolles werkt in een fabriek waar hij een enorme machine bedient die oude boeken verwerkt tot pulp. Hij vindt zijn werk verschrikkelijk. Bij het schoonmaken van de machine redt hij altijd een paar bladzijden om voor te lezen in de trein, die hij elke werkdag om 6:27 neemt. Zijn medereizigers luisteren er graag naar, al leest hij niet speciaal voor hen. Ik vraag me af waarom ze het zo waarderen. Zou het zijn stem en voordracht zijn? Aan een spannend verhaal kan het niet liggen, want Guylain leest willekeurige bladzijden uit willekeurige boeken. In het begin heb ik niet zo’n zin om die fragmenten te lezen, maar ik ontdek al snel dat het vermakelijke stukjes zijn.

De voorlezer van 627

Verder lezen