In het jaar 1187 laat jonkvrouw Esclarmonde zich inmetselen. Op het moment dat ze met haar aanstaande echtgenoot in de kerk staat, verklaart ze zich al aan Christus te hebben aangeboden. Er wordt een kapel gebouwd aan Het kasteel der fluisteringen, met een cel waarin Esclarmonde haar leven zal slijten.

Ik houd van verhalen over de Middeleeuwen, die tijd waarin vreugde en verdriet elkaar snel afwisselden. Men leefde nog dicht bij de natuur en dat had mooie kanten, maar ook donkere. Mensen vertelden elkaar verhalen. Geruchten werden vermengd met sprookjes en fabels. Iedereen geloofde in God, ook al twijfelde je weleens.

We leefden in een tijd waarin Hij ieder wezen bezielde, waarin Hij trilde in iedere twijg; we handelden onder Zijn toeziende blik. Ik kon slechts aan de mensen, aan mijn geloof en aan mezelf twijfelen, niet aan Zijn bestaan.

Heiligenverhalen waren favoriet. Als Esclarmonde zich laat inmetselen, gebeuren er wonderen. Pelgrims komen overal vandaan om bij haar te biechten en haar om raad te vragen. Ze wordt een levende legende. Het grootste wonder is dat ze ruim negen maanden na haar opsluiting bevalt van een zoon. Ze houdt veel van het jongetje en het doet haar veel verdriet om te bedenken dat hij op een gegeven moment van haar gescheiden zal worden, op het moment dat hij niet meer tussen de tralies van haar cel door zal kunnen kruipen. Het moederschap verandert haar totaal. Wat doet dat met een meisje dat een eeuwige gelofte heeft afgelegd? Carole Martinez vertelt het prachtig en de vertaling van Paul Syrier doet daar niets aan af.

Esclarmonde spreekt mensen uit alle windstreken. Reizen was in die tijd een gevaarlijke onderneming. Toch sloten veel mannen zich aan bij de kruistochten, om Jeruzalem te bevrijden van de heidenen. Ook de vader van Esclarmonde gaat mee, samen met een paar van zijn zoons. Een deel van het boek is gewijd aan die reis vol ontberingen. Esclarmonde krijgt tijdens haar slaap visioenen waarin ze door de ogen van haar vader meekijkt. Ze vindt het vreselijk. Dit was niet wat ze had verwacht van haar leven in gebed.

Het is een wonderlijk verhaal dat makkelijk leest. Ik zou wel meer van deze schrijver willen lezen, die in Frankrijk veel literaire prijzen heeft gekregen. Jammer genoeg lijkt het erop dat haar eerste boek Le coeur cousu niet in het Nederlands is vertaald. Dit is wel een mooie aanloop naar het lezen van Illuminations van Mary Sharratt, over de heilige Hildegard von Bingen. Over dat boek kan je binnenkort een blogpost verwachten.