Christine Jansen is een eigenwijze stoere meid van tien jaar. Ze heeft vaak ruzie met haar moeder, die drie kinderen van verschillende vaders heeft. Haar nieuwste vriend Jaap is erg leuk met de kinderen, maar Chris kan ook gemeen doen tegen hem. Ze is wel dol op haar oudere broer Waldo en haar jongere broertje Tommie. Deze zomer gaan ze op vakantie naar Schotland. Renate Dorrestein beschrijft het gezin en de buurt op haar sublieme manier, waardoor meteen duidelijk is hoe de verhoudingen liggen. Ik ben geboeid vanaf de eerste zinnen. En ik lees met veel plezier door tot de laatste bladzijde.

In Schotland gebeurt er iets waardoor Chris besluit om weg te lopen. Tommie gaat natuurlijk mee. Op de boot van Oban naar het eiland Mull kruipen ze in een auto die niet op slot is. Ze komen terecht bij Agnes, een oudere vrouw die al hordes neefjes en nichtjes heeft vermaakt in haar vakantiehuis op Mull. Sommigen daarvan hadden ook de behoefte om weg te lopen.

Ze heeft nooit ingegrepen, de kinderen nooit achtervolgd en teruggehaald. Weglopen heeft haar altijd een serieus te nemen aangelegenheid geleken, die volwassenen niet moeten bederven. En heeft de ervaring niet geleerd dat elk kind uiteindelijk maar één ding wil: veilig terug naar huis? Dit is het soort situatie dat zich vanzelf oplost.

Agnes heeft de droge humor van Renate Dorrestein zelf. De kinderen hebben een paar geweldige dagen bij haar. Ondertussen is moeder Sonja ontzettend ongerust en er komt ook wel een politie-agent langs, maar die heeft ook een moord op te lossen en de kinderen worden niet herkend, omdat ze net met een verkleedpartij bezig zijn. Renate Dorrestein schrijft altijd heel toegankelijk, maar er komen ook rake wijsheden voorbij in de gedachten van Agnes:

Je zou denken dat je die sensatie van weergaloze ruimte en breedte mettertijd vergat. Maar het is pijn die barmhartig uit het geheugen verdwijnt, niet geluk.

Verborgen gebreken is een perfecte mix van een vlot spannend verhaal met humor en diepgang. Renate Dorrestein blijft mijn favoriete schrijver. Dit is het zestiende boek dat ik van haar gelezen heb. Gelukkig schrijft ze nog steeds en heb ik er nog een aantal te gaan.