In mijn leesstoel reis ik de hele wereld over. Ik vind het heerlijk om zo naar andere plekken en tijden te gaan. Maar soms kan een boek zo aanstekelijk werken dat je het in het echt wilt beleven. Almere heeft dat geprobeerd door Renate Dorrestein aan te stellen als stadschrijver. Ik heb genoten van haar boek Weerwater, maar het heeft me niet bewogen tot een bezoek aan Almere. De vraag van #50books voor deze week luidt:

Welk boek heeft jou geïnspireerd een bepaalde stad, streek of land te bezoeken?

Ik vraag me af of dat weleens is gebeurd of dat het bij voornemens blijft. Ik heb bijvoorbeeld het plan om ooit naar Vlieland te gaan, omdat het eerste deel van mijn lievelingsboek Het leek stiller dan het was zich daar afspeelt. Bijna was het ervan gekomen, maar de vakantiehuisjes waren daar allemaal volgeboekt en daarom gingen we naar Texel. Verder kreeg ik laatst een tip om een boek te lezen waarin een bepaald gebouw in Brno, Tsjechië een belangrijke rol speelt. Dus nu heb ik het voornemen om The glass room te lezen en naar Brno op vakantie te gaan. Dat is er nog niet van gekomen, maar ik ben het wel echt van plan. Als tiener droomde ik lange tijd van een reis naar China, omdat Wilde zwanen zo’n indruk op me had gemaakt. Inmiddels heb ik die wens niet meer zo erg en de kans is groot dat hij nooit uit gaat komen.

Andersom gebeurt het wel: ik vind het extra leuk als een boek zich op een plek afspeelt die ik ken. We hebben een aantal jaren geleden een prachtige rondreis door Schotland gemaakt, waardoor boeken waarin de hoofdpersoon naar Schotland gaat mij nog meer aantrekken. Tijdens ons laatste bezoek aan Berlijn las ik Rode liefde wat het extra bijzonder maakte om bij de Berlijnse muur rond te lopen. Maar het kan ook een plaats zijn waar ik heb gewoond, zoals Terug naar Oegstgeest of Ander licht dat in Amersfoort speelt.

Eigenlijk ben ik helemaal niet zo’n dappere reiziger. Het geeft me al genoeg spanning als we een treinoverstap in het buitenland willen halen. Ik reis toch liever vanuit mijn luie stoel. Dan kruip ik zo in de huid van iemand uit een ver land. Dus sluit ik af met de woorden van Judith Schalansky in haar fantastische boek over afgelegen eilanden:

Als je de hele aardbol kunt bereizen, bestaat de echte uitdaging erin thuis te blijven en de wereld daarvandaan te ontdekken.