Dagelijks werk – Renate Dorrestein

Een paar jaar geleden kreeg Renate Dorrestein de diagnose slokdarmkanker. Haar levensverwachting was te kort om nog een roman af te ronden. Ze besloot om haar archieven zelf op te ruimen, want

Stel je voor dat je na je dood, als je je niet meer kunt verweren, een biográáf achter je aan krijgt.

Dagelijks werk bevat een selectie van artikelen, columns, brieven, lezingen en andere teksten die ze tegenkwam. Elk stuk is voorzien van commentaar, waarbij ze zichzelf niet ontziet en kritisch terugkijkt op haar oude uitspraken.

Het gaat in een aantal stukken om het leven van een schrijver als ze niet schrijft, zoals gesteggel met uitgevers en rondom literaire prijzen. Ook zijn er veel feministische artikelen, want Renate Dorrestein was jarenlang redacteur van maandblad Opzij.

Verder lezen

Heden ik – Renate Dorrestein

In mijn zomervakantie lees ik altijd een boek van Renate Dorrestein. Dit jaar had ik gekozen voor de enige roman die ik nog niet van haar had gelezen: Zonder genade. Het verhaal over een echtpaar waarvan de zoon is doodgeschoten in de disco sprak me niet zo aan. Daarna besloot ik om Heden ik te lenen uit de bieb. Dit gaat over Renates ervaringen met de ziekte ME. Ze schreef het tijdens de eerste jaren dat ze eraan leed en het kwam uit in 1993.

Het boek begint met een citaat van Susan Sontag, dat ik herken van Welkom in het rijk der zieken van Hanna Bervoets. Als chronisch zieke lijk je in een andere wereld te leven, met andere wetten en mogelijkheden. Renate Dorrestein is een levendige dertiger en bekende schrijver als ze binnen korte tijd aftakelt. Ze was altijd een goede slaper, maar de ziekte berooft haar van haar nachtrust, ook al is ze overdag altijd moe. Verder verliest ze spierkracht en doen haar hersenen raar.

Zoals veel chronische ziektes, verloopt ook ME grillig. Af en toe lukt het Renate om zich bij elkaar te rapen en gauw een paar regels te schrijven. Of ze geeft eens een lezing, maar lang niet meer zo veel als vroeger. Als mensen haar dan zien praten, vragen ze zich af of ze wel echt ziek is. Of zou het psychisch zijn?

Verder lezen

De leesclub – Renate Dorrestein

Renate Dorrestein heeft de geschreven en ongeschreven literaire regels aan haar laars gelapt in De leesclub. In de eerste zin weet je al dat schrijver Gideon de Wit het niet heeft overleefd. Zeven vrouwen van middelbare leeftijd zitten in de rechtszaal en vertellen hoe het zover is gekomen. Al jarenlang vormen ze een leesclub waarvoor ze telkens een schrijver uitnodigen in de bibliotheek. Deze keer gaat het echter anders: ze ontmoeten de beroemde schrijver Gideon de Wit tijdens een literaire cruise naar Schotland, onder de titel ‘In de geest van Moby Dick’. Het wordt één groot drama, dat met veel droge humor wordt verteld. Ik heb er ontzettend om gelachen.

Verder lezen

Vreemde streken & Pas goed op jezelf – Renate Dorrestein

Traditioneel lees ik op zomervakantie een boek van Renate Dorrestein, want dat bevalt me altijd wel. Deze keer is het een oudje: Vreemde streken was haar tweede roman, die voor het eerst verscheen in 1984.

Het perspectief wisselt tussen Akelei en Fresia. Het begint in Afrika, waar Fresia naartoe is gegaan om voor een tijdschrift te schrijven. Ondertussen komt Akelei in Amsterdam een vreemde dame tegen. In terugblikken wordt duidelijk dat Akelei en Fresia een tijdje hebben samengewoond. Verder lezen

Zeven soorten honger – Renate Dorrestein

‘Gaan we ook nog een keer gewoon een leuk boek lezen,’ verzuchtten de leden van mijn boekenclub. De laatste tijd hadden we heel wat ernstige onderwerpen besproken, vanwege Het smelt, Muidhond, De Nix en De avond is ongemak. Gelukkig had ik voor de volgende bijeenkomst een boek van Renate Dorrestein uitgekozen, wat garant staat voor een vlot verhaal met humor, al zit er vaak ook een duister randje aan.

In Zeven soorten honger bestiert Nadine Ravendorp samen met haar man Derek een luxe kuuroord voor mensen met overgewicht. Rijke mannen kunnen een paar weken komen om hun leefstijl te veranderen, onder een streng regime van weinig eten en veel bewegen. De laatste tijd loopt het aantal aanmeldingen echter terug.

Renate Dorrestein beschrijft het instituut met haar bezoekers zo dat ik het helemaal voor me zie: de chique inrichting, de puffende mannen in de fitnesszaal en de liflafjes die ze te eten krijgen. Het personeel bestaat uit herkenbare types: de personal trainers Joey en Johnny, de diëtiste die net nieuw is en heel gemotiveerd, de schoonmaakster die uitkijkt naar een andere baan en de stagiaires.

Verder lezen

Reddende engel – Renate Dorrestein

Als haar man er met een studente vandoor is gegaan, vlucht Sabine naar Zuid-Limburg, zo ver mogelijk van huis zonder de grens over te gaan. Zwelgend in zelfmedelijden heeft ze zich slecht voorbereid: ze is haar telefoonoplader vergeten en moet nog een plek vinden om te overnachten. Met lege telefoon en bijna lege benzinetank staat ze op een vijfsprong op een afgelegen plek als er een enorm onweer uitbreekt. Ze kiest een willekeurige afslag en komt uit bij een oude boerderij. Ideaal, denkt ze nog, want haar werk is het vinden van monumentaal erfgoed om daar B&B’s in te vestigen.

Verder lezen

Een sterke man – Renate Dorrestein

Al jarenlang neem ik op vakantie een boek van Renate Dorrestein mee. Ik heb al zoveel van haar gelezen (17 boeken) dat ik er blind op kan vertrouwen dat ik me er goed mee zal vermaken. Dit jaar koos ik voor een redelijk oud boek: Een sterke man is voor het eerst verschenen in 1994. Het speelt zich af op Kerrimagannagh, een afgelegen landgoed in Ierland. Daar woont Stephen met zijn vrouw en zoon. Kunstenaars kunnen een uitnodiging krijgen om er een paar maanden te komen werken, totaal afgesloten van de buitenwereld. En wellicht inspireren ze elkaar wel. Het is in elk geval een grote eer om door Stephen te worden uitverkozen. Hij noemt zichzelf de conciërge, maar ondertussen bepaalt hij wie er komt en gaat. De kunstenaars en Stephens gezin vormen bij elkaar een bont gezelschap.

Verder lezen

Verborgen gebreken – Renate Dorrestein

Christine Jansen is een eigenwijze stoere meid van tien jaar. Ze heeft vaak ruzie met haar moeder, die drie kinderen van verschillende vaders heeft. Haar nieuwste vriend Jaap is erg leuk met de kinderen, maar Chris kan ook gemeen doen tegen hem. Ze is wel dol op haar oudere broer Waldo en haar jongere broertje Tommie. Deze zomer gaan ze op vakantie naar Schotland. Renate Dorrestein beschrijft het gezin en de buurt op haar sublieme manier, waardoor meteen duidelijk is hoe de verhoudingen liggen. Ik ben geboeid vanaf de eerste zinnen. En ik lees met veel plezier door tot de laatste bladzijde.

In Schotland gebeurt er iets waardoor Chris besluit om weg te lopen. Tommie gaat natuurlijk mee. Op de boot van Oban naar het eiland Mull kruipen ze in een auto die niet op slot is. Ze komen terecht bij Agnes, een oudere vrouw die al hordes neefjes en nichtjes heeft vermaakt in haar vakantiehuis op Mull. Sommigen daarvan hadden ook de behoefte om weg te lopen. Verder lezen

Weerwater – Renate Dorrestein

Als Renate Dorrestein als gastschrijver voor een paar maanden in Almere gaat wonen, vindt er een apocalyptische gebeurtenis plaats. Het lijkt erop dat alleen Almere gespaard is, terwijl de rest van de wereld is vergaan. Niemand die de stad uit gaat, komt ooit terug. De stroom valt uit en na wat haperingen is dat definitief. Ten tijde van de ramp is het een maandag in de zomer. Veel mensen zijn op vakantie of naar hun werk in een andere plaats. Degenen die overblijven zijn voor het grootste deel vrouwen en pubers, plus tweehonderd gedetineerden… Hoe zal deze populatie een nieuwe samenleving opbouwen?

1Weerwater_9789057597121_VP_-_kopie

Verder lezen

is er hoop – Renate Dorrestein

Renate Dorrestein is één van mijn favoriete schrijvers. Ik hou van haar originele stijl. Ze schrijft meestal over absurde situaties, die realistisch worden beschreven. Het gaat vaak over mensen met een verstandelijke handicap of een psychiatrische aandoening. De gedachten van deze mensen worden knap weergegeven. Bovendien zit er erg droge humor in haar boeken.

download (3) Verder lezen