Na de cliffhanger op de laatste bladzijde van De geniale vriendin van Elena Ferrante begin ik meteen in het volgende deel van deze verslavende serie. In het eerste hoofdstuk van De nieuwe achternaam worden de mensen uit de Napolitaanse wijk allemaal vlot geïntroduceerd. Voor wie haar geheugen nog meer wil opfrissen, is er achterin het boek een lijst met de namen van de verschillende families en de belangrijkste gebeurtenissen. Ik gebruik die zelf niet, maar moet soms wel even goed nadenken wie ook alweer getrouwd was met wie. Het komt erop neer dat bijna iedereen schoonfamilie van elkaar is. Er wordt in de wijk jong getrouwd, maar Lila spant de kroon met haar zestien jaar. In dit tweede deel wordt duidelijk dat dit vaak niet zo goed uitpakt. De jongeren worden zoals iedereen van die leeftijd vaak verliefd, ook al zijn ze verloofd of getrouwd.

De zomer dat Lila en Elena zeventien jaar zijn wordt uitgebreid beschreven. Lila raakt maar niet zwanger en daarom gaat ze naar zee, samen met haar schoonzusje en haar moeder. Ze wil dat Elena ook meegaat. Het is in sommige opzichten een heerlijke zomer, maar er hangt ook regelmatig een gespannen sfeer, vooral als de mannen in het weekend ook komen. Er wordt heel wat geschreeuwd en geslagen. Lila’s eigenwijze gedrag helpt ook niet mee.

Vertaler Marieke van Laake heeft ervoor gekozen om het woord ‘ciao’ en verkleiningen van namen in het Italiaans te laten staan. Elena wordt Lenù of Lenuccia genoemd. Bij typische Napolitaanse gerechten geeft ze de Italiaanse term met een vertaling erachter. Ik vind dit mooi gedaan en hoor in gedachten hoe het klinkt als de hoofdpersonen met elkaar praten. Ook ruziemaken in het Italiaans kan ik me goed voorstellen.

Vertelster Elena heeft ook weleens een verloofde, maar dat is meestal van tijdelijke aard. Ze haalt haar gymnasiumdiploma en wordt door een docente getipt dat ze in Pisa gratis kan studeren. Ze grijpt haar kans en vertrekt. Dat is een enorme stap: ze is nog nooit met de trein geweest en is doodsbang. Ik vind het zo stoer dat ze dit gewoon doet, terwijl haar ouders amper kunnen lezen en schrijven. Ze belandt in een totaal andere wereld en is steeds bang dat ze iets verkeerd zal zeggen. Maar veel vertelt ze hier niet over. Ze richt zich vooral op het verhaal van Lila. Misschien is dat wel tekenend voor hun vriendschap: het gaat om Lila, die steeds weer in de problemen zit. Elena houdt alles binnen.

De meiden zien elkaar weinig meer, maar dankzij hun gedeelde jeugd is hun band onverbrekelijk. Lila vertrouwt Elena volledig en geeft haar een doos met schriften waarin ze haar jeugd en het begin van haar huwelijk beschrijft. Elena leest ze stiekem (ook al was dat niet de bedoeling) en daardoor kan ze nu dit verhaal vertellen. Lila is zeer eigenzinnig en er gebeurt van alles en nog wat. Het is nergens saai en ik vlieg weer door de bladzijden, tot aan de laatste waarop ook weer iets gebeurt waardoor ik graag door wil naar het derde deel, dat net uit is.

Met dank aan uitgeverij Wereldbibliotheek voor het digitale recensie-exemplaar. Lees ook wat Tessa en Bettina over dit boek schreven.