Italië

3 december 2022

De laatste dag – Beppe Fenoglio

Meestal kies ik boeken op grond van het thema, maar liever zou ik kiezen vanwege de schrijfstijl. Dat zie je echter niet in een flaptekst en daarom moet je het hebben van tips van anderen. Zo belandde Beppe Fenoglio op mijn verlanglijstje, die ook in Italië niet bij de bekendste schrijvers hoort. Maar wie hem kent, rekent hem tot de beste Italiaanse schrijvers, zegt Alessandro Baricco in het voorwoord.

Meteen op de eerste bladzijde is duidelijk dat hier een meesterverteller aan het woord is. Ik zie helemaal voor me hoe Ettore ruziemaakt met zijn moeder, in de keuken. Hij is erg brutaal. Zijn ouders willen dat hij gaat werken, maar Ettore denkt nog na over wat hij wil. Hij is 22 jaar en sinds kort terug uit de oorlog. Hij vocht aan de kant van de partizanen (dat zijn mensen die niet met een officieel leger vechten; in dit geval niet aan de kant van de fascisten, maar tegen de Duitsers). Voor Ettore is het onmogelijk om zomaar terug in het gewone leven te stappen. Als zijn vader een baan voor hem heeft geregeld, gaat Ettore wel de deur uit, maar stapt nooit het kantoor van de chocoladefabriek binnen.

Verder lezen
8 september 2020

Bakhita – Véronique Olmi

Het levensverhaal van Bakhita begint in Soedan in de negentiende eeuw, waar ze geboren wordt tegelijk met haar tweelingzusje. Als kind speelt ze onder de Afrikaanse zon. Ze is bang voor slangen, maar verder voelt ze zich veilig in haar gezin: haar moeder die ’s ochtends naar de zonsopgang kijkt, haar zusjes en broertjes waar ze mee speelt, haar vader die de broer is van het dorpshoofd. Toch weet ze niet meer hoe ze toen genoemd werd. De naam die haar ouders haar gaven, is ze vergeten. Want als ze een jaar of zeven is, wordt ze uit het dorp geroofd door slavenhandelaren. Verder lezen

29 maart 2020

De acht bergen – Paolo Cognetti

Iedereen heeft een hoogte waarop hij of zij zich het lekkerst voelt. Voor de vader van Pietro is dat boven de boomgrens, waar alleen nog rotsen en sneeuw je omringen. Elke zomervakantie gaat hij de Alpen in. Op een gegeven moment mag Pietro mee en zo maakt hij kennis met een andere kant van zijn vader, waar hij later over zegt:

…dat ik twee vaders had gehad: de eerste was de vreemdeling met wie ik twintig jaar in de stad had gewoond en met wie ik de tien jaar daarna alle banden had doorgesneden; de tweede was de vader uit de bergen, van wie ik slechts een glimp had opgevangen maar die ik beter kende, de man die achter me over de paden liep, die van gletsjers hield.

Verder lezen

13 april 2019

Staal – Silvia Avallone

Twee zuid-Italiaanse hartsvriendinnen staan centraal in Staal. De associatie met de boeken van Elena Ferrante is snel gemaakt, maar dit debuut van Silvia Avallone was er eerder. Met haar beeldende schrijfstijl weet ze me meteen mee te slepen: ik zie de flatgebouwen aan de kust zo voor me, met spelende kinderen en flanerende pubers op het strand. Even verderop is de staalfabriek waar hun vaders werken. Het enorme terrein met ‘bunkers, bulldozers, schoorstenen, afvoerpijpen, doodlopende rails en transportbanden’ wordt op een poëtische manier beschreven, waarbij de hitte van het gesmolten staal haast voelbaar is.

Anna en Francesca wonen in dezelfde flat. Ze kennen elkaar al vanaf hun tweede. Nu zijn ze dertien jaar en onafscheidelijk. Verder lezen

25 februari 2019

De hemel verslinden – Paolo Giordano

Tien jaar geleden genoot ik van De eenzaamheid van de priemgetallen, het debuut van Paolo Giordano. De twee boeken die hij daarna schreef zijn aan me voorbij gegaan, maar de thematiek van zijn vierde roman trekt me aan: jonge mensen die zoeken naar zingeving en iets met een commune. Enthousiaste bloggers en de mooie voorkant doen me beslissen om De hemel verslinden aan mezelf cadeau te doen.

Het verhaal begint als Teresa een tiener is. Elk jaar brengt ze met haar vader de zomer door bij haar oma in het zuiden van Italië. Haar moeder blijft liever in Turijn. Op een nacht zijn de buurjongens stiekem in oma’s zwembad. Ze worden betrapt en weggejaagd, maar Teresa’s nieuwsgierigheid is gewekt en ze besluit om de jongens op te zoeken op de masseria. Verder lezen

30 juli 2017

En het sneeuwde in Rome – Stefan van Dierendonck

De debuutroman van Stefan van Dierendonck vond ik erg goed. Daarom leen ik zijn tweede boek van de bibliotheek zodra het er is. En het sneeuwde in Rome is nog autobiografischer dan En het regende brood. Waar Stefan in het eerste boek nog voor een alter ego koos, net als hij een priester met glutenallergie, laat hij zichzelf in het tweede boek helemaal samenvallen met de hoofdpersoon. Bovendien zijn er kleine stukjes die zich in het heden afspelen, waarbij hij soms reflecteert op wat hij net heeft geschreven over vijftien jaar geleden.

In het jubeljaar 2000 is Stefan als jonge priester naar Rome gestuurd door zijn bisschop, om daar te gaan studeren. Verder lezen

21 januari 2017

Het verhaal van het verloren kind – Elena Ferrante

Na het iets tegenvallende derde deel van de Napolitaanse romans hoop ik op een spetterend slot. Hoe zou het aflopen met de bijzondere vriendinnen Elena en Lila? In het begin van het eerste boek is de zestigjarige Lila verdwenen. Zou ze nog terugkomen? Elena vertelt in Het verhaal van het verloren kind hoe haar leven en dat van Lila is verlopen in de laatste dertig jaar. Ik zal proberen niet teveel te verklappen, maar wil toch iets van de inhoud bespreken.

het-verhaal-van-het-verloren-kind

Verder lezen

28 juli 2016

Anna – Niccolò Ammaniti

Niccolò Ammaniti is in ons land één van de bekendste en geliefdste Italiaanse schrijvers. Eerder las ik van hem Ik haal je op, ik neem je mee, wat ik een aardig boek vond, maar niet zo geweldig dat ik meteen meer van hem wilde lezen. Eigenlijk begreep ik zijn populariteit niet zo goed. Met zijn nieuwste boek stapt hij in een nieuw genre: de dystopie. Dat maakte mij nieuwsgierig en ik deed mee met een winactie van Libris op twitter, die ik prompt won. Een gesigneerd exemplaar van Anna viel in mijn brievenbus. Het duurde een paar maanden voor ik erin begon. Misschien aarzelde ik een beetje, was ik bang voor een tegenvaller. Ik kan al verklappen dat dat niet terecht was.

2016-02-02 20.39.06 Verder lezen

30 juni 2016

Wie vlucht en wie blijft – Elena Ferrante

Het is haast niet te missen: in boekenland is de ‘Ferrante-fever’ uitgebroken. Wie eenmaal begonnen is, wil door. Het derde deel is net verschenen en daarover gaat dit artikel. Men zegt dat dit deel ook los van de andere twee te lezen is, maar ik lees altijd graag op volgorde. Achterin staat wel een beschrijving van alle personen en een korte samenvatting van de gebeurtenissen in de vorige delen, voor wie die nog niet gelezen heeft of haar geheugen wil opfrissen.

Wie vlucht Ferrante

Verder lezen

7 juni 2016

De nieuwe achternaam – Elena Ferrante

Na de cliffhanger op de laatste bladzijde van De geniale vriendin van Elena Ferrante begin ik meteen in het volgende deel van deze verslavende serie. In het eerste hoofdstuk van De nieuwe achternaam worden de mensen uit de Napolitaanse wijk allemaal vlot geïntroduceerd. Voor wie haar geheugen nog meer wil opfrissen, is er achterin het boek een lijst met de namen van de verschillende families en de belangrijkste gebeurtenissen. Ik gebruik die zelf niet, maar moet soms wel even goed nadenken wie ook alweer getrouwd was met wie. Het komt erop neer dat bijna iedereen schoonfamilie van elkaar is. Er wordt in de wijk jong getrouwd, maar Lila spant de kroon met haar zestien jaar. In dit tweede deel wordt duidelijk dat dit vaak niet zo goed uitpakt. De jongeren worden zoals iedereen van die leeftijd vaak verliefd, ook al zijn ze verloofd of getrouwd.

Elena-Ferrante-De-nieuwe-achternaam-boek
Verder lezen