Annejan Mieras is basisschooljuf. Haar debuut begint dan ook op school, waar Fenna streng wordt toegesproken door de hoofdmeester. Ze heeft haar klasgenootje Tess gebeten. Dat gebeurde niet zomaar, want Tess doet steeds zo gemeen. Ze maakt nare opmerkingen over Fenna’s onderbroeken en ook over Fenna’s vader. Die woont sinds een halfjaar in de polder en ze hebben elkaar al een tijdje niet gezien. ‘Bestaat die vader van jou wel?’ zegt Tess.
Als de tienjarige Sam veel pijn heeft na een auto-ongeluk, waarbij zijn moeder overleed, geven computerspelletjes hem afleiding. In de speelkamer van het ziekenhuis komt hij Sadie tegen, die daar is omdat haar zus kanker heeft. Zo begint de vriendschap tussen Sadie en Sam.
Morgen en morgen en morgen gaat over Sam en Sadie over een tijdspanne van 25 jaar. Het begint met dat ze elkaar jaren niet hebben gezien en elkaar toevallig tegenkomen tijdens hun studententijd. Sam studeert wiskunde en Sadie game design. Na een paar maanden aarzelen durft Sam aan Sadie voor te stellen om samen een computerspel te maken. Dat wordt een groot succes en ze beginnen een bedrijf, dat snel groeit. Dit lopende verhaal wordt op een natuurlijke manier onderbroken door herinneringen aan hun kindertijd en af en toe een vooruitblik.
Verder lezenKlara is een AF (artificial friend): een robot met gevoel. Ze kent angst, maar geen verveling. Klara staat in een winkel waar tieners langskomen om een AF uit te zoeken. Het klikt meteen tussen Josie en Klara. Klara and the sun geeft weer hoe Klara de wereld ervaart.
Kazuo Ishiguro’s schrijfstijl is net als in The buried giant gedetailleerd en bevat veel dialogen. Dat past goed bij de observerende manier waarop Klara om zich heen kijkt. Regelmatig heeft ze het over boxes waarin haar beeld is verdeeld. Het lukt me niet om te achterhalen wat ze daar precies mee bedoelt. Heeft dit te maken met haar computerogen? Er wordt regelmatig opgemerkt dat Klara zo slim is en dat blijkt ook wel uit de manier waarop ze praat, maar tegelijkertijd is duidelijk dat ze veel niet echt snapt. En als ze tegen iemand praat, doet ze dat in de derde persoon in plaats van ‘you’ te gebruiken.
Verder lezenBonnie is twaalf jaar als ze voor het eerst in een duif verandert. Ze besluit open kaart te spelen en vertelt aan haar ouders wat er is gebeurd. Die willen haar wel serieus nemen, maar in dit geval vinden ze dat wel erg lastig. Ook vriendin Ine krijgt het verhaal te horen. Zij gelooft het wel; dat zegt ze tenminste.
De vriendschap tussen Ine en Bonnie begint in groep acht. Ine komt nieuw in de klas en besluit dat Bonnie haar vriendin wordt. Op de middelbare school verandert dat in het begin.
Ze was met de andere meisjes weggerend, zonder mij. Ik voelde me verraden door mijn nieuwe vriendin, die ik nooit als vriendin had uitgekozen en daarom haatte ik haar. Omdat ze zich aan me had opgedrongen en ik nu al niet meer zonder haar kon.
Ook tijdens haar middelbareschooltijd is Bonnie af en toe een Superduif en in die hoedanigheid voorkomt ze dodelijke ongelukken. Dat gebeurt bijvoorbeeld op de sportdag van school. Aan het einde van de middag breekt er onweer uit. Klasgenoot Sophietje zit op het metalen zwembadtrapje. Een grote duif vliegt voorbij en zorgt dat Sophietje van het trapje af gaat, vlak voordat de bliksem erin slaat. Verder lezen
Vier Vlaamse jongeren maken de Tweede Wereldoorlog mee. Drie komen uit hetzelfde gezin: Jef, Renée en de kleine Remi. De vierde is hun goede vriend Ward. Die heeft tijdens de oorlog zoveel fout gedaan dat hij inmiddels met een andere identiteit in Duitsland woont. Jef weet dingen die niemand anders weet, behalve Ward. Zal de waarheid over Ward en Jef boven tafel komen?
In het begin vind ik het nogal ingewikkeld: vier perspectieven plus veel tijdssprongen, heen en weer. Dit is een D-boek, maar je moet wel een geoefend lezer zijn om dit goed te kunnen volgen. Mij lukt het ook aan het eind van het boek nog niet helemaal. Soms staat er een jaartal boven een hoofdstuk en dan vermoed ik dat de hoofdstukken erna ook over die periode gaan. Wie er aan het woord is, weet je soms pas na een bladzijde gelezen te hebben. Voor de spanningsopbouw zijn deze wisselingen in perspectief en tijd essentieel.
Verder lezenAchter de bergen ligt een klein dorp. De zon schijnt er maar drie maanden per jaar, want de rest van de tijd komt ze niet boven de bergruggen uit. De bevolking van het dorp is vergrijsd. Simone is met haar dertig jaar de jongste. Ze is als enige van haar generatie niet naar de stad verhuisd. Het dorpje heeft nog wel een winkel, een café en een kerk.
Na de dood van Simones vader adviseert Marie haar om een kamer te verhuren. In de zomer komt Eveline daar wonen. Zij doet onderzoek naar de planten die groeien op deze bijzondere plek die het grootste deel van de tijd in de schaduw ligt. Dat levert mooie gedachtes over planten op.
Eveline is het tegenovergestelde van de verlegen Simone: vrolijk, energiek, vol zin in het leven. Ze huppelt door het dorp en legt met iedereen contact. Ze maakt lange bergwandelingen, soms alleen, soms met Simone. Eveline kan zomaar verdwijnen en plotseling weer opduiken. Ze kookt heerlijke maaltijden voor Simone, die opbloeit, maar zich ook overweldigd voelt.
Verder lezenVijf vrouwen van achterin de twintig wonen al jaren in een huis in Utrecht. De vijf delen van de Huisgenoten-serie beschrijven het laatste jaar waarin ze daar samen leven. Het begint met de traditionele barbecue en de sfeer zit er al meteen in. Het is wel even wennen aan de vele personages, maar ingewikkeld wordt het niet, want de vijf zijn heel verschillend.
Esmée is de meest uitbundige en zij zingt regelmatig hard mee met de radio in de keuken. Ze heeft haar eigen praktijk als psycholoog voor singles. De vijf meiden hebben al wat vriendjes versleten, maar allemaal zijn ze de ware nog niet tegengekomen. Dat gebeurt natuurlijk wel in de loop van deze serie, want daarvoor is het feelgood.
Verder lezenZowel de titel als de samenvatting van Gozert trokken me niet: het gaat over een jongen met een denkbeeldig vriendje dat veel kattenkwaad uithaalt. Het klinkt als Dummie de mummie en dat viel me tegen. Maar er waren zoveel enthousiaste lezers van dit jeugdboek, dat ik het toch wilde proberen.
De beste vriend van Ties is Gozert, die altijd allerlei wilde plannen heeft. Zo gaan ze graag naar de autosloperij om op trollenjacht te gaan. Met Gozert verandert de wereld in één groot avontuur. Dat loopt regelmatig uit de hand en dan krijgt Ties weer een preek van zijn ouders. Die beweren overigens dat Gozert niet echt bestaat, maar alleen in het hoofd van Ties.
Omdat Ties zoveel kattenkwaad uithaalt, moet hij pillen slikken om te zorgen dat Gozert verdwijnt. Ties spuugt de pillen stiekem weer uit en de avonturen gaan door, totdat zijn ouders het te gevaarlijk vinden worden. Dan brengen ze hem naar Huize Hoopvol om daar een tijdje te logeren. Ties vindt het geweldig en weer lopen fantasie en werkelijkheid door elkaar. Inmiddels ben ik helemaal opgegaan in het verhaal en ik kan haast niet stoppen met lezen. De tekeningen van Linde Faas vind ik er goed bij passen.
Verder lezenWat een paar jaar geleden nog chicklit was, heet nu feelgood: het genre van boeken die makkelijk weg lezen. Nu ik ongeveer alle boeken van Lisette Jonkman uit heb (en over sommige ook geblogd), ben ik blij dat ik een andere fijne schrijver van romantische boeken heb ontdekt. Elsbeth Witt heeft hetzelfde effect op mij: ik wil alleen maar doorlezen en leg de literatuur er even voor aan de kant.
De drie boeken van de Barista!-serie spelen zich af in een koffietentje in Utrecht. Elk deel vertelt het verhaal van een andere medewerker. Het begint in Koffie verkeerd met Laura, die al jaren single is, maar nu haar oog laat vallen op een leuke klant. Hun prille relatie kent wel wat hobbels, want Laura is onhandig en kan er nog weleens wat uit flappen. Verder loopt koffietent Barista! niet zo goed. Eigenaar Luigi wil het graag puur houden, want goede koffie is genoeg. Laura en collega Iris weten hem over te halen om nieuwe dingen uit te proberen, zoals acties op Facebook. In tegenstelling tot Laura is Iris een keukenprinses en haar muffins gaan als warme broodjes over de toonbank. Het boek eindigt met een enorme cliffhanger.
Verder lezenVoor zijn vijftigste verjaardag nodigt Pieter zijn vrienden van vroeger uit. Toen ze achttien waren, maakten ze met z’n achten een boottocht op het IJsselmeer. Nu is het tijd voor een reünie.
Zijn jeugdvrienden zijn de enigen met wie hij zichzelf kan vergelijken, durft te vergelijken. Ze zijn in hetzelfde dorp geboren. Ze hebben dezelfde boeken gelezen, ze zijn in hetzelfde geloof grootgebracht en hebben dezelfde kansen gehad. Tijdens de vakanties waren ze altijd samen. Zijn jeugdvrienden zijn de ideale ijkmaat, de ideale ruis bij wat hij over zichzelf te vertellen heeft. Hun illusies en ontgoochelingen, hun waarheden en leugens en kwalen heeft hij nodig om de zijne onder ogen te zien.
In het eerste deel van De dijk waarlangs we lagen begint de bijeenkomst met een toespraak van Pieter, waar niemand echt naar luistert. Ondertussen begint het buiten te stormen. Het tweede deel bestaat uit acht hoofdstukken, waarin het perspectief telkens bij een ander van de vrienden en vriendinnen ligt. Eerst de vier mannen, dan de vier vrouwen.
Verder lezen
Lalagè leest 