Elf jaar geleden werd Vlinder geboren, maar die naam vindt ze niet bij zichzelf passen. Daarom heet ze sinds kort Mot, dat is lekker stoer. Iedereen noemt haar zo, behalve haar moeder. Die verdient de kost met het adviseren van mensen over hun uiterlijk. Mot draagt het liefst oude kleding die gemakkelijk zit.

Als de zomervakantie aanbreekt, moet Mot zichzelf zien te vermaken. Wanneer haar moeder klanten ontvangt, heeft ze liever dat Mot uit de buurt blijft. Dus gaat Mot naar buiten. Bij het kanaal komt ze Lukas tegen, die ze kent als invalmeester. Hij heeft een touw met een magneet, waarmee hij metalen voorwerpen kan opvissen. Dat vindt Mot heel interessant. Ze haalt haar spaarkip op en koopt ook een magneet.

Mot is in haar nopjes met haar eerste vangsten: een verroeste sleutel, een oude oorbel, van wie zouden die geweest zijn? De mooie tekeningen van Sophie Pluim passen hier helemaal bij, in zwart en roestkleur. Mots moeder vindt het maar vies en moet juist niks hebben van die oude troep.

En dan stuit Mot op iets groters… het blijkt een kleine duikboot te zijn! Met behulp van een hijskraan wordt die naar boven gehaald. Het trekt veel bekijks. Meester Lukas adviseert Mot om haar duikboot naar de Werf te brengen. Dat blijkt een geweldige plek te zijn: op de oude scheepswerf woont nu een groep mensen in oude duikboten. Veel van hen zijn artiesten en ze geven regelmatig voorstellingen. Mot kijkt haar ogen uit en voelt zich helemaal thuis bij deze alternatieve mensen.

Het opvissen van de kleine duikboot is het begin van een spannend avontuur. De rijkste man van de stad wil de boot kopen en daar zit natuurlijk wat achter! Mot blijkt de halve stad te kunnen redden van zijn vernieuwingsplannen, met haar duikboot en haar nieuwe vrienden en door heel dapper te zijn.

Sanne Rooseboom heeft het origineel bedacht en prettig verteld. Een belangrijk motief is dat mensen anders kunnen zijn dan je op het eerste gezicht denkt. Dat is echter niet helemaal uitgewerkt, want die nare rijke man is een ordinaire schurk waar niks goeds aan te vinden is. En de mensen van de Werf zijn stuk voor stuk geweldig, ook al hebben sommigen wat rare trekjes. Dat is daar geen probleem.

Mot maakt flinkt ruzie met haar moeder. Later hebben ze ineens een goed gesprek. Ze erkennen dat ze verschillend zijn, maar dat ze elkaar juist willen waarderen om wie ze zijn. Dat kost wat moeite, maar uiteindelijk lukt het. Mots moeder gaat zelfs mee naar de Werf om haar nieuwe vrienden te leren kennen.

Toch draait het verhaal vooral om een stoer meisje dat onverwacht een enorm avontuur beleeft. Ik zit op het puntje van mijn stoel, zo spannend is het. Mot en de metaalvissers is een fijn en leuk boek.

Lees ook wat Jaap en Eline over dit boek schreven.