Toen Leesdame blogde over Heksenkind, herkende ik het boek meteen. Blijkbaar had het veel indruk gemaakt toen ik het als tiener las. Nog steeds zet ik historische romans over ‘heksen’ vrijwel direct op mijn leeslijst. Die heksen waren immers altijd eigenzinnige, zelfstandige vrouwen.
Monica Furlong heeft een trilogie geschreven die zich afspeelt in de zevende eeuw. In het eerste boek, Heksenkind, speelt Leana de hoofdrol. Zij woont bij haar oma op het Schotse eiland Mull, want haar vader is op zee en haar moeder heeft haar verlaten. Als oma komt te overlijden, komt ze bij Juniper te wonen. Die woont een eind buiten het dorp. De mensen zijn een beetje bang voor haar, maar vragen haar wel om te komen bij ziekte of ongeluk. Juniper weet ze vaak te helpen met haar kruiden en haar helende handen. Ook Leana is in het begin bang voor haar, maar ze merkt al snel dat ze veilig is bij Juniper. Wel moet ze hard werken in het huishouden en laat Juniper haar flink studeren.
Verder lezen
Het lezen van het boek duurt net zo lang als het kijken van de films,’ zei iemand tegen mij, dus ik besloot om het boek eindelijk eens te lezen. Vroeger stond een exemplaar met deze kaft bij mijn ouders in de kast en ik ben er wel ooit aan begonnen, maar ik kan me vaag herinneren dat ik na een paar bladzijden gestrand ben… Later heb ik alle delen van Lord of the Rings gelezen en daar zaten taaie stukken in, maar ik heb doorgezet, in het Engels. Daarbij vergeleken is The Hobbit maar een dun boekje met 265 bladzijden, wat bovendien oorspronkelijk als kinderboek bedoeld was.
Lalagè leest 