De Biesheuvelprijs werd dit jaar gewonnen door een schrijver waar ik nog niet eerder van had gehoord: Maria Vlaar. Zij blijkt wel bekend te zijn in het boekenvak vanwege haar werk als redacteur en journalist. Diepe aarde is haar debuut. Het is een bundel van zeventien korte verhalen. In de meeste daarvan worden herinneringen worden opgehaald aan huiselijke taferelen van gezinnen die inmiddels niet meer bestaan, doordat de leden ervan gescheiden, ouder geworden of dood zijn.
korte verhalen
De moeder van Ikabod & andere verhalen – Maarten ’t Hart
In 2018 won Maarten ’t Hart de Biesheuvelprijs met zijn verhalenbundel De moeder van Ikabod. Ik had echter net Magdalena gelezen, waarin ’t Hart in herhaling valt en te veel blijft zeuren over wat er allemaal niet klopt aan de bijbel en het christelijk geloof. Daardoor bleven de verhalen in de kast staan. Terwijl ik wachtte op de nieuwe winnaar van de Biesheuvelprijs, las ik ze alsnog.
De olifant verdwijnt – Haruki Murakami
Na vijf romans en een trilogie wilde ik graag korte verhalen van Haruki Murakami lezen. Omdat in een verhalenbundel diverse thema’s aan bod kunnen komen, pak ik de Murakami-bingokaart er weer eens bij.
Bij het lezen van het eerste verhaal denk ik na een tijdje: dit komt me wel heel bekend voor. Als ik wat meer aandacht had besteed aan de titel van het verhaal had ik kunnen weten dat dit niet nieuw zou zijn, want dit is later uitgegroeid tot de dikke roman De opwindvogelkronieken. Ik vind het echter helemaal niet erg om het nog eens te lezen. Met dit verhaal kan ik al een paar vakjes van de bingokaart afstrepen: de hoofdpersoon verveelt zich en gaat naar buiten, om in de poort een vroegrijpe tiener tegen te komen die met hem praat over een verdwenen kat. Verder lezen
Kerstdagen – Jeanette Winterson
Sommige boeken horen bij een bepaald seizoen: luchtige vakantieverhalen bij de zomer, kerstverhalen bij de winter. December is door Sue uitgeroepen tot de ‘maand van het vergeten boek’ en dat gaf mij nog een reden om Kerstdagen: 12 verhalen en 12 feestelijke recepten voor 12 dagen uit de kast te halen. Van Jeanette Winterson had ik eerder al een bijzonder boek gelezen en ik wist dus dat dit niet zomaar een flutboek zou zijn, ondanks de kleine prijs waarvoor ik het bij een niet nader te noemen winkel op de kop had getikt.
Het begint meteen goed, met een hoofdstuk vol leuke weetjes, waardoor ik me meteen in kerstsferen waan. Wist je bijvoorbeeld dat de Kerstman oorspronkelijk groene kleding aan had? Dat is immers de kleur van nieuw leven. In 1931 kwam Coca-Cola met een reclame waarin de kerstman een rood pak droeg en sindsdien is dat zijn kleur. Daarna volgen twaalf kerstverhalen, afgewisseld met recepten. De verhalen bevatten klassieke elementen zoals sneeuw, weeskinderen in de kou en magie. Er komt een kerstfee voorbij en sneeuwpoppen komen tot leven.
Maandagavond, kwart over tien – Adriënne Nijssen
Regelmatig bezoek ik het boek-van-de-maand-gesprek in de centrale bibliotheek van Amersfoort. Daar vertellen steeds vier mensen over een boek dat ze anderen willen aanraden: een schrijver uit de regio Eemland, een medewerker van de bibliotheek, een boekverkoper en een ‘gewone’ lezer. Af en toe mag ik die laatste rol vervullen en deze keer vertel ik over mijn ervaringen met poëzie. Daarbij lees ik voor uit de geweldige bundel Een steen openvouwen van Alexis de Roode. Als Eemlandse schrijver treedt Adriënne Nijssen op, die net als ik inmiddels een bekend gezicht is bij deze maandelijkse bijeenkomsten. Soms prijst ze een boek aan dat ze gelezen heeft, maar deze keer presenteert ze haar eigen nieuwste boek Maandagavond, kwart over tien, door er een verhaal uit voor te lezen. Verder lezen
Om nooit te vergeten – Thomas Olde Heuvelt
Vorig jaar las Thomas Olde Heuvelt voor tijdens de Nacht van de Literatuur. Dat maakte me nieuwsgierig naar zijn verhalen en daarom leende ik laatst Om nooit te vergeten uit de bieb. Het bevat vijf korte verhalen. Bij elk daarvan vertelt Thomas hoe het is ontstaan en welke prijzen hij ermee heeft gewonnen, altijd door vertalingen. Het wordt wel duidelijk dat het genre van korte verhalen in het buitenland niet zo’n ondergeschoven kindje is als hier.
De verhalen hebben allemaal iets surrealistisch. Daar houd ik van, zolang de schrijver me kan laten geloven dat het misschien wel echt waar is, in elk geval zolang ik het verhaal aan het lezen ben. Dat lukt Thomas soms wat meer en soms wat minder. Bij het eerste verhaal weet hij me goed mee te slepen. Het gaat over iemand die meelift met een vrouw die bij nader inzien vreemde eigenschappen heeft. Uiteindelijk ontsnapt hij op het nippertje aan een bizar ongeluk. Heel spannend!
Gij nu – Griet Op de Beeck
Het boekenweekgeschenk werd door een heleboel mensen (vooral mannen) neergesabeld, maar mij deed het verlangen naar meer van Griet Op de Beeck. Haar eerste twee boeken bevielen me ook goed, dus ik besloot haar derde uit de bibliotheek te lenen. Gij nu bestaat uit vijftien korte verhalen van rond de twintig bladzijden, elk ingedeeld in vier of vijf hoofdstukjes. De eerste zin is vaak al genoeg om me nieuwsgierig te maken; zo heb ik het graag!
In elk verhaal doet de hoofdpersoon iets in een impuls, zonder er lang over na te denken of bij de consequenties stil te staan. Soms gebeuren er ongelukken, andere keren wordt juist iets voorkomen. Een enkele keer besluit de hoofdpersoon om niets te doen, terwijl dat niet de meest voor de hand liggende keuze is. Een ander motief is de dood, die in allerlei vormen een rol speelt.
Bijzonder vind ik het verhaal van Dennis, die op zijn verjaardag wordt opgebeld dat er een donorhart voor hem beschikbaar is. Verder lezen
