fantasy

9 augustus 2018

Om nooit te vergeten – Thomas Olde Heuvelt

Vorig jaar las Thomas Olde Heuvelt voor tijdens de Nacht van de Literatuur. Dat maakte me nieuwsgierig naar zijn verhalen en daarom leende ik laatst Om nooit te vergeten uit de bieb. Het bevat vijf korte verhalen. Bij elk daarvan vertelt Thomas hoe het is ontstaan en welke prijzen hij ermee heeft gewonnen, altijd door vertalingen. Het wordt wel duidelijk dat het genre van korte verhalen in het buitenland niet zo’n ondergeschoven kindje is als hier.

De verhalen hebben allemaal iets surrealistisch. Daar houd ik van, zolang de schrijver me kan laten geloven dat het misschien wel echt waar is, in elk geval zolang ik het verhaal aan het lezen ben. Dat lukt Thomas soms wat meer en soms wat minder. Bij het eerste verhaal weet hij me goed mee te slepen. Het gaat over iemand die meelift met een vrouw die bij nader inzien vreemde eigenschappen heeft. Uiteindelijk ontsnapt hij op het nippertje aan een bizar ongeluk. Heel spannend!

Verder lezen

7 februari 2018

The buried giant – Kazuo Ishiguro

Het is alweer een tijdje geleden dat ik The buried giant aanschafte in de uitverkoop van de boekhandel. Toen Kazuo Ishiguro de Nobelprijs voor de literatuur kreeg, werd mijn aandacht weer naar het boek getrokken. Ik had ook wel zin in een fantasy-verhaal. Want in tegenstelling tot zijn andere boeken kan je dit zo tussen Tolkien en Ransom Riggs in de kast zetten, als je je boeken op thema ordent.

Axl en Beatrice zijn al op leeftijd en wonen in een dorp waar de mensen veel met elkaar delen. Maar de oudjes worden ook weleens uitgescholden en op een dag wordt hun kaars van hen afgenomen, zodat ze ’s avonds in het donker zitten. Het blijkt al snel dat de mensen dingen snel vergeten. Axl en Beatrice hebben een volwassen zoon die ze al jaren niet hebben gezien en die ze graag willen opzoeken, maar waarom hij is weggegaan en waar hij nu woont weten ze niet. Toch besluiten ze op een dag om op weg te gaan.

Verder lezen

23 november 2017

Library of Souls – Ransom Riggs

Misschien wil je dit artikel niet lezen, omdat het over het laatste deel van een trilogie gaat. Maar je kunt het ook juist gebruiken om te weten te komen of de serie als geheel de moeite waard is. Het antwoord daarop is: ja! En ik zal in dit stukje niet zoveel verklappen, zodat je gerust nog aan de serie kunt beginnen na dit gelezen te hebben. Vorig jaar maakte ik via boek en film kennis met Jacob en Miss Peregrine, die een weeshuis met bijzondere kinderen leidde op een Brits eiland. Jacob kwam daar terecht na verhalen van zijn opa, die ook bijzondere gaven had. In de wereld van Miss Peregrine zijn ook tegenstanders en in het eerste deel begint de strijd daarmee al. Die strijd gaat door in het middelste deel, waarin er ook bijzondere dieren blijken te bestaan.

Verder lezen

22 augustus 2017

Hollow City – Ransom Riggs

Vaak ben ik wat terughoudend met series, omdat het regelmatig voorkomt dat het eerste deel het beste is en daarna wordt het minder. Toch lees ik deze zomer delen uit maar liefst drie reeksen en ik vind ze geweldig. Dit artikel gaat over het middelste deel van een trilogie, maar ik begin met een terugblik. Vorig jaar las ik Miss Peregrine’s home for peculiar children, een spannend boek met geheimzinnige oude foto’s. Ook genoot ik van de bijbehorende verfilming van Tim Burton.

Het eerste boek kent een langere aanloop dan de film. Langzaam wordt duidelijk dat Jacobs opa zijn sterke verhalen niet heeft verzonnen, maar dat hij écht in aanraking was gekomen met een stel weeskinderen met bijzondere gaven: de één is heel sterk, de ander heeft bijen in zijn maag, de volgende zweeft als ze haar loodzware schoenen niet draagt en ook Jacob zelf blijkt een bijzondere eigenschap te hebben. Het eerste boek eindigt met een gevecht tussen deze kinderen en een stel monsters, waarbij hun juf Miss Peregrine wordt gekidnapt, terwijl ze net in een vogel is veranderd.

Het is een jaar geleden dat ik het eerste deel las, maar meteen op de eerste bladzijde van Hollow City zit ik weer helemaal in het verhaal. Verder lezen

5 augustus 2017

De stad van de alchemist – Natalie Koch

Op dit boek verheugde ik me zo enorm dat ik het speciaal heb bewaard voor in een vakantie. De eerste twee delen van De verborgen universiteit waren enorme pageturners, dus ik wil de tijd hebben om hier helemaal in te duiken. Om één of andere reden werd het niet de kerstvakantie en na tien maanden laat mijn geheugen me een beetje in de steek… Gelukkig is er een korte samenvatting van wat er ook alweer was gebeurd en in het begin verweeft Natalie Koch heel kunstig een aantal herinneringen in het verhaal. Ook helpt het om mijn eigen blogartikelen van deel één en twee na te lezen. Toch ga ik maar langzaam door het eerste stuk van dit boek heen. Hoofdpersoon Alexa wordt ontvoerd en zit een paar dagen vast, maar het lijkt wel weken. Als ze ontsnapt komt er eindelijk weer een beetje vaart in het verhaal, maar de uitgebreide beschrijvingen maken het niet vlotter.

Verder lezen

12 april 2017

De blauwe maanvis – A.N. Ryst

Een tijd lang dacht ik dat ik niet van sprookjes hield. Ik had er zo’n beeld bij van geromantiseerde versies van Doornroosje en Roodkapje met nare stiefmoeders en pratende dieren en dat trok me niet zo. Laatst realiseerde ik me dat dat helemaal niet klopt. Ik ben juist gek op verhalen die zich een paar eeuwen geleden afspelen, in een bosachtige omgeving, met een vleugje surrealisme of zelfs magie. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Uprooted over een meisje dat haar magische gaven leert kennen en een gevaarlijk woud moet verslaan of De man die de taal van slangen sprak, dat geïnspireerd is op volksverhalen uit Estland. En nu heb ik weer zo’n boek te pakken, al gaat het deze keer om een verhalenbundel.

Verder lezen

29 januari 2017

Uprooted – Naomi Novik

Rond 1600 groeit Agnieszka op in een dal met zeven dorpen. Ze gaat graag de bossen in en is een kei in het verzamelen van voedsel. Wel komt ze altijd besmeurd en met gaten in haar kleren terug. Op één of andere manier lukt het haar niet om netjes te blijven. Haar vriendin Kasia is heel anders, een voorbeeldig meisje, maar de twee hebben een hechte band.

Aan het einde van het dal staat een witte toren waar de Draak woont. Hij is niet echt een draak, maar een tovenaar die het dal beschermt tegen het magische Woud, dat mensen en zelfs hele dorpen heeft opgeslokt. Elke tien jaar kiest de Draak een meisje van zeventien jaar uit om mee te nemen naar zijn toren. Wat daar gebeurt weet niemand, maar er gaan allerlei geruchten de ronde. Sloddervos Agnieszka maakt geen schijn van kans om gekozen te worden, zo denkt men. Kasia is immers mooier en ze is ook heel slim. Maar dan komt de dag dat de Draak zijn keuze zal maken uit een stuk of tien meisjes. Tot ieders verbazing wordt Agnieszka gekozen.

uprooted

Verder lezen