In Het laatste voorjaar van Minke Douwesz neemt de hoofdpersoon een paar boeken mee op fietsvakantie, waaronder Lettipark. Ik vind dat een slimme keus, want elk van de verhalen in deze bundel kan je beschouwen als een miniroman.

Judith Hermann weet met een paar zinnen een sfeer te schetsen. Maarten Elzinga heeft het goed vertaald uit het Duits. Ondanks de lengte van de verhalen, van zes tot twaalf bladzijden, is er ruimte voor details. Soms beslaat een verhaal wel een half leven en iemand blikt terug op een bepaald aspect daarvan.

Het klinkt misschien gek bij een verhalenbundel, maar het kost me wat tijd om erin te komen. In het begin weet ik niet zo goed wat ik ervan vind. Pas over de helft begin ik te beseffen hoe goed dit is. Ik heb elke keer weer zin om eruit te lezen. Ik besluit om het nog eens te lezen, nu ik heb kunnen wennen. En om langer te kunnen nadenken over hoe ik dit in vredesnaam aan jullie overbreng. Want ik vind het lastig te duiden waarom dit me zo goed bevalt.

Verder lezen