klassieker

21 augustus 2020

De brief voor de koning – Tonke Dragt

De brief voor de koning is een gouwe ouwe. Het boek kreeg in 1963 de Gouden Griffel en later zelfs de Griffel der Griffels 1955-2004. Dat belooft wat! De directe aanleiding om het te gaan lezen is de nieuwe Netflix-serie die hierop is gebaseerd. Misschien komt het wel daardoor dat de boeken continu zijn uitgeleend bij de bieb.

Het verhaal doet me denken aan Lord of the Rings, met kastelen, paarden en zwaarden, een jongeman die een gevaarlijke missie moet voltooien en er is zelfs sprake van twaalf ringen die alleen gedragen worden door heel bijzondere mensen. Verder lezen

11 februari 2020

Het helse paradijs & Het Gulden Vlies van Thule – Thea Beckman

Het eerste deel van de toekomsttrilogie van Thea Beckman vond ik heerlijk om te lezen en daarom wilde ik gauw door met het vervolg. Ook dat speelt zich af op Thule, het Groenland van de toekomst, waar de ijskappen zijn gesmolten en een klimaat is zoals vroeger in Europa: deels landklimaat met strenge winters en deels een zacht zeeklimaat. De Thulenen vormen een hechte, vreedzame gemeenschap. De mensen leven in nauwe verbondenheid met de natuur. Ik zou er zo willen wonen, maar moet het helaas doen met de boeken.

Verder lezen

26 augustus 2019

Van Moskou naar de Zwarte Zee in 1919

Op mijn zoektocht naar vrouwelijke schrijvers uit de twintigste eeuw kom ik Teffi (1872-1952) tegen, een Russische schrijver die af en toe wordt herontdekt en heruitgegeven. Een aantal van haar korte verhalen werden bijvoorbeeld in de jaren tachtig in het Nederlands, Engels en Duits vertaald. De bibliotheek heeft ze niet te leen, maar ik vind wel een heel ander boek: Herinneringen waarin ze haar vlucht uit Moskou beschrijft. Ik verwacht een vrouwelijke versie van de indrukwekkende verhalen van Paustovski, die inmiddels wél bekend is geworden in onze contreien met zijn autobiografie die zich ook aan het begin van de vorige eeuw afspeelt.

Vanwege de Russische revolutie is in 1919 iedereen die maar kan op de vlucht voor de bolsjewieken. Mensensmokkelaars vieren hoogtij. Teffi is dan al een gevierd schrijver en dat helpt haar om dingen voor elkaar te krijgen. Verder lezen

9 juli 2019

Het spiegeltje – Ina Boudier-Bakker

Als je wilt weten hoe mensen een eeuw geleden leefden, kan je een historische roman lezen, maar je kunt ook kiezen voor een boek dat toen geschreven is. Voor mijn leesproject Vrouwen in de 20ste eeuw las ik Het spiegeltje, in 1917 geschreven door Ina Boudier-Bakker. De hoofdpersoon Marianne Roske is een beroemd zangeres. Als ongetrouwde vrouw woont ze met haar oudere zus nog bij haar vader. De middelste zus Lize is wel getrouwd en heeft vijf kinderen plus een stiefzoon. Marianne komt er vaak over de vloer.

De familie woont in hartje Amsterdam en ze hebben personeel in huis. Verder lezen

6 juni 2019

The power of now – Eckhart Tolle

The power of now is een belangrijk boek voor me geworden in de afgelopen negen maanden. Zo lang heb ik erover gedaan om het te lezen: elke keer een paar bladzijden, om het dan weer weg te leggen en te overdenken. In mijn e-book heb ik bijna 200 zinnen gemarkeerd.

Eckhart Tolle was de eerste dertig jaar van zijn leven een angstige jongen. Toen had hij een verlichtingservaring waar de meeste mensen alleen maar van kunnen dromen. Hij besteedde een paar jaar aan het onderzoeken van wat hem was overkomen en ontwikkelde zich tot een leraar die al velen geïnspireerd heeft. The power of now is zijn belangrijkste boek. Het is een verzameling van vragen en antwoorden, met een logische opbouw.

Verder lezen

21 april 2019

De kellner en de levenden – Simon Vestdijk

Al een tijdje had ik het voornemen om weer eens iets van Simon Vestdijk te lezen, omdat ik De koperen tuin als tiener mooi vond. Dus toen Sue vroeg wie er zin had om tegelijk met haar De kellner en de levenden uit 1949 te lezen, besloot ik om mee te doen.

Na een paar bladzijden ben ik al totaal de kluts kwijt. Ik ben moe en het duizelt me van de personages, de lange zinnen en de moeilijke woorden. De volgende dag begin ik opnieuw, maar dan aandachtiger.

Laat in de avond staan twee agenten bij een flatgebouw. Twaalf bewoners worden gesommeerd om mee te komen en in een bus te stappen. Verder lezen

11 januari 2019

Van de koele meren des doods – Frederik van Eeden

Van de koele meren des doods werd voor het eerst gepubliceerd in 1900. Ik leerde erover op school, maar Frederik van Eeden kwam niet op mijn lijst voor het examen. Maar nu is er een toneelstuk van dit boek gemaakt, van dezelfde regisseur als Eline Vere, waarvoor ik eerder al naar de schouwburg ging. De datum van de uitvoering is een goede stok achter de deur om me aan deze klassieker te wagen.

In het begin moet ik even wennen aan de ouderwetse schrijfstijl, inclusief oude spelling met sch’s en dubbele oo’s. Maar het elegante, zwierige taalgebruik vind ik erg mooi. Van Eeden beschrijft de natuur op een prachtige wijze. Dit is iets waar hoofdpersoon Hedwig ook van kan genieten, ondanks haar sombere buien, die al beginnen als ze nog jong is. Als Hedwig veertien jaar is, overlijdt haar moeder. Haar vader is aan de drank, maar het gezin is rijk en het ontbreekt Hedwig aan niets. Toch snakt ze naar meer:

Maar nu werd ook de doodsche saaiheid der gewone dingen zoo grimmig en sterk dat zij het zich onmiddellijk bewust werd en begreep dat zij leed. Haar eerste gewaarwording was die van vermoeienis onder het gewone

Verder lezen

10 november 2018

Anna Karenina – deel 7 & 8

Het dikke boek is uit! Met veel plezier kijk ik terug op het lezen van Anna Karenina in de afgelopen twee maanden, tegelijkertijd met een paar andere boekenwurmen. Sommigen kwamen er niet doorheen. Ik was me bewust van het risico dat ik ook tot de afhakers zou behoren, want eigenlijk wist ik niet wat ik kon verwachten van dit boek. Maar ik hoopte op een bijzondere leeservaring en dat is het zeker geweest. Ook vond ik het erg tof om het op deze manier samen te lezen en uit te wisselen wat ons opviel.

Verder lezen

30 oktober 2018

Anna Karenina – deel 6

Eerder heb ik al geschreven over de sprankelende vertaling van Anna Karenina door Hans Boland. Hij gebruikt veel moderne uitdrukkingen, waardoor ik soms even vergeet dat het verhaal zich anderhalve eeuw geleden afspeelt. Tegelijkertijd schuwt hij het gebruik van zeldzame en ouderwetse woorden niet, bijvoorbeeld als het om kledingstukken gaat, maar ook een woord als ‘talmen’.  Daardoor krijgt het toch een bepaalde passende sfeer, al vind ik het soms wel vervelend als ik dingen moet opzoeken. Gelukkig maakt de vertaler rijkelijk gebruik van voetnoten voor uitleg van specifieke termen en vertalingen van Franse zinnetjes. In de hogere klasse sprak men toen immers Frans en die taal werd ook onderling in de gezinnen gebruikt.

Toch is de vertaling niet perfect. Taalfouten kom ik niet tegen, maar Boland is niet altijd consequent. Verder lezen