Een hartaanval veranderde het leven van Fokke Obbema. Hij had een stressvolle baan als dagbladjournalist. Langzaam kwam het besef dat hij niet zomaar terug kon keren naar zijn werk. Het zette hem aan het denken: waarom ben ik hier eigenlijk? Het had ook zomaar afgelopen kunnen zijn. Zo ontstond een nieuw project waarin hij mensen interviewde over de zin van het leven. Elke week verscheen er een artikel in de Volkskrant. Het werd graag gelezen en na veertig interviews vroegen lezers om een bundeling. Fokke Obbema schreef er een conclusie aan en ook het boek De zin van het leven werd een succes. Zelf zag ik de schrijver bij televisieprogramma De verwondering.

Na een korte inleiding over het leven van de geïnterviewde volgt steevast de vraag: ‘Wat is de zin van het leven?’ Weinigen hebben daar een pasklaar antwoord op, behalve de bioloog die zegt: ‘het doorgeven van je genenpakket’. Anderen, zoals schrijver A.L. Snijders, menen dat het absoluut geen zin heeft. Daar is hij blij mee, want dan kan het alle kanten op en je kunt doen wat je zelf het liefst doet. De meesten zoeken het in verbinding met anderen. Dit is één van de zeven punten die in de samenvatting aan het einde worden genoemd. Velen menen dat je zelf zin aan het leven moet zien te geven: wat maakt dat je er nog zin in hebt? Wat vind je waardevol, wat geeft je leven betekenis? En dan wordt de vraag naar de zin van het leven een opdracht om er iets moois van te maken met elkaar.

Fokke Obbema concludeert dat hij twee types mensen heeft geïnterviewd: zij die al van jongs af aan geïnteresseerd waren in zingeving en zij die zich hierin zijn gaan verdiepen na een ingrijpende gebeurtenis in hun leven. Zelf maak ik de eenvoudige indeling in wetenschappers, kunstenaars en geestelijken. En een paar ondernemers. Wat me opvalt is dat er onder de geïnterviewden wel een aantal zijn die een religieus beroep hebben (waaronder een monnik, een dominee en een hindoepriester), maar er is niemand met de orthodoxe opvatting dat het doel van het leven is om God te dienen. Dat zou ook niet bij de seculiere doorsnee Volkskrantlezer passen. Wel komt medium Maria Riemen aan het woord, die zegt dat het leven is bedoeld om spiritueel te groeien, om meer bewust te worden en steeds dichter bij God te komen. Zo zie ik het ook.

Alle geïnterviewden hebben nagedacht over wat ze drijft. Dat levert gevarieerde verhalen op, maar toch is het zaak om te doseren. Anders wordt het op één of andere manier toch te veel van hetzelfde. Bij sommigen vind ik het interview juist te kort, omdat ik wel wat meer diepgang zou willen. Maar daarvoor zijn andere boeken beschikbaar. Elk interview eindigt met een boekentip, wat ik erg leuk vind. Het is verrassend om te zien waardoor mensen zich laten inspireren. De zoektocht van dit leven is nooit klaar. Ik heb er zin in om verder te leven en te lezen.