Als je verliefd bent, functioneer je niet meer normaal. Je denkt alleen nog maar aan je geliefde, kan je nergens anders op concentreren en kunt bijna niet meer eten. Soms kan het tot iets moois leiden, maar vaker is het totaal onpraktisch. Het zou dan handig zijn als er een behandeling tegen bestond. In het nieuwste boek van Hanna Bervoets is dat het geval. Ze liet zich inspireren door de nieuwste uitgave van de DSM: het classificatiesysteem voor psychiatrische aandoeningen. In de DSM-V zijn nieuwe ziektes opgenomen, zoals gameverslaving. Hanna constateerde dat de beschrijving van ‘obsessive compulsive disorder’ erg doet denken aan verliefdheid en daar was het idee voor haar nieuwe roman.

Efter gaat over de nabije toekomst. Verliefden kunnen zich laten behandelen tegen LAD: love addiction disorder. Kliniek Jagthof richt zich speciaal op vrouwelijke LAD-patiënten, die worden behandeld met gesprekstherapie en het nieuwe medicijn Efter. In een groot deel van het boek wordt een groepje patiënten in de kliniek beschreven. De 15-jarige Meija is hopeloos verliefd op de veel oudere Sjoerd, die ook nog een leuke ex blijkt te hebben. Daarom besluit ze zich te laten opnemen. Silver is een homoseksuele jongen die zich niet thuisvoelde in de mannenkliniek, daarom zit hij tussen de meiden op Jagthof. Hij is een klassiek geval van LAD, met een onbeantwoorde liefde. En dan is er nog Fajah, die doet alsof ze LAD heeft, maar eigenlijk hele andere redenen heeft om niet meer thuis te willen wonen… De toelatingseisen voor Jagthof zijn echter niet zo streng. Het lijkt wel of ze zoveel mogelijk patiënten willen opnemen, ongeacht hun precieze aandoening en hun financiële positie.

Journaliste Laura probeert de puzzelstukjes aan elkaar te leggen. In het begin van het boek wordt al een tipje van de sluier opgelicht: daar staan de verbanden tussen diverse hoofdpersonen en Fizzler, de farmaceut die Efter op de markt wil brengen. Maar hoe het echt zit, wordt pas duidelijk nadat de verschillende hoofdpersonen aan het woord zijn geweest. Deze spanning, maar vooral Hanna’s schrijfstijl zorgt ervoor dat ik het boek snel uit las. Ik houd van hoe Hanna schrijft. Het leest als een trein, maar de beschrijvingen maken het ook literair en een beetje filosofisch. Ze durft mensen hun diepste gevoelens te laten vertellen. Ondanks de afwisseling van hoofdpersonen, kon ik met bijna allemaal goed meeleven.

Ik had erg uitgekeken naar deze nieuwe roman van Hanna Bervoets, haar vierde. De andere drie vond ik erg goed. Aan Alles wat er was denk ik nog regelmatig terug. ‘Wat zou jij doen?’ is een vraag die in al haar boeken terugkomt. Op de literaire avond waar ik dit boek alvast mocht kopen, vertelde ze zelf dat al haar boeken gaan over verhalen die mensen zichzelf vertellen om te kunnen leven… Je zou je dus kunnen afvragen: ‘Wat maak ik mezelf wijs?’ Hanna’s boeken lijken op het eerste gezicht simpel, maar er ligt een diepere laag onder. Daarom is ook Efter weer een boeiend boek geworden, dat vast veel gelezen zal worden.