Toen Leesdame blogde over Heksenkind, herkende ik het boek meteen. Blijkbaar had het veel indruk gemaakt toen ik het als tiener las. Nog steeds zet ik historische romans over ‘heksen’ vrijwel direct op mijn leeslijst. Die heksen waren immers altijd eigenzinnige, zelfstandige vrouwen.

Monica Furlong heeft een trilogie geschreven die zich afspeelt in de zevende eeuw. In het eerste boek, Heksenkind, speelt Leana de hoofdrol. Zij woont bij haar oma op het Schotse eiland Mull, want haar vader is op zee en haar moeder heeft haar verlaten. Als oma komt te overlijden, komt ze bij Juniper te wonen. Die woont een eind buiten het dorp. De mensen zijn een beetje bang voor haar, maar vragen haar wel om te komen bij ziekte of ongeluk. Juniper weet ze vaak te helpen met haar kruiden en haar helende handen. Ook Leana is in het begin bang voor haar, maar ze merkt al snel dat ze veilig is bij Juniper. Wel moet ze hard werken in het huishouden en laat Juniper haar flink studeren.

Het is bijzonder voor een meisje om Engels, Latijn en sterrenkunde te leren. Maar Juniper vindt dat meisjes dat net zo goed kunnen als jongens. Ook leert Leana van alles over kruiden en de geneesmiddelen die je daarvan kunt maken. Juniper laat langzaam meer zien van haar leven als doran en Leana krijgt ook bovennatuurlijke ervaringen. Hierdoor krijgt ze zelf ook het verlangen om doran te worden. Maar Juniper zegt dat ze geduld moet hebben.

Er volgen meer spannende gebeurtenissen, bijvoorbeeld als Leana wegloopt naar haar moeder die op een landgoed woont en haar lokt met de belofte dat ze dan niet meer hoeft te werken en studeren. Na een paar dagen merkt Leana dat dit wel erg saai is en ze ontsnapt om weer terug te gaan naar Juniper. Het is prachtig om te lezen hoe Juniper omgaat met Leana: ze neemt haar serieus en laat haar fouten maken, ook al moet het voor haar ook moeilijk zijn om los te laten.

Ik besluit om meteen door te gaan met het tweede deel van de trilogie, dat simpelweg Juniper heet. Het is echter geen vervolg, want dit gaat over Junipers jeugd. Ze groeide op als Ninnoc, dochter van de koning van Cornwall. Als meisje is de kans echter klein dat ze het ambt van haar vader zal overnemen. Haar gemene tante wil graag dat haar zoon op de troon komt. Terwijl Ninnocs neef een militaire opleiding krijgt, moet zij een jaar lang bij Euny gaan wonen. Die is stug en zwijgzaam en woont in een kleine hut. Ninnoc moet moet hard werken en veel kou en honger doorstaan.

Toch is dit de vrouw die haar leert geneesmiddelen te bereiden. Na haar opleiding komt Ninnoc terug op het paleis en daar blijkt haar tante verloofd te zijn met de grijze ridder. Dit stel vormt een gevaar en een spannend avontuur volgt, waarbij Ninnoc/Juniper al haar geleerde vaardigheden moet inzetten.

De vertaling van Anneke Koning-Corveleijn is goed genoeg, maar hier en daar gebruikt ze een anglicisme of een moeilijk woord wat ik niet bij een C-boek vind passen. Ook ontbreken er soms komma’s of staat er een verkeerd voorzetsel. De verhaallijn maakt alles goed en daarom leen ik ook het derde deel Colman uit de bibliotheek. Monica Furlong schreef het twaalf jaar na Juniper, vlak voor ze overleed. Ik had het nog niet eerder gelezen.

Het perspectief wisselt dus naar de jongen Colman, die in Heksenkind een hechte vriendschap heeft opgebouwd met Leana. Dit verhaal draait om één grote gebeurtenis. De goede afloop is te voorspellen, maar toch is het heel spannend: er wordt gereisd en mensen lopen gevaar. Het kwaad wordt met magie bestreden. De drie boeken van deze serie zijn allemaal fijn om te lezen. Ik heb er weer net zo van genoten als jaren geleden.