Achter de bergen ligt een klein dorp. De zon schijnt er maar drie maanden per jaar, want de rest van de tijd komt ze niet boven de bergruggen uit. De bevolking van het dorp is vergrijsd. Simone is met haar dertig jaar de jongste. Ze is als enige van haar generatie niet naar de stad verhuisd. Het dorpje heeft nog wel een winkel, een café en een kerk.

Na de dood van Simones vader adviseert Marie haar om een kamer te verhuren. In de zomer komt Eveline daar wonen. Zij doet onderzoek naar de planten die groeien op deze bijzondere plek die het grootste deel van de tijd in de schaduw ligt. Dat levert mooie gedachtes over planten op.

Eveline is het tegenovergestelde van de verlegen Simone: vrolijk, energiek, vol zin in het leven. Ze huppelt door het dorp en legt met iedereen contact. Ze maakt lange bergwandelingen, soms alleen, soms met Simone. Eveline kan zomaar verdwijnen en plotseling weer opduiken. Ze kookt heerlijke maaltijden voor Simone, die opbloeit, maar zich ook overweldigd voelt.

Nieuweling heeft een sprookjesachtige, mysterieuze sfeer. Zo is Simone sinds ze vijf jaar was niet meer in de stad geweest, wat natuurlijk totaal onrealistisch is. Een kind moet toch weleens naar de dokter, om maar wat te noemen. Maar Simone is niet in staat om over de brug over de rivier te wandelen, ook niet als Eveline haar wenkt.

In terugblikken kom je als lezer te weten waarom de moeder van Simone op een dag is vertrokken en nooit meer wat van zich liet horen. Daarnaast krijg je een steeds beter beeld van het dorp. Het is geweldig om te lezen over het ritueel dat wordt uitgevoerd op het moment dat de zon voor het eerst weer boven de bergen uit komt na de lange winter. Het is niet meer wat het ooit was, maar het is nog steeds een groot feest. Eveline krijgt Simone zover dat ze voluit meedanst.

Ergens had ik een aanwijzing gelezen over Eveline, die mijn leeservaring heeft beïnvloed. Ik weet nog steeds niet of ik dat liever niet had willen weten. Tegen het einde komen er steeds meer aanwijzingen over, terwijl Simone het zelf nog steeds niet door heeft en haast ontkent. De lezer mag zelf conclusies trekken. Marion Bruinenberg heeft een fascinerend debuut gemaakt, om langzaam te lezen en te overdenken.

Lees ook wat Jannie en Herre over dit boek schreven.