Bij mijn vijfde poll kreeg Elegant als een egel van Muriel Barbery de meeste stemmen. Vlak daarna schreef Bettina op haar blog over dit boek en daarin waarschuwde ze voor een taaie start. Ik zag er wel een beetje tegenop om te beginnen, maar wilde dit boek graag uitlezen, omdat het uit de poll was gekomen.

Het begint met een filosofische verhandeling door conciërge Renée Michel. Ze beheert een chic appartementencomplex en neemt aan dat de rijkelui een bepaald beeld hebben van conciërges, waar zij aan probeert te voldoen. Maar stiekem leest ze liever Russische literatuur en boeken over filosofie dan dat ze platte televisieshows kijkt. De hoofdstukken worden afgewisseld tussen mevrouw Michel en de twaalfjarige Paloma. Zij woont ook in het complex, met haar ouders en haar zus. Ze is hoogbegaafd en daardoor filosofeert ze er net zo op los als de conciërge, maar dan over de zin van het leven. Allebei hanteren ze moeilijke taal, zowel qua woorden als met lange ingewikkelde zinnen. Ik vind dat totaal ongeloofwaardig voor een meisje van twaalf, ook al is ze nog zo hoogbegaafd. Bovendien leest het niet lekker. Vertaler Edu Borger zal er ook wel een zware kluif aan hebben gehad, al heeft hij zich er prima uit gered. Maar goed, ik had besloten door te zetten.

Paloma en Renée willen allebei zo min mogelijk opvallen en ze praten dan ook weinig met anderen, totdat meneer Ozu het appartement op de vierde verdieping koopt. Dat geeft nogal wat ophef bij de buren, want het is al meer dan twintig jaar geleden dat een appartement van eigenaar wisselde. Meneer Ozu heeft zijn buren al snel door. Hij maakt een praatje met Paloma, waarin ze aan elkaar bekennen dat de conciërge veel slimmer is dan ze wil laten zien. Ze besluiten om dit verder te onderzoeken.

En dan wordt mijn doorzettingsvermogen beloond. Meneer Ozu, Renée en Paloma leren elkaar kennen en dat wordt met veel humor beschreven. Het is heerlijk om te lezen. Meneer Ozu vraagt Renée om te komen eten en ze ontdekken dat ze dezelfde smaak hebben qua boeken, muziek, schilderijen en films. Even later blijkt Paloma ook een zielsverwant te zijn. Dat is heel bijzonder voor deze mensen die zo verschillend zijn, maar zich alledrie eenzaam en onbegrepen voelen. Ik vind de filosofische stukken ook in de tweede helft van het boek moeilijk door te komen, maar ze zijn in elk geval iets korter en ik lees snel door om te weten hoe het verder gaat met deze mooie mensen. Het einde is ontroerend. Elegant als een egel bevat een prachtig verhaal, waar ik uiteindelijk toch erg van genoten heb.