Nederlands

25 februari 2021

Pier en oceaan – Oek de Jong

Als het in een boek over Nederland in de jaren vijftig gaat, geeft dat me vaak een nostalgisch gevoel. Er komen dan beelden op van toen ik als kind bij mijn opa en oma was, die geen televisie maar wel een kolenhok, een petroleumstel en een trekbel hadden. Aan het begin van het dikke, autobiografische Pier en oceaan weet Oek de Jong de sfeer van toen meteen op te roepen, met het gerinkel van melkflessen in de straat. Maar ook het beklemmende gevoel is er direct, want Dina is zwanger geraakt terwijl ze nog niet is getrouwd met Lieuwe. Ze hebben al zeven jaar verkering en plannen om te trouwen zodra hij zijn dienstplicht heeft vervuld. En toch is het een schande dat ze nu in verwachting is. Dina voelt zich diep ongelukkig.

Het perspectief blijft nog een tijd bij Dina, totdat haar zoon Abel oud genoeg is om herinneringen te hebben. Hij is de hoofdpersoon van het boek. Maar eerst gaat het nog over Dina’s geheime liefde Elena. Hun gevoelens zijn sterk, maar Dina wil kinderen en kiest toch voor haar verloofde. Dat geworstel met emoties komt later in alle hevigheid terug in Abels tienertijd.

Abel groeit op midden in de natuur. Hij vindt het heerlijk om naar de kikkertjes te kijken in de sloot waar hij later met een polsstok overheen springt. Met opa gaat hij zeilen op de Friese meren. Als het gezin naar Zeeland verhuist, gaat Abel vaak zwemmen in de Oosterschelde. Later rijdt hij op zijn brommer door de weilanden en gaat mee varen met een vriend. De natuurbeschrijvingen blijven prachtig.

Verder lezen
9 februari 2021

Een man met goede schoenen – Rob van Essen

Omdat ik eerder zo had genoten van Hier wonen ook mensen, verheugde ik me erg op de nieuwste verhalenbundel van Rob van Essen. Het is toch heerlijk om af en toe gewoon wat leuks te lezen, waar je om kunt lachen. In deze donkere tijden heeft Een man met goede schoenen me goed gedaan. De verhalen zijn lekker kort: gemiddeld twaalf bladzijden.

In de verhalen wordt regelmatig gewandeld en gefilosofeerd:

Ik loop er graag, ik hou van lange, rechte wegen, in mijn hoofd zitten al kronkels genoeg.

En dan komt hij iets of iemand vreemds tegen:

Soms zie je iets wat onmogelijk is en waardoor de wereld in een onbekende plek verandert. Je dacht dat je er thuishoorde, maar dat is niet zo; opeens maakt het vreemde waarvan je schrikt jou ook vreemd.

Verder lezen
5 februari 2021

Wolfskwint – Bibi Dumon Tak

Wolfskwint is gebaseerd op het leven van Steffie Mons, wier moeder het grootste deel van haar leven in een psychiatrisch ziekenhuis doorbracht. Ze werd opgenomen toen Steffie drie jaar was. Er waren wat mislukte ‘vakanties’, maar nooit meer vormden ze een gewoon gezin.

In het boek blikt de 28-jarige Steffie terug op haar leven. Haar bijbaan als pianostemmer krijgt daarbij veel aandacht. Het stemmen is fysiek zwaar werk en mensen vinden het vaak bijzonder dat een vrouw hun piano komt stemmen. Het levert mooie beschrijvingen op. Steffie vindt het fijn om hard te werken, zodat ze niet hoeft na te denken en er geen herinneringen aan vroeger bovenkomen.

Verder lezen
20 januari 2021

Herinneringen – Aletta Jacobs

Aletta Jacobs (1854-1929) was de eerste vrouwelijke arts in Nederland. Ze stond ook aan het hoofd van de strijd voor het vrouwenkiesrecht in ons land. Tegen het einde van haar leven heeft ze haar levensloop zelf beschreven onder de titel Herinneringen. Het ouderwetse Nederlands komt elegant over en is nog prima te volgen. In de uitgave die ik heb gelezen, is de spelling aangepast naar die van onze tijd. Ook heeft redacteur Mia Meijer een voorwoord toegevoegd, maar ik ben veel te nieuwsgierig en haast me naar de inleiding van Aletta zelf. Daarin laat ze weten dat vrouwen hun leven meer zullen waarderen als ze door dit boek beseffen hoe de vrouwen voor hen hebben geleefd, wat ik kan beamen. Bovendien vindt ze dat de rol van vrouwen in grote maatschappelijke veranderingen onderbelicht is en daarom wil ze vastleggen hoe de vrouwenbeweging destijds te werk ging.

Verder lezen
8 januari 2021

Zondagsleven – Judith Visser

Afgelopen zomer las ik Zondagskind tijdens een vakantie en dat was maar goed ook, want ik wilde alleen maar doorlezen in dat boek, tenzij ik tegen mijn man aan het vertellen was wat er allemaal gebeurde met hoofdpersoon Jasmijn Vink. Zij groeit op met autisme, net als schrijver Judith Visser zelf. Ik ben niet de enige die dit verhaal zo meeslepend en leerzaam vond en al snel vroegen lezers hoe het verder is gegaan met Jasmijn. Daarom verscheen dit najaar het vervolg: Zondagsleven. Ik heb dat voor de kerstvakantie bewaard, om het in één ruk uit te kunnen lezen.

De jong volwassen Jasmijn hoeft niet meer naar school en ze heeft haar eigen flat. Ze vindt het heerlijk om veel tijd alleen met haar hond Romy door te brengen. Maar de huur moet worden betaald en Jasmijn eet als een beer, dus ze moet aan het werk. Dat doet ze als receptionist, waar ze wel mensen te woord moet staan, maar gelukkig niet bij haar collega’s in de kantoortuin hoeft te zitten. Ze heeft haar eigen domein achter de balie. Daar werkt ze stiekem ook aan een manuscript van het boek dat lijkt op Zondagskind, over haar ervaringen als kind met autisme. Nu ze de diagnose heeft, kan ze beter verklaren waarom ze vaak anders reageert dan anderen.

Verder lezen
27 december 2020

Van bij ons

Eerder maakte ik een leesreis door de provincies door een hele rij boeken, maar in Van bij ons komt elk van de provincies aan bod met een volksverhaal. Tegen mijn gewoonte in begin ik niet bij het begin, want ik zie dat er een verhaal bij is over de Witte Wieven van Zwiep. Als kind was ik daar in de buurt op vakantie en we gingen mee met een nachtelijke tocht, op zoek naar die spookachtige wezens. Het was donker in het bos en onze lokale gids vertelde verhalen die ons kippenvel bezorgden. Dat doet het verhaal in dit boek ook.

Verder lezen
19 december 2020

Regieaanwijzingen voor de liefde – Franca Treur

Regieaanwijzingen voor de liefde is een bundeling van vijftig stukjes die eerder als feuilleton zijn verschenen in dagblad Trouw. Samen vormen ze het verhaal van Loek en Hanna. Ze zijn al een tijdje een stel en nu gaan ze ook samen werken aan een filmscenario. Loek heeft zijn baan ervoor opgezegd. Nu hij de veertig nadert, maakt hij de balans op:

wat heeft mijn leven tot nu toe betekend, en wat kan het nog betekenen in de tijd die mij rest?

Verder lezen
11 december 2020

De vader van Grace – Carolijn Visser

Laatst kreeg ik het Zeeuwse boekenweekgeschenk cadeau van medeblogger Jannie. Ze wist dat ik eerder had genoten van andere boeken van Carolijn Visser, die veel heeft gereisd en de kunst verstaat om verhalen van gewone mensen meeslepend te vertellen. Ze schreef De vader van Grace speciaal voor de Zeeuwse boekhandels, maar het is ook buiten Zeeland te koop.

Carolijn groeide op in Middelburg. Toen ze eens bij haar vriendinnetje Grace thuis kwam, was ze onder de indruk van de vader die ze daar aantrof. Die had namelijk een donkere huid. Het was Carolijn nooit echt opgevallen dat Grace lichtbruin was. Als volwassene vertelde Grace dat ze in haar kindertijd zelden werd gediscrimineerd. De twee vriendinnen waren elkaar toevallig tegengekomen en raakten weer in gesprek.

Verder lezen
7 december 2020

We doen wat we kunnen – Lykele Muus

Twee tienermeisjes raken op vakantie ernstig gewond bij een ongeluk met een quad. Ze zagen het wel zitten om lekker door de duinen te racen met die stoere jongen, die met de schrik vrijkomt. Voor de vier ouders van de meisjes breekt een onzekere tijd aan. Ze pendelen heen en weer tussen het ziekenhuis en het vakantiehuisje dat ze jaren geleden samen hebben gekocht. Ze komen voor medische keuzes te staan en beseffen langzaam dat hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn.

In de eerste bladzijden weet Lykele Muus me al mee te slepen in het verhaal. De zomerse warmte op het eiland is voelbaar. Het ongeluk is heftig en maakt me nieuwsgierig: hoe zal dit aflopen? Ik moet wel even wennen aan de zes hoofdpersonen en de vier perspectieven: wie hoort ook alweer bij wie? De tekening die Paula maakte helpt daarbij, al verklapt ze hierin ook al iets uit het vervolg van het verhaal (wat ik niet erg vind). Wat het ook makkelijker maakt is dat de ouders niet op elkaar lijken. Gwen en Tom stel ik me voor als ietwat bekakt met aandacht voor uiterlijk, terwijl Esther en Danny in hun joggingbroek rondlopen. Hun opvoedstijl is ook verschillend, net als de manier waarop ze omgaan met de heftige emoties die door de gevolgen van het ongeluk naar boven komen. De ene is nog meer een binnenvetter dan de ander.

Verder lezen

5 november 2020

Liefde, liefde – Fleur Bourgonje

Van Fleur Bourgonje had ik al een paar mooie boeken gelezen en daarom was ik benieuwd naar haar nieuwste roman Liefde, liefde. Binnen een paar bladzijden weet zij daarin al een sfeer te scheppen en ik waan mij op het eiland dat ten zuiden van Chili ligt, in de Stille Oceaan. Vijf mensen uit het buitenland zoeken de eenzaamheid op het strand, maar ze komen elkaar tegen. Ze besluiten om samen te werken: twee mannen zoeken hout in het bos, eentje gaat uit vissen en de twee vrouwen blijven bij de hutten. Lekker stereotyp dus, net als de eilandbewoners.

Verder lezen