Noors

10 maart 2024

Vervolg van de Barrøy-serie – Roy Jacobsen

‘Vervolgboeken zijn zelden beter.’ Dat schreef ik bij De onzichtbaren, het eerste deel van de Barrøy-serie. Uitgerekend hierbij vind ik het tweede boek beter dan het eerste. Het kan liggen aan het moment waarop ik het heb gelezen, maar ik heb hier meer van genoten. Dat klinkt een beetje vreemd bij een verhaal dat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar het is zó beeldend geschreven.

Deze serie draait om het leven van Ingrid, die op het Noorse eiland Barrøy woont. In Witte zee is ze een dertiger die stevig in haar schoenen staat. Door de omstandigheden woont ze een tijdje helemaal alleen op het eiland. Ze houdt zich in leven door een goede etensvoorraad die ze aanvult door te vissen in de ijskoude zee. Regelmatig roeit ze over naar het hoofdeiland om inkopen te doen, bijvoorbeeld als ze zout nodig heeft om haring te pekelen.

Verder lezen
25 augustus 2022

Wildgroei – Nina Lykke

De Noorse huisarts Elin woont sinds kort in haar praktijk, want ze ligt in scheiding. Ze slaapt slecht en heeft de neiging om te eerlijk te zijn tegen haar patiënten. Die komen met allerlei suffe kwaaltjes en luisteren niet naar de eenvoudige tips die ze geeft: rust goed uit, eet gezond, beweeg genoeg. Zelf houdt ze zich daar ook niet aan. Elin ligt elke avond op de bank televisie te kijken en wijn te drinken. Wel neemt ze vrijwel het hele huishouden voor haar rekening. Haar man Aksel werkt veel als orthopeed en daarnaast besteedt hij al zijn vrije tijd aan skiën.

Elin heeft een affaire met Bjørn, waar ze dertig jaar geleden een tijdje verkering mee had. Bjørn kon erg jaloers zijn. Toen ze Aksel ontmoette, maakte ze het uit met Bjørn. Elin en Aksel kregen twee dochters en Bjørn stichtte een gezin met Linda.

En zoiets had ik gevonden, iets wat het daglicht niet verdroeg en dat toch vanbinnen alles lichter maakte.

Verder lezen
17 april 2022

Volwassen mensen – Marie Aubert

Ida is veertig jaar en wil haar eicellen laten invriezen. Ze wacht op een telefonische uitslag van de vruchtbaarheidskliniek, als ze samen met haar familie een paar dagen doorbrengt in hun vakantiehuis. Het is een typisch Noors houten huis aan het water. Het was altijd geel, maar nu is het wit geschilderd door Ida’s zus Marthe en haar vriend Kristoffer. Kristoffers dochtertje Olea is er ook bij. De volgende dag komt de moeder van Ida en Marthe samen met haar vriend Stein. Ze vieren samen dat de moeder 65 jaar is geworden.

Verder lezen
5 februari 2022

De onzichtbaren – Roy Jacobsen

Op het Noorse eiland Barrøy woont Ingrid met haar familie. Het eiland is ongeveer één bij een halve kilometer groot en er zijn nog wat rotseilandjes omheen, die ook van de familie zijn. Ze leven er samen met schapen, koeien en nog wat dieren. Verder vissen ze veel en verbouwen ze aardappelen. Het is hard werken om in leven te blijven.

In de loop van De onzichtbaren groeit Ingrid op van klein meisje tot volwassen vrouw, in gezelschap van haar ouders, haar tante en haar opa. Vader Hans is de eerste drie maanden van het jaar uit vissen. Verder timmert hij nieuwe gebouwen, die keer op keer door storm worden verwoest. De donkere, koude winter duurt lang. Niemand klaagt. Ze praten hoogstens over praktische zaken.

Verder lezen
27 mei 2017

Vader – Karl Ove Knausgård

Twee jaar geleden begon ik al eens in Vader, het eerste deel van de serie Mijn strijd. Ik strandde na 20 bladzijden, maar wel met het idee het later nog eens te proberen. Er zijn immers zoveel lezers die verslaafd zijn aan deze dikke autobiografische boeken. Met een vakantie in Noorwegen in het vooruitzicht leen ik het e-book van de bieb.

Karl Ove Knausgård schrijft over zichzelf in het heden en dan duikt hij zijn verleden in. In de jaren zeventig en tachtig groeide hij op in een gewoon Noors gezin. Halverwege het boek zegt hij zich amper iets te herinneren van zijn jeugd, maar rond een paar beelden weet hij toch heel uitgebreid te beschrijven hoe het toen was. Ik vind het iets te uitgebreid. Er gebeurt eigenlijk maar weinig. Ik heb niets tegen veel details, maar dan moet het wel mooi geschreven zijn of er moet spanning opgebouwd worden waardoor ik graag verder lees. Beide gebeurt niet, maar het leest wel soepel in de vertaling van Marianne Molenaar, dus ik zet maar door.

Verder lezen