Thomas Verbogt schrijft altijd over kleine, alledaagse dingen. In de verhalen in Olifant van zeep is hij meestal zelf de hoofdpersoon. Hij observeert en af en toe komen er herinneringen boven. Ik vind het fijn om deze stukjes te lezen en moet er vaak om glimlachen. Af en toe komt er wat filosofisch of een poëtische zin voorbij. Verder lezen
Veda is een typische millennial. Ze heeft een studie gekozen die haar leuk leek, want het gaat erom dat je een diploma hebt en je weet toch nooit waar je terecht komt. Maar twee jaar na haar afstuderen werkt ze nog steeds bij het zalencentrum waar ze als bijbaantje begon. Om haar heen hebben mensen succes: haar huisgenoten Nina en Phebe werken zich uit de naad en als ze eens vrije tijd hebben, hangen ze uit bij hun vriendjes en maken plannen om te gaan trouwen en samen een huis te kopen.
Als Veda met haar laptop in een koffiebar zit, om sollicitatiemails te sturen en te hopen op een reactie, valt haar oog op een meisje op het trapje voor de muziekschool. Na een tijdje zit ze er nog. In een impuls loopt Veda naar haar toe. Zo maakt ze kennis met Kyra, die een jaar of twaalf is. Er ontstaat een bijzondere vriendschap. Afwisselend met het verhaal in het nu zijn er flashbacks naar toen Veda zelf de leeftijd van Kyra had. Verder lezen
Wim Brands is bekend geworden als presentator van het televisieprogramma VPRO Boeken, maar hij was in de eerste plaats dichter. ’s Middags zwem ik in de Noordzee is zijn laatste gedichtenbundel voordat hij zelf een einde aan zijn leven maakte. In sommige van zijn verzen komt het thema zelfmoord terug. Naast lijden en dood gaat het ook over liefde, die door alles heen kan blijven.
In de eerste nacht nadat ik had
gehoord dat je ziek was
schrok ik wakker.Het waaide buiten. Het waait, zei
jij, die nog geen oog dicht had
gedaan, en je glimlachte.Ik begreep het pas later.
Wat er ook is, het zal de natuur een
zorg zijn.Het waait, het waaide – buiten klonk
de troost van onverschilligheid.
Een klein leven is een dik boek over vier studievrienden in New York. Aan het begin zijn ze rond de 27 jaar. De vier jongens worden uitgebreid geïntroduceerd en ik pak mijn opschrijfboekje erbij:
Later komen er hoofdstukken die geschreven zijn vanuit Harold, docent van Jude, die in de ik-vorm schrijft en het tegen ‘jou’ heeft. Dat blijkt Willem te zijn. Bij elk hoofdstuk moet ik uitpuzzelen vanuit wiens perspectief het hoofdstuk is geschreven of in welke tijd het speelt. Aan de andere kant wordt alles tot in detail beschreven, soms wel erg veel details.
Die vier zijn vrienden voor het leven. Als ik eindelijk bij alle vier een voorstelling in mijn hoofd heb gemaakt, blijkt dat er wel degelijk één echte hoofdpersoon is: het boek draait om Jude. Hij heeft een vreselijke jeugd gehad, waarin hij misbruikt is in alle opzichten die je kunt bedenken. Zijn ouders heeft hij nooit gekend. Op zijn zestiende is hij toegelaten tot een prestigieuze universiteit en vanaf toen ging het geweldig, omdat hij briljant is. Maar zijn herinneringen blijven hem voor altijd achtervolgen. Zijn lichaam is zo beschadigd dat hij veel pijn heeft.
Soms heb ik het idee dat ik dingen mis bij het lezen van literatuur. Andere lezers zien dan verwijzingen of symboliek, terwijl ik gewoon een goed verhaal heb gelezen en er verder niet zoveel achter zoek. Bij de literatuurlessen op school haalde ik daardoor nooit hoge cijfers, hoeveel ik ook las. Lidewijde Paris is ervan overtuigd dat je kunt leren om meer uit een boek te halen. Daarom geeft ze literatuurlezingen, om haar jarenlange ervaring in het boekenvak te delen. In Hoe lees ik? beschrijft ze hoe zij zelf leest.
Luuk is zestien. Zijn broer Marius zal nooit ouder worden dan veertien. Een half jaar geleden is hij overleden. En nu wil hun moeder de spullen van Marius verbranden, op de dag die zijn vijftiende verjaardag zou zijn geweest. Luuk mag kijken welke spullen hij van zijn broer wil bewaren, maar zijn moeder zegt dat hij af moet blijven van de persoonlijke spulletjes in het bureau. Luuk kijkt er toch in en vindt het dagboek van zijn broer. Hij besluit niet te lezen wat Maus geschreven heeft, maar schrijft verder op de eerste lege bladzijde.
Donderdagmiddagdochter gaat over Evy. Zij leefde maar zeer kort. Tien jaar na haar geboortedood schrijft haar vader Stevo Akkerman op hoe hij dit beleefd heeft. Ik verwacht een heftig verhaal en daarom heeft dit boekje een tijd in de kast staan wachten. Het blijkt toch anders dan ik verwacht. Het eerste stuk gaat inderdaad over de geboorte en de dood van Evy Elise. Het is een verdrietig verhaal, maar Stevo zwelgt er niet in. Daarna komen er allerlei herinneringen boven. Het gaat over zijn jeugd en over zijn huwelijk met Maria. Terwijl Stevo steeds meer wegdwaalt van de vrijgemaakt gereformeerde God van zijn jeugd, komt de van oorsprong hervormde Maria in de Pinksterbeweging terecht.
Agneta Matthes wordt geboren in 1847 in een welgestelde familie. Als jonge vrouw valt ze als een blok voor de charmante Jacques van Marken. In 1869 trouwen ze, een paar maanden nadat Jacques een fabriek voor gist en spiritus heeft opgericht in Delft. Het bedrijf loopt goed en Jacques heeft grote dromen. Hij wil kapitaal en arbeid verzoenen. Ook Agneta vindt dat zij als directeursechtpaar niet boven de arbeiders moeten staan. Ze willen goed voor hun mensen zorgen en daarom kopen ze een stuk grond om daar het ‘Agnetapark’ op te bouwen, speciaal voor de fabrieksarbeiders. Zelf zullen ze in een villa te midden van de arbeiders gaan wonen.
Thomas Verbogt stond al een hele tijd ongelezen op mijn boekenlijst, vooral na enthousiaste verhalen van een paar twitteraars. Ik was dan ook blij verrast toen zijn nieuwste boek Als de winter voorbij is op de agenda van Een perfecte dag voor literatuur bleek te staan. Met hoge verwachtingen begon ik aan dit boek.
Meteen op de eerste bladzijde begrijp ik waarom deze schrijver zulke grote fans heeft: hij schrijft prachtig. In korte zinnen worden grote gedachten verwoord. Ik probeer langzaam en aandachtig te lezen.
De verhalenbundel Hier wonen ook mensen van Rob van Essen vond ik helemaal geweldig. Daarom had ik veel zin om zijn roman Visser te gaan lezen en ik leende het als e-book van de bieb. Daardoor zie ik pas bij het schrijven van deze blogpost hoe saai de voorkant is… dat laat misschien al zien dat dit boek moeilijk te duiden is.
Jacob Visser is leraar geschiedenis. Op een dag geeft hij les over de Tweede Wereldoorlog en voor hij het weet staat hij voor de klas te filosoferen over het geweten van kampbeulen. Hij bedenkt dat “mensen zonder geweten het beste af zijn, omdat die tegenover zichzelf geen verantwoording over hun daden hoeven af te leggen en niet bij voorbaat van bepaalde handelingen af hoeven te zien enzo.” Een paar dagen later belt een oude vriend van hem op, waarvan de kinderen bij Jacob in de klas zitten. Die vriend is journalist bij de plaatselijke krant. Zijn kinderen hebben tijdens het avondeten verteld over de ideeën van Visser, maar dat een beetje aangedikt: meneer Visser zou het liefst bewaker in een concentratiekamp zijn geweest. Daarop wordt Jacob geschorst. Verder lezen
