dieren

8 januari 2021

Zondagsleven – Judith Visser

Afgelopen zomer las ik Zondagskind tijdens een vakantie en dat was maar goed ook, want ik wilde alleen maar doorlezen in dat boek, tenzij ik tegen mijn man aan het vertellen was wat er allemaal gebeurde met hoofdpersoon Jasmijn Vink. Zij groeit op met autisme, net als schrijver Judith Visser zelf. Ik ben niet de enige die dit verhaal zo meeslepend en leerzaam vond en al snel vroegen lezers hoe het verder is gegaan met Jasmijn. Daarom verscheen dit najaar het vervolg: Zondagsleven. Ik heb dat voor de kerstvakantie bewaard, om het in één ruk uit te kunnen lezen.

De jong volwassen Jasmijn hoeft niet meer naar school en ze heeft haar eigen flat. Ze vindt het heerlijk om veel tijd alleen met haar hond Romy door te brengen. Maar de huur moet worden betaald en Jasmijn eet als een beer, dus ze moet aan het werk. Dat doet ze als receptionist, waar ze wel mensen te woord moet staan, maar gelukkig niet bij haar collega’s in de kantoortuin hoeft te zitten. Ze heeft haar eigen domein achter de balie. Daar werkt ze stiekem ook aan een manuscript van het boek dat lijkt op Zondagskind, over haar ervaringen als kind met autisme. Nu ze de diagnose heeft, kan ze beter verklaren waarom ze vaak anders reageert dan anderen.

Verder lezen
17 augustus 2020

Dierentalen – Eva Meijer

Er zijn maar een paar soorten dieren die praten zoals mensen dat doen en geen ander dier heeft een geschreven taal zo uitgebreid als de mens. Hieruit zou je kunnen concluderen dat dieren nu eenmaal niet zo intelligent zijn als mensen en dat ze geen complexe taal nodig hebben, omdat ze instinctief handelen en geen ingewikkelde emoties hebben. Deze denkbeelden hebben het onderzoek naar communicatie tussen niet-menselijke dieren tot nu toe behoorlijk vertraagd. Maar er zijn ook wetenschappers die verder kijken dan hun neus lang is. In Dierentalen geeft Eva Meijer een grondig en bondig overzicht van hun bevindingen.

Verder lezen

1 augustus 2020

Zondagskind – Judith Visser

Het was maar goed dat ik Zondagskind tijdens een vakantie las, want ik was helemaal in de ban van dit boek. Dat komt vast ook doordat dit boek het dichtste bij het eigen leven van schrijver Judith Visser ligt. Pas als jong-volwassene ontdekte zij dat ze het syndroom van Asperger heeft, een vorm van autisme. Dat maakte het als kind zo moeilijk om ‘normaal te doen’, zoals het hoort, iets wat anderen allemaal zo makkelijk af lijkt te gaan.

Jasmijn Vink woont in een flat, samen met haar ouders, haar broer Emiel en haar hond Senta. Als ze vier jaar is, moet ze naar de kleuterschool. Dat is een enorme overgang: van de rust thuis naar een klas vol felle kleuren en schreeuwende kinderen. Jasmijn loopt weg. Als ze tegen de avond thuiskomt, begrijpt ze niet waarom ze haar ouders zo boos en ongerust zijn. Tot overmaat van ramp moet ze de volgende dag weer naar school, om met andere kinderen te spelen, terwijl Jasmijn liever in een hoek gaat zitten lezen. Maar dat mag niet van de juf. Het lukt Jasmijn niet om tegen de juf te praten, want ze kent haar nog helemaal niet. En dan wil ze ook nog dat Jasmijn haar aankijkt als ze iets zegt. Onmogelijk toch.

Verder lezen

5 juli 2020

Onderwaterverhalen – Ineke Riem

Schelpen, vissen, octopussen, walvissen, maar ook vogels, bloemen en bomen bevolken de verhalen van Ineke Riem. De hoofdpersonen zijn wel steeds mensen, van diverse leeftijden en in plaatsen over de hele wereld. Allemaal durven ze diep in hun ziel te kijken en als lezer kijk ik mee. Het is ontroerend om te lezen en ik krijg kippenvel van de prachtige zinnen. Het doet me denken aan de verhalen van Konstantin Paustovski, die ook zo goed is in observeren en beschrijven van mensen en landschappen.

Verder lezen

18 juni 2019

De wateraap – Mariken Heitman

Nederlandse literaire debuten hebben bij mij altijd een streepje voor; ze maken me nieuwsgierig. Daarom reserveerde ik de kersverse roman De wateraap bij de bibliotheek. Dat boek begint met de dood van een vos. Elke vindt hem als ze de zomer bij Ko doorbrengt. Ko is de zus van haar oma, die wel wat hulp kan gebruiken bij het werk in haar moestuin.

Mariken Heitman schrijft compact, wat vraagt om aandachtig lezen. Het kan zomaar zijn dat ze even later op een detail terugkomt waar ik overheen gelezen had. Elke is net als de schrijver bioloog (al studeert ze nog) en er worden heel wat dieren en planten beschreven op een prachtige manier. Verder lezen

7 maart 2019

Het vogelhuis – Eva Meijer

Gwendolen Howard groeit op in een welgesteld gezin in Wales, waar aandacht is voor de natuur. Haar vader verzorgt vaak gevallen vogeltjes in een kartonnen doosje, totdat ze weer zelf verder kunnen. Hij is een bekend dichter en mensen komen van heinde en verre naar zijn salonavondjes, om te luisteren naar poëzie en muziek. Len speelt viool en moet ook altijd optreden. Toch ligt het niet voor de hand dat ze als jonge vrouw in haar eentje naar Londen vertrekt om viool te studeren aan het conservatorium. Via een vriend van haar vader krijgt ze een baan in een orkest. Maar ze mist de vogels. Er zijn er wel een paar in de Londense parken, maar het is niet te vergelijken met de band die ze vroeger thuis met bepaalde vogels had. Vioolspelen is heel belangrijk voor Len, maar haar grootste liefde is voor de vogels; daar wil ze haar leven aan wijden, door onderzoek te doen. En dan niet in een laboratorium, maar in de natuurlijke situatie.

Verder lezen

4 februari 2019

Happiness – Aminatta Forna

Op de Waterloo Bridge in Londen botsen twee mensen tegen elkaar op. De ene is Jean, oorspronkelijk Amerikaanse, onderzoeker naar vossen in de stad. De andere is Atilla, een lange Ghanese psychiater die in Engeland is voor een conferentie over PTSS. Toevallig komen ze elkaar later nog eens tegen en leren ze elkaar kennen. Dit wordt geïllustreerd door veel flashbacks naar korter en langer geleden, waardoor je als lezer steeds meer over hun leven te weten komt.

Naast het vossenonderzoek verdient Jean haar brood door stadstuintjes voor anderen te ontwerpen. Ze had zich namelijk een beetje verrekend in de kosten van het wonen in Londen. Toch heeft ze een huis gevonden met een dakterras, wat ze zorgvuldig heeft ingericht met bloemen en planten en waar ze zelfs groenten verbouwt. Aminatta Forna gebruikt veel details om haar vertelling kleur te geven. Ik vind het fijn om te lezen over alle dieren die in de stad leven: naast de vossen zijn er vogels, huisdieren en insecten.

Atilla reist veel om lezingen te geven over zijn ervaringen met de behandeling van mensen met oorlogstrauma’s. Door zijn Afrikaanse wortels heeft hij een andere kijk op het leven dan veel collega-psychiaters, wat mooie filosofische gedachten oplevert. Verder lezen

27 februari 2018

Vonkt – Marije Langelaar

In de bibliotheek sta ik bij de kast met poëzie. Het is maar één kast in dat enorme gebouw, plus nog een plankje in de kast ernaast. Hij staat vol met veelal dunne boekjes. Ik was van plan om iets van Ester Naomi Perquin te lenen, maar haar bundels staan er niet. Blijkbaar zijn er toch meer mensen die de weg naar de gedichten weten te vinden. Dan moet ik spontaan iets anders bedenken en ik graaf in mijn geheugen. Menno Wigman misschien? Hij is net overleden en het is vast niet toevallig dat hij ook net is uitgeleend. Mijn oog valt op Vonkt, de bundel waarvoor Marije Langelaar werd genomineerd voor de VSB poëzieprijs.

Ik sla het open en het ritme van de zinnen bevalt me wel, dus deze wordt het. Verder lezen