Fantasii – Ineke Riem

Ineke Riem is zo’n zeldzame schrijver die verschillende genres beheerst: romans, korte verhalen en poëzie. Alle zeeën zijn geduldig was de eerste gedichtenbundel die ik las en die zorgde ervoor dat ik gedichten bleef lezen. Het boekje ligt nog steeds naast mijn bed en ik ontdek er af en toe weer wat moois in dat me eerder niet opviel. Ik had dan ook uitgekeken naar Inekes tweede bundel Fantasii.

Eén van mijn favoriete gedichten hieruit is Weideboek, waarin de wei is gepersonificeerd:

Mijn moeder is een slingerende dijk tussen de weilanden.
Mijn vader hoog en wijd en leeg.

Ik ben opgevoed door bomen en kreken.
Ik versta verschillende ritseltalen goed tot zeer goed.
Wind en ruimte spreek ik vlekkeloos.

(…)

Verder lezen

Onderwaterverhalen – Ineke Riem

Schelpen, vissen, octopussen, walvissen, maar ook vogels, bloemen en bomen bevolken de verhalen van Ineke Riem. De hoofdpersonen zijn wel steeds mensen, van diverse leeftijden en in plaatsen over de hele wereld. Allemaal durven ze diep in hun ziel te kijken en als lezer kijk ik mee. Het is ontroerend om te lezen en ik krijg kippenvel van de prachtige zinnen. Het doet me denken aan de verhalen van Konstantin Paustovski, die ook zo goed is in observeren en beschrijven van mensen en landschappen.

Verder lezen

Zeven pogingen om een geliefde te wekken – Ineke Riem

Lioba woont in een dorpje op één van de Zuid-Hollandse eilanden. Daar valt ze erg op in haar zelfgemaakte jurken. Ze woont bij haar opa op de boerderij en werkt in een klein museum, maar ze droomt van een mode-opleiding. Ondanks haar creativiteit en originele ontwerpen wordt ze keer op keer afgewezen door de mode-academie. Verdrietig vlucht ze de natuur in. Een paar uur later wordt ze gevonden, diep in slaap.

Zeven pogingen om een geliefde te wekken

Verder lezen

Alle zeeën zijn geduldig – Ineke Riem

Op de middelbare school lazen we af en toe poëzie bij Nederlands, maar ik weet niet eens meer of ik weleens een hele bundel heb gelezen. Wat ik me wel goed kan herinneren is dat we allemaal een gedicht uit het hoofd moesten voordragen, wat best wel leuk was. De afgelopen jaren zag ik weleens besprekingen van gedichtenbundels en dan dacht ik steeds: ‘Poëzie ga ik wel weer lezen als ik ouder ben, dan heb ik daar hopelijk wat meer geduld voor.’

Alle zeeen zijn geduldig Verder lezen