Schelpen, vissen, octopussen, walvissen, maar ook vogels, bloemen en bomen bevolken de verhalen van Ineke Riem. De hoofdpersonen zijn wel steeds mensen, van diverse leeftijden en in plaatsen over de hele wereld. Allemaal durven ze diep in hun ziel te kijken en als lezer kijk ik mee. Het is ontroerend om te lezen en ik krijg kippenvel van de prachtige zinnen. Het doet me denken aan de verhalen van Konstantin Paustovski, die ook zo goed is in observeren en beschrijven van mensen en landschappen.
Ineke Riem
Lalagè is gestrand (deel 2)
Na het vorige artikel met boeken die ik niet uitlas, ging het een paar weken goed. Ik las heerlijke boeken. Maar toen koos ik drie keer achter elkaar verkeerd. Meestal leg ik zo’n boek aan de kant om iets anders te proberen. In dit artikel licht ik bij een paar boeken toe waarom ze me teleurstelden. Verder lezen
Zeven pogingen om een geliefde te wekken – Ineke Riem
Lioba woont in een dorpje op één van de Zuid-Hollandse eilanden. Daar valt ze erg op in haar zelfgemaakte jurken. Ze woont bij haar opa op de boerderij en werkt in een klein museum, maar ze droomt van een mode-opleiding. Ondanks haar creativiteit en originele ontwerpen wordt ze keer op keer afgewezen door de mode-academie. Verdrietig vlucht ze de natuur in. Een paar uur later wordt ze gevonden, diep in slaap.
Alle zeeën zijn geduldig – Ineke Riem
Op de middelbare school lazen we af en toe poëzie bij Nederlands, maar ik weet niet eens meer of ik weleens een hele bundel heb gelezen. Wat ik me wel goed kan herinneren is dat we allemaal een gedicht uit het hoofd moesten voordragen, wat best wel leuk was. De afgelopen jaren zag ik weleens besprekingen van gedichtenbundels en dan dacht ik steeds: ‘Poëzie ga ik wel weer lezen als ik ouder ben, dan heb ik daar hopelijk wat meer geduld voor.’
