“Word geen ambtenares, dan word je ontslagen als je trouwt,” kreeg Anna van haar vader te horen. Hij was zelf boomkweker, maar Anna mocht studeren. Het werd rechten in Leiden. Ze trouwde met gynaecoloog Maurits. Het jonge stel moest een paar jaar wachten op hun eerste dochter, maar daarna volgden er nog vijf. Anna bleef gewoon doorwerken als advocaat, wat niet gebruikelijk was in de jaren ’60. Ze komt over als een zakelijke vrouw, ook tegenover haar kinderen. Maar ook een sterke vrouw heeft gevoel.

Gloria in excelsis Deo begint met de geboorte van de zesde dochter, Elke. Vlak na de geboorte is al duidelijk dat ze anders is: ze heeft het syndroom van Down. “Hier begon hun zwijgen,” staat er over Anna en Maurits. Elke is een slappe pop, die nergens op reageert en zich vreselijk traag ontwikkelt. Ze leert niet lopen en haar spraak blijft beperkt tot een langgerekte ‘oooooo’. Anna bekent alleen aan haar goede vriendin Thérèse dat ze niet van Elke houdt. Die antwoordt dat voor haar dochter zorgen al genoeg is. Maar het is loodzwaar voor Anna. Maurits ziet dat. De liefde voor zijn vrouw brengt hem tot een zware beslissing.

Verder lezen