HarperCollins

1 maart 2021

Heimweeland – Kati Naumann

Milla wandelt in het Thüringer bos, op zoek naar een zogenaamde ‘Lost Place’: een plek die verlaten is, maar waar nog sporen van het verleden te vinden zijn. Er zijn hele groepen mensen die foto’s van zulke plekken op internet zetten. Het mooiste is als je een nog ongerept gebouw vindt, wat nog niemand voor jou heeft gevonden. Nu is het de beurt aan Milla, want onder een berg bladeren en bouwafval vindt ze een luik. Ze knipt het slot open en doet het luik omhoog. Met kloppend hart loopt ze voorzichtig over de trap naar beneden, de kelder in. Daar is dertig jaar lang niemand geweest. Er staan potten jam uit de jaren zeventig en er ligt een hele stapel schoolschriften.

Ik vind het raar dat Milla bang is om de weg kwijt te raken in het bos, omdat ze geen bereik heeft met haar telefoon. Met een gps-apparaat kan je toch gemakkelijk bijhouden waar je bent en waar je hebt gelopen. Ik zet me hier maar overheen, want hoe spannend is het om op zo’n oude kelder te stuiten. Milla gaat op onderzoek uit. Ze ontdekt dat hier vroeger hotel Waldeshöh stond. Het lukt haar om de familie Dressel te vinden, die vroeger in het hotel woonde. Zij moesten gedwongen verhuizen, nadat ze jarenlang in het grensgebied van Oost- en West-Duitsland woonden.

Verder lezen
8 januari 2021

Zondagsleven – Judith Visser

Afgelopen zomer las ik Zondagskind tijdens een vakantie en dat was maar goed ook, want ik wilde alleen maar doorlezen in dat boek, tenzij ik tegen mijn man aan het vertellen was wat er allemaal gebeurde met hoofdpersoon Jasmijn Vink. Zij groeit op met autisme, net als schrijver Judith Visser zelf. Ik ben niet de enige die dit verhaal zo meeslepend en leerzaam vond en al snel vroegen lezers hoe het verder is gegaan met Jasmijn. Daarom verscheen dit najaar het vervolg: Zondagsleven. Ik heb dat voor de kerstvakantie bewaard, om het in één ruk uit te kunnen lezen.

De jong volwassen Jasmijn hoeft niet meer naar school en ze heeft haar eigen flat. Ze vindt het heerlijk om veel tijd alleen met haar hond Romy door te brengen. Maar de huur moet worden betaald en Jasmijn eet als een beer, dus ze moet aan het werk. Dat doet ze als receptionist, waar ze wel mensen te woord moet staan, maar gelukkig niet bij haar collega’s in de kantoortuin hoeft te zitten. Ze heeft haar eigen domein achter de balie. Daar werkt ze stiekem ook aan een manuscript van het boek dat lijkt op Zondagskind, over haar ervaringen als kind met autisme. Nu ze de diagnose heeft, kan ze beter verklaren waarom ze vaak anders reageert dan anderen.

Verder lezen
1 augustus 2020

Zondagskind – Judith Visser

Het was maar goed dat ik Zondagskind tijdens een vakantie las, want ik was helemaal in de ban van dit boek. Dat komt vast ook doordat dit boek het dichtste bij het eigen leven van schrijver Judith Visser ligt. Pas als jong-volwassene ontdekte zij dat ze het syndroom van Asperger heeft, een vorm van autisme. Dat maakte het als kind zo moeilijk om ‘normaal te doen’, zoals het hoort, iets wat anderen allemaal zo makkelijk af lijkt te gaan.

Jasmijn Vink woont in een flat, samen met haar ouders, haar broer Emiel en haar hond Senta. Als ze vier jaar is, moet ze naar de kleuterschool. Dat is een enorme overgang: van de rust thuis naar een klas vol felle kleuren en schreeuwende kinderen. Jasmijn loopt weg. Als ze tegen de avond thuiskomt, begrijpt ze niet waarom ze haar ouders zo boos en ongerust zijn. Tot overmaat van ramp moet ze de volgende dag weer naar school, om met andere kinderen te spelen, terwijl Jasmijn liever in een hoek gaat zitten lezen. Maar dat mag niet van de juf. Het lukt Jasmijn niet om tegen de juf te praten, want ze kent haar nog helemaal niet. En dan wil ze ook nog dat Jasmijn haar aankijkt als ze iets zegt. Onmogelijk toch.

Verder lezen