autisme

14 mei 2022

Zeedieren zijn stille wezens – Sabina Berman

Karen woonde de eerste tien jaar van haar leven in een kelder in Mexico, grenzend aan een stukje strand aan de zee. Ze at zand als ze honger had. Toen kwam haar tante in beeld, die het meisje onder andere leerde praten. Karen bleek autisme te hebben, wat haar beperkingen gaf, maar ook een paar uitzonderlijke talenten.

In Zeedieren zijn stille wezens kijkt Karen als veertiger terug op haar leven tot nu toe. Ze is door haar tante betrokken bij de tonijnfabriek, die het zwaar heeft door strenge regels en overbevissing. Tijdens haar studie zoötechniek valt Karen ook op door haar kijk op de vee-industrie. Karen bekijkt de dingen anders. Ze zwemt tussen de tonijnen en leeft zich in, terwijl andere mensen alleen hun eigen belang zien.

Verder lezen
8 januari 2021

Zondagsleven – Judith Visser

Afgelopen zomer las ik Zondagskind tijdens een vakantie en dat was maar goed ook, want ik wilde alleen maar doorlezen in dat boek, tenzij ik tegen mijn man aan het vertellen was wat er allemaal gebeurde met hoofdpersoon Jasmijn Vink. Zij groeit op met autisme, net als schrijver Judith Visser zelf. Ik ben niet de enige die dit verhaal zo meeslepend en leerzaam vond en al snel vroegen lezers hoe het verder is gegaan met Jasmijn. Daarom verscheen dit najaar het vervolg: Zondagsleven. Ik heb dat voor de kerstvakantie bewaard, om het in één ruk uit te kunnen lezen.

De jong volwassen Jasmijn hoeft niet meer naar school en ze heeft haar eigen flat. Ze vindt het heerlijk om veel tijd alleen met haar hond Romy door te brengen. Maar de huur moet worden betaald en Jasmijn eet als een beer, dus ze moet aan het werk. Dat doet ze als receptionist, waar ze wel mensen te woord moet staan, maar gelukkig niet bij haar collega’s in de kantoortuin hoeft te zitten. Ze heeft haar eigen domein achter de balie. Daar werkt ze stiekem ook aan een manuscript van het boek dat lijkt op Zondagskind, over haar ervaringen als kind met autisme. Nu ze de diagnose heeft, kan ze beter verklaren waarom ze vaak anders reageert dan anderen.

Verder lezen
1 augustus 2020

Zondagskind – Judith Visser

Het was maar goed dat ik Zondagskind tijdens een vakantie las, want ik was helemaal in de ban van dit boek. Dat komt vast ook doordat dit boek het dichtste bij het eigen leven van schrijver Judith Visser ligt. Pas als jong-volwassene ontdekte zij dat ze het syndroom van Asperger heeft, een vorm van autisme. Dat maakte het als kind zo moeilijk om ‘normaal te doen’, zoals het hoort, iets wat anderen allemaal zo makkelijk af lijkt te gaan.

Jasmijn Vink woont in een flat, samen met haar ouders, haar broer Emiel en haar hond Senta. Als ze vier jaar is, moet ze naar de kleuterschool. Dat is een enorme overgang: van de rust thuis naar een klas vol felle kleuren en schreeuwende kinderen. Jasmijn loopt weg. Als ze tegen de avond thuiskomt, begrijpt ze niet waarom ze haar ouders zo boos en ongerust zijn. Tot overmaat van ramp moet ze de volgende dag weer naar school, om met andere kinderen te spelen, terwijl Jasmijn liever in een hoek gaat zitten lezen. Maar dat mag niet van de juf. Het lukt Jasmijn niet om tegen de juf te praten, want ze kent haar nog helemaal niet. En dan wil ze ook nog dat Jasmijn haar aankijkt als ze iets zegt. Onmogelijk toch.

Verder lezen

22 november 2015

UP – Myrthe van der Meer

Een paar jaar geleden maakte Myrthe van der Meer veel indruk op mij met haar boek PAAZ. Dat is gebaseerd op haar eerste opname op de PAAZ: de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis. UP is een vervolg op het eerste boek, maar Myrthe heeft er meer bij bedacht en het is dus geen een-op-een weergave van wat haar echt is overkomen. Wel moest ze helaas voor de tweede keer worden opgenomen.

Aan het begin van UP voelt hoofdpersoon Emma zich geweldig. Haar hart stroomt over van geluk en de wereld ziet er prachtig, zonovergoten uit. Eindelijk is ze niet meer depressief. Dat lijkt haar het ideale moment om een overdosis pillen te nemen, zodat de depressie voor altijd weggaat en het echte leven kan beginnen. ‘Maar dan ben je toch dood…’ merkt de psychiater op. Hij besluit Emma op te nemen. Ze schaamt zich enorm en wacht een paar dagen voor ze haar familie belt.

UP

Verder lezen

3 mei 2014

Dorst – Esther Gerritsen

Elisabeth gaat binnenkort dood. Ze vindt het moeilijk om dat aan haar dochter Coco te vertellen, maar het moet. Daarom vertelt ze het als ze Coco tegenkomt op de Overtoom. Coco is 23 jaar en heeft een oudere vriend, Hans. Het gaat echter niet zo goed tussen hen. Coco troost zichzelf door zichzelf op lekker vet eten te trakteren. Elisabeth ziet dat haar dochter dikker wordt en ze bespreekt het met haar kapper. Met de kapper praten is veel makkelijker dan met Coco. Toch wordt Coco geraakt door het bericht van de ziekte van haar moeder. In een opwelling besluit ze om bij haar in te trekken.

download (12)

De band tussen Elisabeth, die trekjes van autisme vertoont, en Coco is moeizaam. Dat blijft zo als ze bij elkaar in huis gaan wonen. Esther Gerritsen weet de sfeer goed neer te zetten. De gedachtengang van Elisabeth lijkt heel logisch als je het zo leest. Het is best wel lastig om te bepalen wat je wel en niet kunt zeggen. Coco vlucht in eten en seks met vreemde mannen, maar gelukkiger wordt ze er natuurlijk niet van. Ik vond het moeilijker om me in Coco in te leven, al wordt ook een heel stuk van het verhaal van haar uit verteld.

Als Elisabeth is gestorven, ziet ze van boven af wat er gebeurt in haar huis. In onderstaand filmpje vertelt Esther Gerritsen dat dat de eerste scène van Dorst was die ze schreef:

Dit dunne boek lees je snel uit, maar de sfeer blijft nog een tijdje hangen. Dat gebeurt bij goede boeken.

29 april 2014

The Rosie Project – Graeme Simsion

Don Tillman is associate professor in de genetica. Hij vertoont autistische trekjes: hij vat alles wat je zegt letterlijk op, leeft volgens een vast schema voor elke minuut van de week en moet moeite doen om emoties van gezichten te lezen. In het begin dacht ik wel even: alweer een boek over een autist. Maar dat thema heeft al erg toffe boeken opgeleverd, zoals The curious incident with the dog in de nighttime, Marcelo in the real world  en House rules. En ook The Rosie Project is een geweldig boek.

Don is 39 jaar en hij heeft besloten dat hij graag een vrouw wil om zijn leven mee te delen. Hij heeft weleens een date gehad, maar door zijn moeite met sociale interactie is dat verder nooit wat geworden. Hij besluit het aan te pakken als een wetenschappelijk project en maakt een vragenlijst die vrouwen kunnen invullen. Zo kan hij de ideale vrouw selecteren om daar dan mee te gaan daten, wat een effectievere methode lijkt dan meedoen aan speeddates. Dons beste vriend en collega Gene helpt bij het analyseren van de informatie uit de vragenlijsten.

Dan stapt Rosie Dons kantoor binnen. Don neemt aan dat zij de vragenlijst heeft ingevuld en dat Gene haar gestuurd heeft. Ze spreken af om samen uit eten te gaan, wat een bijzondere avond oplevert vanwege Dons gedrag. Ook blijkt bij hun eerste date dat Rosie slecht scoort op zo ongeveer alle punten van Dons vragenlijst. Toch lijkt er een klik te zijn. Rosie vertelt dat ze niet weet wie haar biologische vader is. Don kan DNA analyseren op zijn werk, dus samen gaan ze aan de slag om DNA van potentiële vaders te verzamelen. Dit wordt het begin van een spannend avontuur.

images (3)

Schrijver Graeme Simsion is zelf een nerd: hij werkt bij op IT-afdeling van een universiteit. Daardoor heeft hij genoeg voorbeelden om zich heen om Don op te baseren. Dons gedachten worden heel goed beschreven en daardoor lukte het me goed om me in hem in te leven.

Don doet dingen waardoor hilarische situaties ontstaan. Hij leeft graag volgens een vast schema, maar Rosie gooit dat in de war en Don vindt dat niet eens erg. Daarmee verbaast hij zichzelf. Verliefdheid is een irrationeel iets en daardoor begrijpt hij zelf niet waarom hij zoveel moeite doet om Rosies vader te vinden. Het boek blijft spannend tot het einde en ik heb het binnen een paar dagen uit gelezen. Wat een heerlijk verhaal : -)

 

5 december 2013

House Rules – Jodi Picoult

Jacob heeft het syndroom van Asperger. Hij lijkt vaak een normale jongen, maar als je goed kijkt is dat niet zo: hij zal je nooit recht aan kijken en je moet hem niet aanraken, want dan kan hij flippen. Zijn grootste hobby is het oplossen van misdaden en hij kijkt dan ook graag naar detectives op tv. Hij is intelligent, maar begrijpt niets van sociale interactie tussen mensen. Daarom wordt hij persoonlijk begeleid door Jess, die twee keer per week sociale vaardigheden met hem oefent. 

Op een dag wordt Jess aangegeven als vermist. Als ze wordt gevonden is ze dood en alles wijst op een moord. Maar hebben de detectives de sporen wel juist geïnterpreteerd? Dit verhaal blijft spannend tot de laatste bladzijde. Het wordt verteld vanuit de verschillende hoofdpersonen. Daardoor weet je als lezer al meer, maar toch word je vaak weer aan het twijfelen gebracht en dat houdt het erg spannend.

Ondanks de spanning vond ik het op een gegeven moment wel wat saaier worden doordat er veel wordt herhaald. Telkens wordt hetzelfde verhaal verteld, wel net een beetje anders. Gelukkig wordt dat afgewisseld met nieuwe ontwikkelingen. Verder zijn sommige gebeurtenissen wel erg toevallig en dat maakt het iets minder realistisch. Maar Jodi Picoult kan goed schrijven en dat vond ik ook al na het lezen van My sister’s keeper.

  download (1)