Eind jaren zestig wordt Nora Webster weduwe, na twee maanden bij het ziekbed van haar man Maurice gewaakt te hebben. Nora woont in Enniscorthy, een Iers dorp dat ik al kende uit Brooklyn, een eerder boek van Colm Tóibín. Dat boek vond ik erg mooi en daarom wilde ik zijn nieuwste roman ook graag lezen. De sfeer is dan ook vertrouwd en al snel ga ik op in Nora’s wereld.
Penguin Books
The Rosie Project – Graeme Simsion
Don Tillman is associate professor in de genetica. Hij vertoont autistische trekjes: hij vat alles wat je zegt letterlijk op, leeft volgens een vast schema voor elke minuut van de week en moet moeite doen om emoties van gezichten te lezen. In het begin dacht ik wel even: alweer een boek over een autist. Maar dat thema heeft al erg toffe boeken opgeleverd, zoals The curious incident with the dog in de nighttime, Marcelo in the real world en House rules. En ook The Rosie Project is een geweldig boek.
Don is 39 jaar en hij heeft besloten dat hij graag een vrouw wil om zijn leven mee te delen. Hij heeft weleens een date gehad, maar door zijn moeite met sociale interactie is dat verder nooit wat geworden. Hij besluit het aan te pakken als een wetenschappelijk project en maakt een vragenlijst die vrouwen kunnen invullen. Zo kan hij de ideale vrouw selecteren om daar dan mee te gaan daten, wat een effectievere methode lijkt dan meedoen aan speeddates. Dons beste vriend en collega Gene helpt bij het analyseren van de informatie uit de vragenlijsten.
Dan stapt Rosie Dons kantoor binnen. Don neemt aan dat zij de vragenlijst heeft ingevuld en dat Gene haar gestuurd heeft. Ze spreken af om samen uit eten te gaan, wat een bijzondere avond oplevert vanwege Dons gedrag. Ook blijkt bij hun eerste date dat Rosie slecht scoort op zo ongeveer alle punten van Dons vragenlijst. Toch lijkt er een klik te zijn. Rosie vertelt dat ze niet weet wie haar biologische vader is. Don kan DNA analyseren op zijn werk, dus samen gaan ze aan de slag om DNA van potentiële vaders te verzamelen. Dit wordt het begin van een spannend avontuur.
Schrijver Graeme Simsion is zelf een nerd: hij werkt bij op IT-afdeling van een universiteit. Daardoor heeft hij genoeg voorbeelden om zich heen om Don op te baseren. Dons gedachten worden heel goed beschreven en daardoor lukte het me goed om me in hem in te leven.
Don doet dingen waardoor hilarische situaties ontstaan. Hij leeft graag volgens een vast schema, maar Rosie gooit dat in de war en Don vindt dat niet eens erg. Daarmee verbaast hij zichzelf. Verliefdheid is een irrationeel iets en daardoor begrijpt hij zelf niet waarom hij zoveel moeite doet om Rosies vader te vinden. Het boek blijft spannend tot het einde en ik heb het binnen een paar dagen uit gelezen. Wat een heerlijk verhaal : -)
The fault in our stars – John Green
Hazel (16) ontmoet Augustus (17), een ontzettend leuke jongen. Hij flirt vanaf het begin met haar. Dit is een heerlijk boek met romantiek en humor. Hazel en Augustus zijn allebei nogal bijdehand en ze filosoferen graag met elkaar. Tot zover ben je er nog? Dan hoop ik dat je nu niet af gaat haken. Hazel en Gus kennen elkaar namelijk van een groep voor tieners met kanker. Dat zorgt ervoor dat ze meer dan andere tieners nadenken over de zin van het leven: moet je een onuitwisbare indruk maken? Wil je herinnerd worden door veel andere mensen? Maar die herinnering duurt toch nooit eindeloos… Hun ziektes maken het verhaal niet zwaarmoedig, maar geven het wel diepgang en dat maakt dit boek zeer de moeite waard.
*spoiler alert* Nu ga ik een stukje van het verhaal verklappen, dus als je dat niet wilt weten moet je deze alinea even overslaan ; )
Hazels favoriete boek speelt een belangrijke rol. Augustus gaat het ook lezen en allebei kunnen ze het niet hebben dat het een open einde heeft. Ze sturen de schrijver brieven en mailtjes totdat hij antwoordt: ‘Ik kan je niet zomaar mailen wat er gebeurt met de hoofdpersonen uit het boek. Maar als je ooit een keer in Amsterdam bent, kom je maar langs en dan zal ik het je persoonlijk vertellen.’ Augustus mag nog een wens in vervulling laten gaan via een stichting voor kinderen met kanker en hij kiest ervoor om met Hazel naar Amsterdam te gaan. Ik vond het erg leuk om te lezen hoe de Amerikaanse Hazel naar Amsterdam kijkt. Toevallig fietste ik afgelopen week zelf over de Amsterdamse grachten en ik heb er extra van genoten, omdat ik net had gelezen hoe mooi Hazel die oude huizen vond.
John Green schrijft heel fijn. Het boek leest gemakkelijk, al las ik sommige filosofische zinnen wel een paar keer over, ook gewoon omdat ze zo mooi waren. Het is een boek om bij te lachen en te huilen. Kortom: een mustread!
Lalagè leest 