Precies mijn type – Simon Garfield

Wanneer denk je na over lettertypes? Misschien als je een scriptie schrijft of als je eens iets anders wilt op je e-reader. Of de enkele keer dat een lettertype niet prettig leest en je je afvraagt wie dit uitgekozen heeft. Toch zit er een hele wereld achter de letters die je nu leest: er is iemand die ze ooit ontworpen heeft. Bedrijven hebben vaak een huisstijl met een zorgvuldig gekozen lettertype. Meestal letten mensen daar niet zo op, maar toen Ikea in 2009 van lettertype wisselde, werden daar hele discussies over gevoerd op het internet. Het kan dus wel degelijk iets losmaken.

In Precies mijn type gaat Simon Garfield in op alle aspecten van lettertypes, van het begin van de boekdrukkunst tot de keuzes die jij nu hebt als je een stukje in Word typt. Verder lezen

Tot leven – Michel Faber

Michel Faber schreef een stapel romans en zelden een gedicht. Dat veranderde toen zijn vrouw Eva overleed aan de gevolgen van kanker. Jarenlang zorgde hij voor haar. In het jaar na haar overlijden ontstonden de gedichten die gebundeld zijn in Tot leven: een liefdesgeschiedenis. Het is geen moeilijke poëzie en toch moet ik even wennen. Mijn ezelsoren zitten bijna allemaal in de tweede helft, maar als ik dan het eerste gedicht herlees, krijgt dat er ook eentje. Verder lezen

Zeven soorten honger – Renate Dorrestein

‘Gaan we ook nog een keer gewoon een leuk boek lezen,’ verzuchtten de leden van mijn boekenclub. De laatste tijd hadden we heel wat ernstige onderwerpen besproken, vanwege Het smelt, Muidhond, De Nix en De avond is ongemak. Gelukkig had ik voor de volgende bijeenkomst een boek van Renate Dorrestein uitgekozen, wat garant staat voor een vlot verhaal met humor, al zit er vaak ook een duister randje aan.

In Zeven soorten honger bestiert Nadine Ravendorp samen met haar man Derek een luxe kuuroord voor mensen met overgewicht. Rijke mannen kunnen een paar weken komen om hun leefstijl te veranderen, onder een streng regime van weinig eten en veel bewegen. De laatste tijd loopt het aantal aanmeldingen echter terug.

Renate Dorrestein beschrijft het instituut met haar bezoekers zo dat ik het helemaal voor me zie: de chique inrichting, de puffende mannen in de fitnesszaal en de liflafjes die ze te eten krijgen. Het personeel bestaat uit herkenbare types: de personal trainers Joey en Johnny, de diëtiste die net nieuw is en heel gemotiveerd, de schoonmaakster die uitkijkt naar een andere baan en de stagiaires.

Verder lezen

Muidhond – Inge Schilperoord

Jonathan gaat weer bij zijn moeder wonen, nadat hij een tijdje in de gevangenis heeft gezeten. Hij is vrijgesproken bij gebrek aan bewijs. Het is zomer, het is warm buiten en het eerste wat Jonathan doet is naar de duinen met de hond. Hij is enorm opgelucht dat hij niet meer in de gevangenis zit, want daar was hij doodsbang. Hij werd in elkaar gemept door de andere gevangenen; dat krijg je als je zelf zo zachtaardig bent. De oefeningen van de psycholoog vond hij wel prettig, daar had hij nog wel mee door willen gaan. Het werkboek van de therapie heeft hij meegenomen naar huis, om het daar af te maken.

Verder lezen

Karateslag – Dorthe Nors

Uit de bibliotheek leen ik Karateslag, een boek met een felgele voorkant. Thuis haal ik het boek uit mijn tas en het is blauw. De titel luidt Minna zoekt oefenruimte. Hoe kan dat nou? Ik kijk op de achterkant en daar komt de gele omslag van Karateslag tevoorschijn, ondersteboven. Het blijkt een omdraaiboek te zijn! De korte verhalen van Karateslag beslaan maar 100 bladzijden, dus blijkbaar vond de uitgever dat het langere verhaal over Minna er ook wel bij kon.

Ik werp een blik op de eerste bladzijde van Minna en zie korte regels, die bijna allemaal met een voornaam beginnen. Dat moet ik waarschijnlijk in één klap uitlezen, maar het beslaat ook 100 bladzijden, dus eerst maar eens een kort verhaal. Verder lezen

Reddende engel – Renate Dorrestein

Als haar man er met een studente vandoor is gegaan, vlucht Sabine naar Zuid-Limburg, zo ver mogelijk van huis zonder de grens over te gaan. Zwelgend in zelfmedelijden heeft ze zich slecht voorbereid: ze is haar telefoonoplader vergeten en moet nog een plek vinden om te overnachten. Met lege telefoon en bijna lege benzinetank staat ze op een vijfsprong op een afgelegen plek als er een enorm onweer uitbreekt. Ze kiest een willekeurige afslag en komt uit bij een oude boerderij. Ideaal, denkt ze nog, want haar werk is het vinden van monumentaal erfgoed om daar B&B’s in te vestigen.

Verder lezen

Aan doodgaan dachten we niet – Gerda Blees

Na tien dagen heb ik The Outrun bijna uit en ondertussen ben ik nog steeds bezig in Paustovski’s Verre jaren. Dat zijn allebei fantastische boeken, maar ik word onrustig. Het duurt even voor ik doorheb wat er aan de hand is. Ik wil afwisseling, dus korte verhalen! Ik kijk in mijn enorme leeslijst en kies voor het debuut van Gerda Blees, dat dit jaar is verschenen.

Verder lezen

Een steen openvouwen – Alexis de Roode

Ik lees liever boeken dan dat ik ze luister, maar gedichtenbundels zouden allemaal een luisterboek moeten worden. Het voegt zoveel toe als je een dichter zijn werk hoort voordragen. Natuurlijk is het handig om het ook op papier te hebben. Een boek met een cd of download erbij, dat zou ideaal zijn. Laatst hoorde ik Alexis de Roode voordragen uit zijn nieuwe boek tijdens de literaire voorstelling van Rob Waumans en Ivo Victoria. Ik zou wel vaker naar het theater willen om schrijvers te horen, want dit was ontzettend leuk. En het was voor mij de aanleiding om Een steen openvouwen aan te schaffen. Alexis de Roode is daarmee de eerste dichter waarvan ik een tweede bundel lees.

Verder lezen

Ademhalen onder de maan – Ingmar Heytze

ademhalen-onder-de-maan

De eerste gedichten in Ademhalen onder de maan vind ik zo leuk dat ik erg blij ben dat ik deze bundel uit de bieb heb gehaald. Het tweede vers gaat over de wasstraat en even verderop kijkt de verteller uit het raam naar een mooi meisje aan de overkant. Veel gedichten gaan over alledaagse thema’s, zoals het blauwe bord op Utrecht centraal. Dat gedicht schreef Ingmar Heytze toen dat bord werd vervangen door digitale schermen. Ik vind het prachtig als een dichter het alledaagse in mooie woorden weet te vatten, zoals in deze regels uit een gedicht over vroeger:

Nergens netwerk. Geen bereik. Toch, bijna geruisloos,
smoezend achter dichte deuren, vond iedereen elkaar.

Verder lezen