Ambo|Anthos

20 januari 2020

Holy Trientje – Anne-Gine Goemans

Het nieuwe boek van Anne-Gine Goemans gaat over een non die in actie komt tegen nucleaire wapens. De daadwerkelijke demonstratie vindt plaats aan het einde van het boek, als de bejaarde zuster Trientje een bont gezelschap om zich heen heeft verzameld. Holy Trientje vertelt hoe deze mensen bij elkaar zijn gekomen. In het eerste deel wordt de aanloop verteld vanuit vier perspectieven:

  • Regina was als kind met tante Trientje bij een demonstratie tegen de sluiting van een abortuskliniek. Ze heeft zojuist haar baan bij de televisie opgezegd vanwege gewetensbezwaren. Regina gaat naar Amerika om zuster Kathleen op te zoeken, die beroemd is geworden doordat ze een zwaarbeveiligd kernwapenterrein is binnengedrongen om te demonstreren. Trientje voelt zich geroepen om ook zoiets te doen.
  • Yoshida woont in Fukushima en moet na het ongeluk in de kerncentrale en de tsunami vluchten. Zijn boerderij met koeien laat hij achter, om na een paar jaar terug te keren zonder vrouw en kind.
  • Hansje was vroeger protestfotograaf en maakte de beroemd geworden foto van Trientje met Regina tijdens de demonstratie. Haar kleinzoon Arend wil in haar voetsporen treden.
  • Bonnie is opgegroeid op de Marshalleilanden, waar de Amerikanen kernproeven hebben uitgevoerd. Haar eiland is daardoor niet meer bewoonbaar en haar halve familie is al overleden door stralingsziektes.

Verder lezen

10 november 2019

Hemel en hel – Jón Kalman Stefánsson

Al zoveel mensen hebben genoten van de mooie zinnen van IJslandse Jón Kalman Stefánsson en nu heb ik eindelijk ook kennisgemaakt met zijn werk. In Hemel en hel vertelt hij het verhaal van de jongen, die eigenlijk al een man van rond de vijftig is. Maar misschien voelt hij zich nog steeds jong. Samen met zijn collega-vissers woont hij in een huisje bij de zee. Midden in de nacht staan ze op en als het weer het toestaat, varen ze uit.

Ik ben meteen al onder de indruk van de prachtige schrijfstijl in de vertaling van Marcel Otten. Ik lees het traag en markeer af en toe een stukje met een mooie beschrijving of een wijze uitspraak over leven en dood: Verder lezen

11 september 2019

Dwaallicht – Josha Zwaan

Marthe is met haar gezin op vakantie. Op een Frans eiland zijn ze met z’n vijven op het strand. Haar dochter leest een boek, haar jongste zoon graaft een geul in het zand en haar oudste is met haar man in de zee. Als die twee al een tijdje onzichtbaar zijn geworden, raakt Marthe in paniek. Ze zullen toch niet verdrinken… Rustig blijven, ademhalen, spreekt ze zichzelf toe.

Dan springt het verhaal naar vier jaar eerder. Marthe werkt aan de vertaling van een Frans boek. Ze houdt van dit werk, maar deze keer wil het niet vlotten. Ze vraagt uitstel en dat wordt afstel. Haar gedachten zijn wazig. Ook het huishouden lijdt eronder. Tegelijkertijd is ze doodsbang dat haar kinderen of haar man iets ergs zal overkomen. Haar man Barend probeert tot haar door te dringen en ook haar ouders en haar zus hebben door dat het niet goed gaat.

Verder lezen

3 juli 2019

Tot waar we kijken kunnen – Inge van der Krabben

Tot waar we kijken kunnen gaat over Janne en haar moeder Dina, in de periode dat Janne overspannen raakt en Dina kanker blijkt te hebben. Maar Inge van der Krabben begint te vertellen ‘in medias res’, dus je valt als lezer meteen in het verhaal. Dat zorgt ervoor dat ik nieuwsgierig word en 80 bladzijden achter elkaar verslind. Drie dagen later is het boek uit.

Jannes moeder is geen prater, maar ze onderneemt graag dingen en heeft altijd haar woordje klaar. Verder lezen

22 juni 2019

Wees onzichtbaar – Murat Isik

De Turkse Metin is vijf jaar als hij met zijn ouders en zus in Nederland gaat wonen. Ze betrekken een ruime flat in de Bijlmermeer, een ooit veelbelovende nieuwbouwwijk die dan al aan het verloederen is. Wees onzichtbaar gaat over de jeugd van Metin, totdat hij negentien is. Het is vast gebaseerd op de jeugd van Murat Isik zelf, al hoop ik dat zijn vader anders was…

Metins vader zorgt voor een gespannen sfeer binnen het gezin. Hij kan namelijk elk moment uitbarsten, dreigende taal uitslaan en als hij het nodig vindt zijn vuisten gebruiken. Het is de kunst om te zorgen dat hij niet geïrriteerd raakt, maar dat is vrijwel onmogelijk. Hij vindt zichzelf geweldig, ook al werkt hij niet, want hij is communist en wil niet meedoen aan het kapitalisme. Dat een uitkering ontvangen ook onderdeel is van het kapitalistische systeem, praat hij op een kromme manier recht. Aandacht voor vrouw en kinderen heeft hij niet. Toch doet zijn moeder af en toe een poging door Metin mee te sturen met zijn vader en dat voelt ongemakkelijk.

Liever gaat Metin voetballen met zijn vrienden uit de buurt. Sommigen zitten ook bij hem in de klas. Ze hebben allerlei nationaliteiten, maar dat speelt geen rol, hoogstens in de diverse heerlijke gerechten die de jongens krijgen voorgeschoteld. Verder lezen

5 mei 2019

Rose – Rosita Steenbeek

Terwijl ik gestaag vorder in een roman van Simon Vestdijk, heb ik behoefte aan iets wat makkelijker leest. Ik ben immers op vakantie op Vlieland, wat me moe maakt van het wandelen en de zon. Op mijn e-reader vind ik een boek van Rosita Steenbeek, waar ik eerder al het mooie Ander licht van las. Rose begint in 1920 op Wangeroog, ook een Waddeneiland. Dat is ook toevallig. Ik begin te lezen en ga meteen op in het verhaal dat Rosita heeft gebaseerd op het leven van haar Duitse oma.

In 1920 is Rose een tiener en ze is op Wangeroog voor de bruiloft van drie van haar neven, die met drie zusjes trouwen. Op het eiland hebben een oom en tante van Rose een hotel en de familie brengt de zomers er altijd door. Het is vlak na de Eerste Wereldoorlog. De mensen hebben opgelucht ademgehaald en hopen dat er nu nooit meer oorlog komt. Verder lezen

1 december 2018

De stilte van Thé – Marie de Meister

In 1941 schrijft Thé voor het eerst een brief aan haar zus Magda, die is ingetreden in een klooster. Twee bladzijden later springt het verhaal naar een non in 1994, waar Sophie Keller een reportage over maakt. Wat de band is tussen Sophie en Thé ontdek ik pas een heel stuk verderop in het boek. Marie de Meister zet eerst een aantal verhaallijnen uit, met flashbacks naar Sophies jeugd in een pleeggezin, haar studententijd en het recente verleden met haar vriend Baauwe. Dat zijn dus in totaal vijf tijdstippen! Het is maar goed dat ik meteen een bladzijde of 70 lees, zodat ik de opzet ongeveer door heb.

Verder lezen

13 november 2018

De pijnboomeilanden – Marion Poschmann

Gilbert heeft gedroomd dat zijn vrouw hem heeft bedrogen. Zij ontkent alles, maar hij kan het niet van zich af zetten, grist wat spullen bij elkaar en vertrekt naar Schiphol. Daar neemt hij de eerste intercontinentale vlucht die hij kan krijgen. Zo belandt Gilbert in Japan. Op het vliegveld aldaar koopt hij wat klassieke Japanse boeken, waaronder de werken van Bashō, een monnik en dichter uit de zeventiende eeuw.

Wat moest hij hier? Hij bevond zich, zo zei hij bij zichzelf, heel ver weg van alles waarmee hij ooit vertrouwd was geraakt. Hij had zich rechtstreeks naar het alleronbekendste begeven, naar de onbekendste omgeving die je maar kon bedenken, en het naargeestige daaraan was dat deze omgeving niet in de verste verte naargeestig overkwam, maar alleen maar functioneel, ietwat protserig en steriel.

Verder lezen

3 oktober 2018

Leesreis door de provincies: Groningen

Siebo en Meena hebben nooit kinderen gekregen, hoewel ze dat graag wilden. Terwijl Siebo op het land werkt, heeft Meena zeeën van tijd en daarom is ze een bed & breakfast begonnen. Kan ze toch voor anderen zorgen. Een Gronings dorpje verderop woont Duurt. Zijn postduiven vormen zijn grootste hobby. Duurt woonde tot een paar jaar geleden in Amsterdam. Daar maakte hij met twee vrienden theaterstukken. Op een gegeven moment ging de samenwerking niet meer zo goed en is Duurt vertrokken naar het noorden, om niet meer terug te keren.

Warre logeert regelmatig bij Siebo en Meena. Verder lezen

12 januari 2018

De eenheid – Ninni Holmqvist

Veel dystopieën draaien om jongeren, maar in De eenheid is de hoofdpersoon net vijftig jaar geworden. Omdat Dorrit alleenstaand is en geen kinderen heeft, hoort ze vanaf die dag tot de groep van overbodigen. Ze wordt opgehaald om te gaan wonen in een soort all-in vakantiepark met restaurants, sportruimtes en een overkoepelde tuin. Bij het maandelijkse welkomstfeest ontmoet ze de andere bewoners: vrouwen vanaf vijftig jaar en mannen vanaf zestig jaar. Sommigen hebben littekens of zien er erg moe uit. Deze overbodigen worden namelijk ingezet voor medische onderzoeken en orgaandonaties aan onmisbaren: meestal mensen met jonge kinderen die ernstig ziek zijn.  Verder lezen