Terwijl het coronavirus om zich heen grijpt, lukt het me niet altijd om me goed te concentreren op een boek. Gelukkig lukt het bij Nieuwjaar wel, want ik zie meteen voor me hoe hoofdpersoon Henning de berg op fietst. Hij is op Lanzarote met zijn gezin. Op de eerste dag van het nieuwe jaar vindt hij eindelijk tijd voor zichzelf. De tocht naar boven is zwaar en ondertussen overdenkt hij zijn leven. Met twee kleine kinderen heeft hij geen tijd meer voor zijn hobby’s. Zijn werk voor een uitgeverij geeft hem veel spanning. Dat resulteert af en toe in een paniekaanval, waarbij zijn hart tekeergaat of juist een paar slagen mist.

Henning raakt uitgedroogd en hongerig, maar hij heeft niks meegenomen. Halverwege de berg komt hij een huis tegen, waar hij noodgedwongen aanklopt. Een vriendelijke vrouw doet open en maakt een maaltijd voor hem klaar. Ze leidt hem rond in het huis. Dat roept herinneringen aan vroeger op.

Henning en zijn zusje Luna van twee gaan met hun ouders op vakantie naar een eiland, met het vliegtuig. Ze huren een groot huis, dat tot de verbeelding van Henning spreekt. Maar op een dag worden de kinderen alleen gelaten. Papa en mama komen maar niet terug. Henning probeert zo goed mogelijk voor zijn zusje te zorgen. Luna huilt. Ze heeft dorst en een vieze luier. Juli Zeh beschrijft zeer beeldend hoe de kleine Henning zich probeert te redden, in de uitstekende vertaling van Annemarie Vlaming. Het wordt een enorme chaos in huis. En nog komen de ouders niet terug. 

Hij zou graag huilen, maar ook zijn tranen zijn bang en blijven liever in zijn ogen.

De volwassen Henning belt zijn moeder om te vragen wat er waar is van deze herinneringen. Hij beseft dat hij erdoor getraumatiseerd is. Door de uitleg van de moeder wordt het verhaal netjes afgerond. Wie wil kan zelf parallellen trekken tussen Henning en Theresa met hun kinderen en de ouders van Henning, maar misschien doet Henning dat zelf juist te veel en haalt hij zich daardoor dingen in zijn hoofd. Je kunt ook filosoferen over de invloed van gebeurtenissen in je kindertijd op hoe je nu in je leven staat. Zo heeft Henning nog steeds de neiging om voor zijn zusje te willen zorgen. En de fietstocht zou je kunnen zien als symbool voor Hennings leven. Maar het wordt niet voorgekauwd of eindeloos uitgewerkt en dat maakt dit verhaal sterk.

Lees ook wat Jeanine en Tea over dit boek schreven.