Meestal neem ik een boek van Renate Dorrestein mee op vakantie, omdat ik me daar altijd goed mee vermaak. Dit jaar nam ik mijn e-reader met een stuk of twintig boeken mee, dus koos ik wat minder zorgvuldig. Daardoor kwam ik in een saai boek van Dan Brown terecht… Gelukkig had ik ook het kleine boek Glijvlucht in mijn tas gestopt, omdat dat het lichtste papieren boek was dat op mijn te lezen stapel lag. En dat bleek een schot in de roos, want Anne-Gine Goemans lijkt wel de nieuwe Renate Dorrestein. Wat een heerlijk boek!

Gieles is een puber die het liefst met zijn ganzen bezig is, die hij probeert te trainen. Verder chat hij graag met een gothic meisje, Gravitation. Gieles woont met zijn ouders en oom Fred vlak naast een landingsbaan. De gemeente wilde hun huis wel kopen, maar ze hebben geweigerd. De vader van Gieles werkt als vogelverjager, om te voorkomen dat er vogels in vliegtuigmotoren vliegen. Dus dan is het wel zo handig om daar te blijven wonen. Zijn moeder was vroeger stewardess, maar houdt zich liever bezig met het helpen van arme mensen in Afrika. Daarom is ze meestal niet thuis.

Op een dag ontmoet Gieles een hele dikke man, die zichzelf voorstelt als Super Waling. Gieles helpt hem uit de brand als zijn scootmobiel een lekke band heeft. Waling heeft twee hobby’s: de Zwitserse Alpen en stoomgemalen. Gieles besluit zijn werkstuk voor school te baseren op de geschiedenisverhalen die Waling hem geeft en waarin een stoomgemaal een belangrijke rol speelt. De verhalen gaan over Walings voorouders en hij heeft ze zelf geschreven. Ze zijn heel anders dan de geschiedenisles op school, want het is alsof je er zelf bij bent. Telkens krijgt Gieles weer een nieuw deel om te lezen en dat is dan als verhaal in verhaal opgenomen in het boek. Het laatste deel gaat over waarom Waling zo vreselijk dik is geworden, iets wat ik me als lezer het hele boek door al afvroeg.

De schrijfstijl van Anne-Gine Goemans doet mij denken aan Renate Dorrestein, want het gaat over gewone mensen met hun bijzondere eigenschappen. Zo heb je de enorm dikke Waling, gothic meisje Gravitation,  stoere vriend Toon, de hysterische Dolly met haar drie zoontjes waar Gieles weleens op past, echtpaar Johan en Judith die naast de landingsbaan kamperen (hij heeft vliegtuigongelukken als hobby) en oom Fred, die zo’n beetje de moederrol heeft overgenomen in de verzorging van Gieles. Ze worden allemaal beschreven met droge humor. Ik heb regelmatig zitten gniffelen. De leefwereld van Gieles is ook erg knap weergegeven: zo denkt en doet een tiener inderdaad. Gieles is schattig en naïef. Hij durft vaak niet te zeggen wat hij vindt. Waling ziet hem echt. Die dikke man blijkt een goedzak te zijn.

Ik heb dit boek binnen een paar dagen uitgelezen en vond het echt geweldig. Zo had ik ook deze vakantie toch een soort Renate-Dorrestein-leeservaring.

Dit boek heb ik gewonnen door mee te doen aan de actie Ik lees Nederlands. Bedankt, Inge!