Al zoveel mensen hebben genoten van de mooie zinnen van IJslandse Jón Kalman Stefánsson en nu heb ik eindelijk ook kennisgemaakt met zijn werk. In Hemel en hel vertelt hij het verhaal van de jongen, die eigenlijk al een man van rond de vijftig is. Maar misschien voelt hij zich nog steeds jong. Samen met zijn collega-vissers woont hij in een huisje bij de zee. Midden in de nacht staan ze op en als het weer het toestaat, varen ze uit.
Ik ben meteen al onder de indruk van de prachtige schrijfstijl in de vertaling van Marcel Otten. Ik lees het traag en markeer af en toe een stukje met een mooie beschrijving of een wijze uitspraak over leven en dood: Verder lezen
