In de week na Kerst is Britt op Terschelling met haar nieuwe vriend Martijn. Het eerste deel van Panorama West wordt vanuit haar verteld. Ze maken een avondwandeling en de sfeer is niet zo goed. Ik vind die Martijn een eikel, zo stom als hij tegen z’n vriendin doet. Britt ergert zich ook, omdat Martijn zo vaak over zijn vorige vriendin Francis praat. Met haar was hij ook op Terschelling. Maar Britt weet nog steeds niet hoe het kwam dat Francis niet levend terug naar de wal is gegaan.
Na vijfentwintig bladzijden begint deel twee en verspringt het perspectief naar Martijn. Dit middendeel is het langste. Aan het einde volgt nog een kort derde deel, waarin de wandeling van Martijn en Britt vanuit hem wordt verteld. In het middendeel vertelt Martijn hoe hij drie jaar geleden met Francis naar Terschelling ging om daar een week met haar familie door te brengen. Hij verheugt zich op veel tijd met zijn tweetjes, maar dat pakt anders uit. Ze moeten een huisje delen met de oudere zus van Francis en haar man en zoontje van vijf. In huisje ernaast zitten de ouders van Francis en in het andere huisje haar jongere zus met man en tweeling. De familie zit op elkaars lip, al zijn de ouders wel steeds de hort op, terwijl zij deze week in Panorama West juist hadden bedacht om veel tijd met elkaar door te brengen.

Verder lezen