Twee tienermeisjes raken op vakantie ernstig gewond bij een ongeluk met een quad. Ze zagen het wel zitten om lekker door de duinen te racen met die stoere jongen, die met de schrik vrijkomt. Voor de vier ouders van de meisjes breekt een onzekere tijd aan. Ze pendelen heen en weer tussen het ziekenhuis en het vakantiehuisje dat ze jaren geleden samen hebben gekocht. Ze komen voor medische keuzes te staan en beseffen langzaam dat hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
In de eerste bladzijden weet Lykele Muus me al mee te slepen in het verhaal. De zomerse warmte op het eiland is voelbaar. Het ongeluk is heftig en maakt me nieuwsgierig: hoe zal dit aflopen? Ik moet wel even wennen aan de zes hoofdpersonen en de vier perspectieven: wie hoort ook alweer bij wie? De tekening die Paula maakte helpt daarbij, al verklapt ze hierin ook al iets uit het vervolg van het verhaal (wat ik niet erg vind). Wat het ook makkelijker maakt is dat de ouders niet op elkaar lijken. Gwen en Tom stel ik me voor als ietwat bekakt met aandacht voor uiterlijk, terwijl Esther en Danny in hun joggingbroek rondlopen. Hun opvoedstijl is ook verschillend, net als de manier waarop ze omgaan met de heftige emoties die door de gevolgen van het ongeluk naar boven komen. De ene is nog meer een binnenvetter dan de ander.