De strips van Barbara Stok vind ik altijd geweldig om te lezen en bekijken, of ze nu over haar eigen leven gaan of over dat van een ander. Na haar prachtige boek over Vincent van Gogh is ze nu nog verder de geschiedenis in gedoken. De filosoof, de hond en de bruiloft gaat over Hipparchia. Zij was één van de weinige vrouwelijke filosofen uit de Griekse oudheid. Ik raad je aan om niks over haar op te zoeken voordat je dit boek leest, zodat je waarschijnlijk nog niet weet hoe het verhaal zal verlopen.

Hipparchia is geboren in Maroneia in de vierde eeuw voor Christus. In één van de eerste plaatjes zit ze op een stoel te luisteren naar geluiden uit de kamer ernaast, waar mannen filosofische gesprekken voeren. Hipparchia leest graag boeken over allerlei onderwerpen, wat in die tijd natuurlijk boekrollen waren. Haar vader wil dat ze trouwt, maar het duurde even voordat een geschikte kandidaat gevonden is. Uiteindelijk vindt hij iemand in Athene en daarom stuurt hij Hipparchia daar naartoe. Haar broer Metrocles vangt haar op. Hij studeert filosofie, eerst bij Aristoteles en later bij Crates, die leeft zonder bezit en daarom vaak wordt uitgelachen. Terwijl haar verloving en de bruiloft worden voorbereid, raakt Hipparchia ook gefascineerd door Crates. Ze verzint een manier om zijn lessen op straat bij te wonen. Ze vindt het veel interessanter om met hem te discussiëren dan dure stoffen voor haar trouwjurk uit te zoeken.

Barbara Stok heeft alles gedaan om het verhaal en de afbeeldingen te laten kloppen. Achterin het boek staan een paar bladzijden vol uitleg over waar ze allerlei details op heeft gebaseerd. Op instagram zag ik een foto van Barbara in toga, omdat ze precies wilde weten hoe die kleding in elkaar zit. Alles wat je op de tekeningen ziet, van kruiken en kleding tot voedsel en gebouwen, is dus gebaseerd op historisch onderzoek.

Zelf heb ik de neiging om niet zo goed te kijken en vooral de letters te lezen, maar bij deze strip loont het om de tijd te nemen en alle details te bekijken. Heel leuk zijn de dieren die erin voorkomen. Hipparchia vroeg zich al af waarom mensen zichzelf zo veel belangrijker vinden dan dieren. Honden komen het meest voor in de tekeningen en daarna vogels (als ik het goed heb gezien).

Hipparchia durft kritische vragen te stellen en Crates vindt haar daarom erg interessant. Hun opvattingen zijn verrassend actueel, zoals in het plaatje hierboven. Ook nu worden mensen die pleiten voor minder consumeren regelmatig met de nek aangekeken. Er is eigenlijk niks nieuws onder de zon.

Dit boek is weer briljant bedacht, geschreven en getekend. Het is voor een stripboek vrij dik, maar je leest het zo uit. Kortom, een dikke aanrader!