Maria Sibylla – Inez van Dullemen

Inez van Dullemen heeft een prachtige, rijke schrijfstijl, met zeldzame woorden. Het past helemaal bij de geschiedenis van Maria Sibylla Merian, die in 1700 naar Suriname ging om daar tropische vlinders te bestuderen. Ze schilderde die samen met hun rupsen en de planten waar ze op leefden.

Als klein meisje heeft Maria Sibylla leren tekenen en schilderen van haar stiefvader in Frankfurt am Main. Tijdens haar huwelijk gaat ze door met schilderen, totdat ze weggaat bij haar echtgenoot. Samen met haar twee dochters sluit ze zich aan bij de Labadisten in Friesland, een religieuze gemeenschap. Haar broer Casper heeft haar daartoe overgehaald.

Verder lezen

The island of missing trees – Elif Şafak

Het eiland Cyprus was vroeger bedekt met bomen. Door de recente geschiedenis heeft er een kaalslag plaatsgevonden. The island of missing trees is het verhaal van de liefde tussen Kostas en Defne, die begint als ze tieners zijn in 1974. Hij is Grieks, zij is Turks. Daarom ontmoeten ze elkaar in het geheim. Dat gebeurt meestal in het restaurant The happy fig, waarin een vijgenboom groeit. Je leest het goed: de boom groeit in het restaurant en haar takken steken door een gat in het dak. Het is een gezellige tent, bestierd door Yiorgos en Yusuf. Ook zij zijn stiekem geliefden. Het menu van het restaurant staat in het boek en het is heerlijk om dat te lezen.

Verder lezen

Zij kwam voor hulp – Minke Douwesz

Minke Douwesz had aangekondigd geen romans meer te schrijven, maar nu is er toch weer een boek van haar hand verschenen. Nog een verrassing: dit is een toekomstverhaal, dat zich afspeelt rond 2085, nadat een grote overstroming een deel van Nederland voorgoed onder de zeespiegel heeft doen verdwijnen. Er heerst een streng regime, waarin natuurbescherming heel belangrijk is. Alles is op de bon en de tijd dat iedereen een zakcomputer bij zich heeft is ook voorbij. Zelf koken kan wel, maar de meeste mensen eten in een soort kantines. Ook zijn er strenge morele wetten. Vrouwen moeten in principe rokken dragen, tenzij dat echt te onpraktisch is bij bepaalde bezigheden. Homoseksualiteit is niet strikt verboden, maar wordt erg ontmoedigd.

Verder lezen

Graafdier – Nikki Dekker

Op het internationaal literatuurfestival in Utrecht (ILFU) hield Nikki Dekker een prachtige presentatie, waardoor ik haar tweede boek Graafdier graag wilde lezen. Haar debuut Diepdiepblauw vond ik fijn, maar ik heb er niet over geblogd, omdat ik niet zo goed wist hoe. Ik weet nog dat het gaat over zeedieren en over genderidentiteit. In de bieb staat het bij de literatuur. Graafdier staat bij de informatieve boeken. In allebei filosofeert Nikki over de wereld om ons heen.

Nikki is uitgenodigd om te schrijven over natuurgebied de Groote Peel en daarom zit ze daar een aantal dagen in een vakantiewoning. ‘Jij houdt erg van de natuur, hè!’ krijgt ze weleens te horen, maar zelf vindt ze dat ze er weinig van weet. Ze kan bijvoorbeeld maar een paar vogelsoorten herkennen. Voor deze schrijfsessie heeft ze een grote stapel boeken over natuur meegenomen, waar ze interessante weetjes uit opdiept. En ze heeft gesprekken met kenners van het gebied, soms op afspraak en soms doordat ze hen tegenkomt.

Verder lezen

De mierenkaravaan – Mariken Heitman

Het derde boek van Mariken Heitman heeft weer de natuur als centraal thema. De hoofdpersoon Kiek staat dicht bij de schrijver, wat het nog indringender maakt. Kiek beheert een biologische tuinderij, waar ze allerlei groenten kweekt. Wekelijks stelt ze 152 pakketten samen voor haar klanten. Ze wordt bij het werk geholpen door een stuk of tien vrijwilligers. Kiek heeft te kampen met lichamelijke klachten. Op een dag krijgt ze van de neuroloog het vonnis: ze heeft multiple sclerose. Dat verklaart ook haar moeheid, en toch vraagt ze zich af of het geen aanstellerij is.

Verder lezen

De tienduizend dingen – Maria Dermoût

Op een eiland in Nederlands-Indië woont de oude mevrouw Felicia in de tuin van Kleyntjes. Ze is de vijfde en laatste generatie van haar familie die daar woont. Haar enige zoon is gestorven. Maria Dermoût beschrijft zeer beeldend hoe het daar is: de specerijenbomen, de dieren, de zee met allerlei schelpjes. Ik heb veel gedeeltes traag gelezen. Het is prachtig en de vergane glorie is meteen voelbaar.

Na deze introductie speelt het volgende hoofdstuk zich veel eerder af. Kort wordt verteld hoe Felicia als meisje bij haar grootmoeder op het eiland woonde. Op achtjarige leeftijd vertrok ze met haar ouders naar Holland, om als jonge vrouw weer terug te komen bij haar oma, met haar zoontje maar zonder man. Ze bouwt haar leven op met allerlei handeltjes, waarmee ze goed geld verdient. Iedereen kent haar.

Verder lezen

Ziek, zwak en prikkelig – Annelies Gramsma

De stukjes van Annelies Gramsma op instagram zijn heerlijk om te lezen. Ik had haar pas net ontdekt, toen ze onlangs moest afhaken. Annelies is namelijk chronisch ziek: al meer dan twintig jaar heeft ze ME/CVS, waardoor haar energieniveau laag is en ze veel pijn heeft. Momenteel is een stukje typen om online te delen al te veel. Ik hoop dat dit tijdelijk is. Ondertussen is er het boek dat Annelies samenstelde uit al haar instagramschrijfsels. Ik leen het uit de bieb, begin te lezen en kan haast niet meer stoppen.

Verder lezen

Water pakken – Kirsten van Santen

Water pakken gaat over zwemmen, het liefst buiten. Kirsten van Santen kreeg het mee vanuit haar familie en is nog steeds een waterrat. Als journalist deed ze verslag van de monstertocht van Maarten van der Weijden. Voor dit boek bezocht ze openwaterzwemmers in heel Nederland.

De zwemtochten van Kirsten met diverse enthousiastelingen vormen de basis van dit boek. Terloops vertelt ze over de geschiedenis. Nederlanders zijn bang vanouds voor water, want overstromingen bedreigen ons. In vroegere eeuwen liepen regelmatig mensen de gracht in, doordat het ’s avonds zo donker was op straat. Ze kwamen er niet meer levend uit. Pas na de Tweede Wereldoorlog kreeg elke stad een zwembad en gingen kinderen op zwemles. Tijdens de coronapandemie werd buiten zwemmen populair. Mensen zoeken rivieren en plassen op. De fanatieksten doen dat het hele jaar door, in de koudere seizoenen vaak wel met wetsuit. Kirsten komt in contact met zwemgroepjes die elkaar aanmoedigen. Ze blijven er fit bij en hebben mooie ervaringen in de natuur.

Verder lezen

Grijze bijen – Andrej Koerkov

Sergej Sergejitsj woont in een dorp in de grijze zone in de Donbas, aan de rand van Oekraïne. Aan de ene kant vechten de separatisten, aan de andere kant soldaten van het Oekraïense leger. De meeste dorpelingen zijn in 2014 al gevlucht. Er is geen winkel, geen postkantoor en geen stroom meer. Drie jaar later wonen er nog twee mannen: Sergejitsj en Pasjka. Ooit waren ze de enige twee jongens in hun klas. Vrienden waren ze niet. Nu ze als enigen overgebleven zijn, zoeken ze elkaar af en toe toch op.

Vroeger was Sergejitsj opzichter in de mijnen. Vanwege stoflongen mocht hij als veertiger al met vervroegd pensioen. Nu leeft hij voor zijn bijen, die in zes kasten leven. Hij denkt nog weleens terug aan die keer dat de gouverneur langskwam om een dutje te doen op die bijenkasten. Het gezoem zou goed zijn tegen allerlei kwalen.

Verder lezen

De geheime tuin – Frances Hodgson Burnett

Als kind heb ik zo genoten van De geheime tuin! Toen ik het in de Grote Vriendelijke 100 zag staan, besloot ik om het te herlezen. Deze keer koos ik voor de prachtige editie met illustraties van Inga Moore en de vertaling uit het Engels door E. Veegens-Latorf uit 1983. Er is in 2022 een vertaling door Imme Dros verschenen en ik heb er nog over gedacht om die uit de bieb te halen, maar dat boek was uitgeleend en ik wilde graag verderlezen. Voor kinderen zou ik wel de nieuwere vertaling aanraden, want deze heeft hier en daar wat oubollige woorden. Verder leest het verrassend vlot voor een boek dat voor het eerst verscheen in 1911.

Verder lezen