Mijn oom vertelde ons vroeger verhalen voor het slapen gaan als hij bij ons op bezoek was. Soms verzon hij zelf verhalen over een muis, andere keren vertelde hij een verhaal na dat hij gelezen had. De verhalen van Belcampo vond hij erg goed. Zo kregen wij een keer het verhaal te horen over een man die zichzelf tegenkomt in de trein. Na schoenmaat en wat andere gegevens met elkaar uitgewisseld te hebben, komen ze tot de conclusie dat ze echt dezelfde persoon zijn. Het verschil is dat de ene een gezin heeft en de ander een vrijgezellenleven leidt. Uit jaloezie besluiten ze te ruilen van leven, na elkaar de nodige informatie te hebben gegeven om te zorgen dat niemand het merkt. Ze spreken af om elkaar een jaar later weer te ontmoeten. De man met het gezin mist zijn vrouw wel en ze besluiten weer te ruilen, wel met de afspraak om elkaar na een jaar weer te zien. En zo gaat het verder, totdat ze eigenlijk niet meer weten wie wie is…
Dit is typisch een verhaal van Belcampo. Zijn naam is een pseudoniem voor Herman Pieter Schönfeld Wichers. Hij was arts en leefde van 1902 tot 1990. Hij schreef diverse verhalenbundels. Voor mijn eindexamen Nederlands heb ik Bevroren vuurwerk gelezen en dat beviel mij zo goed dat ik het dikke Al zijn fantasieën tweedehands kocht. Dit heb ik net uitgelezen. In dit boek staat bijvoorbeeld Het grote gebeuren, één van Belcampo’s bekendste verhalen. Dit gaat over de dag des oordeels en het speelt zich af in Rijssen, waar Belcampo geboren is. Een andere favoriet van mij is Het verhaal van Oosterhuis, over een man die op reis in een kloof beland waar een volk met eigenaardige gewoontes leeft.
De verhalen van Belcampo lijken aan het begin vrijwel allemaal over gewone mensen te gaan, waar toch iets vreemds mee aan de hand blijkt te zijn. Door het realistische begin en de zorgvuldig gekozen details kan je je inleven in de gekste situaties. Kortom: bezorg jezelf een glimlach en af en toe een huivering door een verhaal van Belcampo te lezen!
Lalagè leest 
[…] van een aantal van zijn verhalen in een gelijknamige bundel. Eerder schreef ik al over waarom ik Belcampo zo geweldig vind en daarom besloot ik naar Amsterdam af te reizen om meer over hem te horen, al […]
LikeLike
[…] veel na en reizen nooit per auto maar altijd met de trein. Bij de absurde verhalen denk ik aan Belcampo, waarmee Biesheuvel ook zijn gereformeerde opvoeding deelt. Ook zijn er wat verhalen over […]
LikeLike
[…] enigszins absurd en ik zit lachend in mijn leesstoel. Iemand vergeleek deze verhalen met die van Belcampo, die ook fantastische absurde verhalen schrijven. Het verschil is dat de personages bij Jonathan […]
LikeLike
[…] wakker wordt en ontdekt dat hij is veranderd in een grote mestkever. Het zou zomaar een verhaal van Belcampo geweest kunnen zijn, die ook van die absurde fantasieën heeft. Gregor woont nog bij zijn ouders en […]
LikeLike
[…] en daarom staan beide bundels staan nog in mijn boekenkast. Later heb ik nog meer verhalen van Belcampo gelezen en misschien komt het wel daardoor dat ik nooit een afkeer tegen verhalenbundels heb […]
LikeLike
[…] volgt een Belcampo-achtig verhaal waarin de zwaartekracht ineens wordt omgedraaid. Hoe verplaats je je over de aarde […]
LikeLike
[…] Daar blijven ze de hele nacht. Wat ze meemaken is absurd. Het doet me denken aan de verhalen van Belcampo. Al snel zijn er aanwijzingen dat er in de bioscoop ook mensen uit vorige eeuwen aanwezig zijn. Op […]
LikeLike
[…] gaat het over hemel en hel. Ik moest al aan Belcampo denken, maar nu nog meer. Engelen brengen regelmatig een bezoek aan mensen en er zijn ook momenten […]
LikeLike
[…] verhalen doen me denken aan de stijl van Belcampo en het is dan ook leuk dat zijn naam wordt genoemd. Een ander verhaal begint met een korte anekdote […]
LikeLike