Dit boek heb ik gelezen voor de bespreking met de twitterboekenclub op 10 november. Een paar keer per jaar organiseert @Leestweeps een zondagavond waarop getwitterd wordt over een bepaald boek. Elke keer wordt er gestemd om zo te kiezen uit vier boeken. Deze titel sprak mij het minste aan, maar kreeg toch de meeste stemmen en daarom heb ik het gelezen.

Jessica Meijer schrijft hoe ze de ziekte boulimia heeft gekregen en overwonnen. Althans, dat is de bedoeling. Het grootste deel van het boek gaat over hoe ze als tiener experimenteerde met drugs en seks. Het gaat natuurlijk ook over haar beroemde vader Ischa Meijer, die overleed toen zij 10 jaar was. Hij had op dat moment een relatie met Connie Palmen, die het bekende boek I.M. over hem schreef. Ik heb overwogen om dat te lezen, maar op boekmeter.nl krijgt het geen goede reacties. Jessica verweet Connie dat die met I.M. zoveel vertelde over privézaken, terwijl ze dat zelf ook doet in dit boek: iedereen wordt bij naam genoemd en met vooral haar moeder komt er niet zo best vanaf. Het bevat veel details die misschien wel in een dagboek passen, maar die er volgens mij niets toevoegen. Ze observeert veel, maar er is weinig ruimte voor interpretatie.

Jessica Meijer heeft Nederlands gestudeerd en wilde daarna gaan schrijven, net als haar vader Ischa Meijer. Waarschijnlijk heeft deze beroemde vader haar aandacht voor haar boek opgeleverd, want dit kan geen literatuur genoemd worden. Het leest wel lekker weg en met het oog op de bespreking heb ik het daarom toch uitgelezen.