Zowel voor de twitterleesclub als voor mijn leesclub in het echte leven staat Malva op de agenda. Schrijver Hagar Peeters heeft al een paar gedichtenbundels op haar naam staan. In deze roman zal dus vast ook wel wat poëzie doorsijpelen. Bovendien is de hoofdrol weggelegd voor de dochter van de beroemde dichter Pablo Neruda. Zij werd maar acht jaar oud, doordat ze een waterhoofd had. Tegenwoordig kan dat worden verholpen door het teveel aan hersenvocht via een drain af te voeren, maar in de jaren dertig was dat nog niet mogelijk.
leestweeps
Grief is the thing with feathers – Max Porter
Twee jongens en hun vader moeten hun moeder en vrouw voortaan missen. In het begin worden ze overspoeld met mensen die langskomen met goede raad en pannen eten. En dan komt Kraai. Hij zal blijven zolang het nodig is.
De korte hoofdstukken worden afgewisseld tussen de vader, de jongens en de kraai. Hij praat in mensentaal, maar zijn taalgebruik is soms een soort gekras of hij gebruikt grappige alliteraties. De jongens beschrijven hoe ze met hun vader omgaan na de dood van hun moeder, maar ze halen vooral herinneringen op.
Corpus delicti – Juli Zeh
Met de leestweeps bespreken we literatuur via twitter, op een afgesproken tijdstip. Vanavond is het weer zover. Deze keer hebben de organisatoren op verzoek van lezers gekozen voor een dystopie.
Juli Zeh schept een kille wereld waarin een gezond lichaam het hoogste doel is. Ziektes zijn zoveel mogelijk uitgeroeid door vergaande hygiënische maatregelen. Men geeft elkaar geen handen, het bos is tot verboden gebied verklaard en voedsel wordt in vastgestelde verhoudingen verstrekt. Sigaretten en koffie zijn verboden. De mensen moeten elke maand rapportages inleveren om aan te tonen dat ze genoeg hebben gesport en geen ziektes onder de leden hebben. Relaties zijn alleen toegestaan tussen personen waarvan het immuunsysteem ver genoeg uit elkaar ligt. Wie zich niet aan de regels houdt, riskeert straffen van geldboetes tot schijndood, waarbij je wordt ingevroren.
Zo begint het slechte – Javier Marías
Javier Marías heeft al veel lovende reacties gekregen. Daarom ging mijn stem naar zijn boek Zo begint het slechte in de poll van Leestweeps. Op 5 juni bespreken we dit boek op twitter. Er volgde een winactie en ik hoorde bij de winnaars. Het boek werd thuis bezorgd: een dik gebonden boek van ruim 500 bladzijden. Vol goede moed begon ik te lezen.
Juan kijkt terug op 1980, toen hij in dienst was van filmregisseur Eduardo Muriel. Hij was een soort manusje-van-alles en was vaker bij Eduardo thuis te vinden dan in zijn eigen woning. Daardoor zag hij van dichtbij hoe het huwelijk van Eduardo met Beatriz op sterven na dood was. Echtscheiding was toen nog verboden in Spanje (vanaf 1981 niet meer) en volgens Juan was dat de enige reden dat het stel nog bij elkaar was. Hij hoorde hoe Eduardo Beatriz uitschold, al gebeurde dat nooit in het bijzijn van anderen.
The ocean at the end of the lane – Neil Gaiman
Na de uitvaartdienst van een naaste rijdt de hoofdpersoon van The ocean at the end of the lane met de auto langs het huis waar hij als kind woonde. Automatisch loopt hij het pad af dat de wildernis in loopt. Jeugdherinneringen komen ineens boven als hij aan de rand van een vijver zit. Een oude vrouw komt uit de boerderij die ernaast staat: dat moet mevrouw Hempstock zijn, de moeder van Lettie. Die wilde wel met het jongetje spelen, ook al was zij elf jaar en hij zeven.
De hoofdpersoon was een jongetje zonder vriendjes, dat erg van boeken hield. Hij verloor zichzelf graag in een fantasiewereld. Neil Gaiman laat mij hetzelfde beleven: ik ga helemaal op in zijn fantasiewereld, ik voel de verwondering en de angst van de hoofdpersoon. Want Lettie blijkt geen gewoon meisje te zijn. Bij haar thuis voelt het jongetje zich erg op z’n gemak; hij wordt er uitstekend verzorgd en het eten is er perfect. Thuis heeft hij echter te lijden onder een kindermeisje, de zoveelste. Deze heet Ursula. Hij mag haar niet, maar waarom?
De hemel boven Parijs – Bregje Hofstede
Veel boekbloggers hebben al lovende woorden over De hemel boven Parijs geschreven. Toch besloot ik pas om het te gaan lezen toen bekend werd dat we het morgenavond met de twitterleesclub gaan bespreken. Ik hoopte natuurlijk dat ik het ook geweldig zou vinden, al sprak de thematiek mij niet direct aan.
Hoofdpersoon van dit boek is Olivier, professor in de kunstgeschiedenis in Parijs. Als de Nederlandse studente Sofie (afgekort tot Fie) bij hem college volgt, wordt hij door zijn baas gevraagd om extra goed op haar te passen, omdat ze de dochter is van een oude vriendin. Het toeval wil dat Fie sprekend lijkt op Mathilde, waar Olivier 25 jaar geleden een relatie mee had. Daardoor komen allerlei herinneringen naar boven, mooie maar ook pijnlijke. Hij besluit om daar niets mee te doen en probeert op een onopvallende manier een beetje extra aandacht aan Fie te geven. Verder lezen
Leestweeps lezen ‘Een blik jodenkoeken’ van Jessica Meijer
Dit boek heb ik gelezen voor de bespreking met de twitterboekenclub op 10 november. Een paar keer per jaar organiseert @Leestweeps een zondagavond waarop getwitterd wordt over een bepaald boek. Elke keer wordt er gestemd om zo te kiezen uit vier boeken. Deze titel sprak mij het minste aan, maar kreeg toch de meeste stemmen en daarom heb ik het gelezen.
Lalagè leest 