Terloops is een serie kleine boekjes van uitgeverij Van Oorschot, waarin auteurs een voor hun belangrijke wandeling beschrijven. Dat kan dicht bij huis zijn, maar ook verder weg. Bregje Hofstede maakt in Bergje een wandeling in de Dolomieten, bij een plaats waar ze als kind elk jaar kwam. Later nam ze haar geliefde er mee naartoe en kort daarna ging ze nog eens terug, in haar eentje.
Bregje Hofstede
Drift – Bregje Hofstede
Bregje en Luc zijn elkaars grote liefde. Sinds de middelbare school zijn ze al samen. Maar twee jaar na hun prachtige bruiloft vertrekt Bregje, met in haar rugzak een hele stapel dagboeken. In Drift vertelt ze over de veertig dagen die volgen, waarin ze aan de hand van haar dagboeken terugdenkt aan de jaren ervoor. Wat ging er mis? Vanaf wanneer kon ze het zien aankomen?
In haar dagboeken wil Bregje alles vastleggen, om het niet te vergeten en de liefde vast te houden. Verder lezen
De herontdekking van het lichaam – Bregje Hofstede
Bregje Hofstede was een twintiger met een bruisend leven toen ze opeens niets meer kon. Haar lichaam weigerde dienst en na een klein stukje lopen was ze al doodmoe. Ook helder nadenken lukte niet meer, wat funest is voor een schrijver. Bregje is geen uitzondering. Een zogenaamde burn-out komt het meest voor onder vrouwen in de leeftijd van 25 tot 35 jaar. Vaak worden geestelijke oorzaken hiervoor genoemd, maar wat is de rol van het lichaam? Dat geeft immers uiteindelijk aan dat het echt niet meer gaat. In De herontdekking van het lichaam beschrijft Bregje hoe zij leerde om haar lichaam te gaan zien als volwaardig onderdeel van zichzelf en niet puur als drager van het hoofd. Ze citeert daarbij filosofen en andere wijze mensen, maar nergens wordt het stoffig. Ik blijf maar stickertjes plakken bij de zinnen die ik zo treffend vind.
De hemel boven Parijs – Bregje Hofstede
Veel boekbloggers hebben al lovende woorden over De hemel boven Parijs geschreven. Toch besloot ik pas om het te gaan lezen toen bekend werd dat we het morgenavond met de twitterleesclub gaan bespreken. Ik hoopte natuurlijk dat ik het ook geweldig zou vinden, al sprak de thematiek mij niet direct aan.
Hoofdpersoon van dit boek is Olivier, professor in de kunstgeschiedenis in Parijs. Als de Nederlandse studente Sofie (afgekort tot Fie) bij hem college volgt, wordt hij door zijn baas gevraagd om extra goed op haar te passen, omdat ze de dochter is van een oude vriendin. Het toeval wil dat Fie sprekend lijkt op Mathilde, waar Olivier 25 jaar geleden een relatie mee had. Daardoor komen allerlei herinneringen naar boven, mooie maar ook pijnlijke. Hij besluit om daar niets mee te doen en probeert op een onopvallende manier een beetje extra aandacht aan Fie te geven. Verder lezen
Lalagè leest 