Minke Douwesz

14 maart 2023

Het laatste voorjaar – Minke Douwesz

Een paar jaar geleden genoot ik enorm van de twee dikke romans van Minke Douwesz. De laatste was uitgekomen in 2009. Ergens las ik dat ze bezig was met haar proefschrift. Veel boekenwurmen keken dan ook blij verrast op toen uitgeverij Van Oorschot een nieuwe roman van deze psychiater aankondigde en renden meteen naar de boekhandel toen het er eindelijk was. Zou het weer net zo goed zijn?

Het laatste voorjaar bevat elementen de de trouwe lezer herkent: het gaat over een milieubewuste, lesbische vrouw met een paar dierbare vriendinnen. Huishoudelijke details, perikelen op het werk en filosofische gedachten worden uitgebreid beschreven. Ik houd van deze stijl. Het geeft een mooi beeld van de hoofdpersoon, waarvan ik vermoed dat ze veel op de schrijver zelf lijkt.

Ese is 53 jaar en lerares Duits. Op een dag neemt ze spontaan ontslag. Ze negeert de opzegtermijn en vertrekt twee dagen later met de fiets richting Oekraïne. Haar doel is het huis van Tsjechov in Jalta, in De Krim. Het verhaal speelt zich af in 2019, dus De Krim is bezet door Rusland en het is de vraag of Ese er ooit zal aankomen. Maar eerst gaat de reis naar Berlijn.

Verder lezen
22 augustus 2018

Strikt – Minke Douwesz

Vaak moet ik eerst wat moed verzamelen om aan een dik boek te beginnen, maar op Strikt van Minke Douwesz heb ik me alleen maar verheugd. Dat kwam doordat ik eerder zo had genoten van haar andere boek Weg. Beide boeken draaien om een lesbische vrouw, die met haar huisdieren op het platteland woont na jarenlang Amsterdam, die houdt van films, boeken en muziek, die veel vrienden heeft en toegewijd is aan haar werk in de medische sector. Ik vermoed dat ze ook allebei op de auteur lijken. Door de overeenkomsten haal ik de personages in het begin nog door elkaar. Ook zitten er wat details in die niet helemaal kloppen. Het lijken beginnersfouten, want verderop is hier geen sprake meer van.

Idske is psychiater en in opleiding tot psycho-analytica. Daarvoor moet ze zelf ook in therapie, waar ze haar diepste gedachtes deelt, maar als lezer weet je zelfs nog iets meer. In nauwkeurige beschrijvingen krijg je een volledig beeld van haar totale leven, zowel op haar werk als in haar vrije tijd. Ook de andere personages worden goed uitgewerkt, vooral haar vrienden, maar ook haar patiënten. Rode draad in het verhaal is de ontwikkeling van Idskes verliefdheid op celliste Judith. Verder lezen

30 april 2017

Weg – Minke Douwesz

Weg kreeg de meeste stemmen in de afgelopen poll. Het boek is zwaarder en heeft meer bladzijden dan je zou verwachten als je het ziet. Het dunne maar stevige papier en het lettertype van uitgeverij Van Oorschot doen me denken aan de serie Het Bureau van J.J. Voskuil. Ook qua schrijfstijl lijkt het daarop: het leven van de hoofdpersoon wordt zeer gedetailleerd verteld. Daardoor zie ik het helemaal voor me en kruip ik weg in het verhaal.

Edith is gynaecoloog en woont op een boerderijtje samen met haar vriendin Norma, twee ezels, twee katten en een hond. Ediths proefschrift over meisjes met anorexia is bijna klaar. Naast haar werk als arts zit ze ’s avonds thuis vaak nog te werken aan haar laatste artikel. Ondertussen is Norma werkloos thuis, want ze werd overspannen tijdens de verbouwing van het huis. Daardoor lijdt ze aan heftige migraine. Hun relatie loopt momenteel erg stroef, doordat hun levens zo anders zijn en ze elkaar niet begrijpen. Toen ze elkaar net kenden vond Edith het juist fijn om met iemand te zijn die zo anders was dan zijzelf. Maar Norma ontpopte zich als iemand die helemaal niet zo avontuurlijk was, maar ‘onaangepast, wantrouwend, mensenschuw’. In het begin moet ik soms even puzzelen wie nou wie is in de vele dialogen: bij een heterostel heb je hij en zij, maar Minke Douwesz heeft dit elegant opgelost door het consequent over ‘ze’ te hebben als het over Edith gaat en Norma is ‘zij’.

Verder lezen