Hazel (16) ontmoet Augustus (17), een ontzettend leuke jongen. Hij flirt vanaf het begin met haar. Dit is een heerlijk boek met romantiek en humor. Hazel en Augustus zijn allebei nogal bijdehand en ze filosoferen graag met elkaar. Tot zover ben je er nog? Dan hoop ik dat je nu niet af gaat haken. Hazel en Gus kennen elkaar namelijk van een groep voor tieners met kanker. Dat zorgt ervoor dat ze meer dan andere tieners nadenken over de zin van het leven: moet je een onuitwisbare indruk maken? Wil je herinnerd worden door veel andere mensen? Maar die herinnering duurt toch nooit eindeloos… Hun ziektes maken het verhaal niet zwaarmoedig, maar geven het wel diepgang en dat maakt dit boek zeer de moeite waard.

*spoiler alert* Nu ga ik een stukje van het verhaal verklappen, dus als je dat niet wilt weten moet je deze alinea even overslaan ; )
Hazels favoriete boek speelt een belangrijke rol. Augustus gaat het ook lezen en allebei kunnen ze het niet hebben dat het een open einde heeft. Ze sturen de schrijver brieven en mailtjes totdat hij antwoordt: ‘Ik kan je niet zomaar mailen wat er gebeurt met de hoofdpersonen uit het boek. Maar als je ooit een keer in Amsterdam bent, kom je maar langs en dan zal ik het je persoonlijk vertellen.’ Augustus mag nog een wens in vervulling laten gaan via een stichting voor kinderen met kanker en hij kiest ervoor om met Hazel naar Amsterdam te gaan. Ik vond het erg leuk om te lezen hoe de Amerikaanse Hazel naar Amsterdam kijkt. Toevallig fietste ik afgelopen week zelf over de Amsterdamse grachten en ik heb er extra van genoten, omdat ik net had gelezen hoe mooi Hazel die oude huizen vond. 

John Green schrijft heel fijn. Het boek leest gemakkelijk, al las ik sommige filosofische zinnen wel een paar keer over, ook gewoon omdat ze zo mooi waren. Het is een boek om bij te lachen en te huilen. Kortom: een mustread!