Misschien wil je dit artikel niet lezen, omdat het over het laatste deel van een trilogie gaat. Maar je kunt het ook juist gebruiken om te weten te komen of de serie als geheel de moeite waard is. Het antwoord daarop is: ja! En ik zal in dit stukje niet zoveel verklappen, zodat je gerust nog aan de serie kunt beginnen na dit gelezen te hebben. Vorig jaar maakte ik via boek en film kennis met Jacob en Miss Peregrine, die een weeshuis met bijzondere kinderen leidde op een Brits eiland. Jacob kwam daar terecht na verhalen van zijn opa, die ook bijzondere gaven had. In de wereld van Miss Peregrine zijn ook tegenstanders en in het eerste deel begint de strijd daarmee al. Die strijd gaat door in het middelste deel, waarin er ook bijzondere dieren blijken te bestaan.

Bij een fantasy-serie gaat het laatste deel meestal over het grote, beslissende gevecht tussen goed en kwaad. In Library of Souls (in het Nederlands vertaald als Bibliotheek der zielen) gaat Jacob dat gevecht aan, om zijn bijzondere vrienden te redden van de tegenstanders die een aantal van hen hebben gekidnapt. Ransom Riggs is heel creatief en beschrijft de plekken waar Jacob terechtkomt op een geweldige manier. Een hele nieuwe wereld ontvouwt zich voor Jacob, zijn vriendin Emma (die vuur kan maken met haar handen) en sprekende hond Addison.

Een paar verwijzingen naar klassieke verhalen zijn duidelijk te herkennen: Jacob en Emma en Addison gaan varen met Sharon richting een plek die op de hel lijkt en Tolkien wordt letterlijk geciteerd. Riggs staat op de schouders van reuzen, maar weet zijn eigen draai eraan te geven en hij schrijft zo vlot dat ik het boek in een ruime week uit heb (bedenk hierbij dat het 458 pagina’s telt en dat ik altijd meerdere boeken tegelijk lees). Ik moet weten hoe het verdergaat, ook al is het soms heel erg griezelig…. Ik kan wel raden dat het goed afloopt, maar de manier erop geeft veel verrassingen. De bijzondere gaven van alle kinderen worden op de juiste momenten ingezet en Jacob ontdekt dat zijn gave uitgebreider is dan hij eerst dacht. Wat het ook spannend maakt is dat niet altijd duidelijk is of iemand te vertrouwen is of dat hij een verborgen agenda heeft. Jacob en Emma moeten snel keuzes maken en soms kiezen ze verkeerd of nemen ze advies aan van iemand wat later toch niet zo’n goed plan blijkt. En natuurlijk worden ze een paar keer op het nippertje gered van de ondergang.

Ik vind het knap dat het nergens in deze drie boeken saai wordt. Ik zie de landschappen en alle personen zo voor me en leef helemaal mee met Jacob en zijn vrienden. De oude foto’s blijven een geweldige vondst en voegen echt iets toe aan het verhaal. Kortom: dit is een heerlijke serie om lekker in weg te dromen.

Lees ook wat Emmy (zon en maan) over dit boek schreef.