Mozaïek

29 februari 2024

Suster Bertken – Frans Willem Verbaas

Tussen 1457 en 1514 woonde Suster Bertken in een kluis bij de Buurkerk in Utrecht, waar nu museum Speelklok gevestigd is. Berta liet zich inmetselen om zich helemaal te kunnen richten op het gebed. Ze hield daarbij de kloostergetijden aan en volgde van achter een traliewerk de vieringen in de kerk.

Frans Willem Verbaas heeft zich helemaal ingeleefd in hoe het leven van Suster Bertken eruit moet hebben gezien, resulterend in deze roman. Achterin schrijft hij kort iets over de bronnen waaruit hij geput heeft. Veel is er niet bekend, maar met wat fantasie kom je een eind. Zo moet het steenkoud geweest zijn tijdens strenge winters.

Suster Bertken draagt geen schoenen of sokken, maar slechts een geitenharen habijt (kriebels!) en een sluier. Ze gebruikt geen vlees of zuivel en geen bier. De vrouw van de koster kookt bonen en kool voor haar en brengt brood en fruit. Als ze 84 jaar is, wordt de Buurkerk verbouwt en de kluis zal worden verplaatst. Dat ziet de zuster niet zitten. Aan de hand hiervan wordt een spannende verhaallijn ingezet, die wordt afgewisseld met de geschiedenis van Berta’s jonge jaren.

Verder lezen
16 januari 2022

Niets ontgaat ons – Janke Reitsma

Koen is vijftien als hij zijn babyzusje Aukje meeneemt naar het wad. Hij wil haar laten zien hoe mooi het daar is, met de strandvogels en de zeehonden. De dokter heeft gezegd dat het meisje waarschijnlijk voor haar eerste verjaardag zal sterven. Koen wil dat ze dan in elk geval in het paradijs is geweest. Bij eb zal hij over het wad wandelen naar het eilandje met baken, waar hij al jaren door zijn verrekijker naar kijkt, maar nog nooit eerder is geweest.

De hoofdstukken waarin Janke Reitsma over deze wadlooptocht vertelt, wordt afgewisseld met terugblikken. Koen woont samen met zijn ouders op een afgelegen plek: tussen twee dorpen in, aan de dijk van de Waddenzee. Het gezin krijgt zelden bezoek. Dat is niet voor niks, want in het verleden had bemoeienis van buiten verstrekkende gevolgen. Wanneer Koen dertien is, wil hij weten wat er precies is gebeurd in zijn vroege jeugd, maar aan wie moet hij dat vragen?

Verder lezen
8 maart 2021

Zeeglas – Els Florijn

Ook al lees ik meestal een stuk of vijf boeken tegelijk, soms wil het maar niet vlotten met lezen. Daarom besluit ik de novelle als Zeeglas als tussendoortje te lezen. Ik schaam me wel een beetje dat ik dit cadeautje van Antoinette zo lang in de kast liet staan. Het heeft me verrast en ik heb het in één keer uitgelezen.

Julie heeft haar Franse grootmoeder al tien jaar niet gezien als ze op een dag haar rouwkaart in haar brievenbus vindt, met een uitnodiging van een notaris in Parijs. Iets zegt haar dat ze hiervoor het beste naar Frankrijk kan afreizen. Het blijkt inderdaad om een bijzondere erfenis te gaan: een appartement in het negende arrondissement, waar haar oma Esmee in 1944 vandaan is gevlucht om er nooit meer terug te keren.

Verder lezen
28 juli 2018

Een hemel zonder schroeven – Marieke van Meijeren

In 2065 begraaft Maria haar man Aron. Ze vindt het een heel naar idee dat hij nu onder de koude aarde ligt. Haar zoon Seth, die normaal in Oeganda woont, logeert bij haar. Maar hij is vaak op stap, onder andere om een plek in een verzorgingstehuis te vinden voor zijn moeder. Maria ziet dat niet zitten, want dan kan ze haar twee katten niet meenemen.

Maria’s gedachten zijn vaak warrig en Marieke van Meijeren geeft dat op een poëtische manier weer. In het begin kost het me daarom moeite om in het verhaal te komen, ook omdat er veel flashbacks naar vroeger zijn. Die gaan met name over de tijd dat Seth een peuter was en Maria gedwongen werd opgenomen op een psychiatrische afdeling. Ze was depressief doordat ze in Afrika in een oorlogsgebied had geleefd. Maar dat haar kind tijdelijk door anderen werd verzorgd, leverde ook een trauma op.

Verder lezen

20 april 2017

Leesreis door de provincies: Drenthe

Drenthe, 1767. Elsjen Roelofs zit gevangen omdat ze haar man heeft vermoord met rattengif in de roggebrij. Het was niet haar bedoeling, maar Jan is op een nare manier overleden en nu moet ze daarvoor boeten. Elsjen is zwanger van haar tweede kind, dat geboren wordt in de gevangenis. Daarna mag ze een paar weken uitrusten tot ze sterk genoeg is om het oordeel te ondergaan. Ze heeft de hele dag niets te doen, behalve haar kinderen missen en piekeren over de toekomst. Daarom besluit ze om al schrijvend terug te kijken op haar leven.

Verder lezen