Hazel is dertien jaar als haar ouders vertellen dat ze gaan scheiden. De gezinsvakantie in Italië gaat daarom niet door. Hazel moet bij haar oma gaan logeren, die op een eiland woont. Ze is erg boos en teleurgesteld, maar ze heeft geen keus. Haar ouders zetten haar samen op de boot, waar ze twee jongens ontmoet: de vriendelijke Kean die twee jaar ouder is en zijn neefje Raaf, die zich een beetje anders gedraagt. Hij schrijft alles wat hij te weten komt op in een schrift en is erg direct in zijn uitspraken.
Het kinderboek Clara begint met een korte uitleg over hoe het leven eruitzag in 1911, zonder computers en met meer paard-en-wagens dan auto’s in de straten. Ook was er meer onderscheid tussen wat mannen en vrouwen deden. Maar de hoofdpersoon van dit boek is het daar niet altijd mee eens…
Clara is elf jaar en ze woont in Amsterdam. Haar vader is timmerman en haar moeder zorgt thuis voor de kinderen. Clara is intelligent en doet het goed op school, maar ze vraagt zich af hoe lang nog. Doorleren is duur en ze hebben het thuis niet breed.
Na Lampje en De meisjes zijn de verwachtingen van het nieuwe boek van Annet Schaap torenhoog. Dat voelde ze zelf ook, vertelde ze in de Grote Vriendelijke Podcast. Ze heeft er weer rustig de tijd voor genomen en elk woord gewogen. Dat merk je als lezer meteen. Binnen een paar bladzijden houd ik al van Krekel.
Het begint middenin het verhaal (in medias res, leerde ik vroeger), in een vissersplaatsje. Eliza van twaalf loopt langs een winkeltje voor tatoeages. Ze stapt naar binnen en haalt de ervaren oude man over om vijf namen op haar been te zetten: die van haar vijf broers, die verdwenen zijn. Alleen haar kleine broertje Krekel heeft ze nog bij zich. Samen zijn ze van huis weggelopen. Eliza wil haar broers vinden en daarom wil ze naar de Witte Kliffen. Daarvoor zoekt ze een schip om mee te varen.
Op het afgelegen eiland Wildzee woont Ultra in het grote huis Schemerwacht, bij meneer en mevrouw Schraveling. Dat zijn niet haar ouders. Ze is als baby op het strand gevonden door Andrew Donker, die als Wachter elke avond uitkeek over de zee, om uit te kijken naar de Verborgen Gronden. Meneer Donker is onlangs verdronken. Als enige van de eilanders durfde hij het strand op te gaan. De anderen weten hoe gevaarlijk de zee is, waarin monsters leven. Meneer Donker spoelde aan met stenen in zijn zakken. Dit is een kinderboek, maar ook een vrij duister verhaal.
Dit is het tweede boek over de egel Jefferson, maar het is prima los van het eerste te lezen. De hoofdpersonen zijn wel dezelfde dieren, die rechtop lopen en zich gedragen als mensen. Jefferson is een egel van 72 centimeter lang met een kuifje. Zijn vriend Gijsbert is een varken en is opgeleid tot verwarmingsmonteur. Voor zijn werk heeft hij een busje aangeschaft, dat Tineke heet. Vier jaar geleden gingen ze mee met een groepsreis, die beschreven is in het eerste boek. Daar ontmoetten ze konijn Simone, die nu een brief heeft geschreven aan Gijsbert. Ze vraagt of hij op haar huis wil passen, want zij is voor langere tijd vertrokken.
Gijsbert vertrouwt het niet en gaat samen met Jefferson op onderzoek uit. Allebei besluiten ze om in Simones huis te gaan kijken, terwijl de ander het niet weet. Maar na een tijdje biechten ze het toch op. Ze maken zich ernstig zorgen om Simone, die erg ongelukkig leek te zijn geweest. Er wordt elke maand een flinke som geld van haar rekening afgeschreven. Dat kan niet goed zijn. Ze besluiten samen om haar te gaan redden, met hulp van twee andere vrienden van de groepsreis: de oude das meneer Vanderburcht en de uitbundige Walter Schmitt.
De Gouden Griffel van dit jaar is voor Het kleine heelal, wat het derde kinderboek is van Annejan Mieras. Eerder las ik haar debuut Portiek Zeezicht en dit heeft weer dezelfde prettige sfeer, precies zoals ik verwacht van een goed kinderboek.
Raaf woont tijdelijk met haar moeder in een stacaravan op een camping, die vrijwel verlaten is in de herfst. Er is een lekkage in hun appartement en dat moet eerst drogen voor ze er weer kunnen wonen. Raafs vader heeft pech met zijn sleepwagen, hoe ironisch, dus die is er even niet. Bovendien is Raaf geschorst vanwege een ongelukje op school. Als haar moeder gaat werken, gaat Raaf op verkenning. Ze ontmoet de zoon van de campingeigenaar, die in het winkeltje staat. Hij is een paar jaar ouder en doet ongeïnteresseerd, maar ze komen elkaar steeds tegen en praten dan wel met elkaar.
Het dikke alfabetboek gaat over letters en alles wat daarmee te maken heeft. Het is gericht op kinderen en geschreven in heldere taal. Het begint met het ontstaan van de letters die wij gebruiken: het Latijnse schrift en de historie daarvan. Wat meteen opvalt is de mooie vormgeving van het boek, met blauwe inkt, en de grappige tekeningen die Frank Landsbergen er zelf bij gemaakt heeft.
Het tweede deel gaat over klanken en letters. Hieruit heb ik geleerd wat het verschil is tussen een umlaut en een trema: een umlaut heeft invloed op hoe een letter wordt uitgesproken en een trema is een hulpmiddel bij klinkerbotsingen.
De ouders van Noor zijn klimaatactivisten. In de zomervakantie vliegen Noors vriendinnen naar de zon, maar zij heeft nog nooit een vliegtuig van binnen gezien. Deze zomer gaan ze zelfs niet naar de camping in Frankrijk, want het huis wordt geïsoleerd. Voor Noor staat een zomerkamp op het programma. Op internet ziet ze dat het een kamp is voor kinderen die hoogbegaafd of depressief zijn. Daar heeft ze dus totaal geen zin in. Maar hoe komt ze hier onderuit?
Rugzwemmen bestaat uit korte hoofdstukken en het leest lekker. De thematiek is helemaal van deze tijd, met mensen die verschillend reageren op klimaatverandering. Noor is opgegroeid zonder vlees te eten en ging als klein meisje al mee naar demonstraties. Als puber zet ze daar vraagtekens bij. Waarom zou zij allerlei dingen niet mogen vanwege het milieu, terwijl haar klasgenoten het wel doen?
Als kind heb ik zo genoten van De geheime tuin! Toen ik het in de Grote Vriendelijke 100 zag staan, besloot ik om het te herlezen. Deze keer koos ik voor de prachtige editie met illustraties van Inga Moore en de vertaling uit het Engels door E. Veegens-Latorf uit 1983. Er is in 2022 een vertaling door Imme Dros verschenen en ik heb er nog over gedacht om die uit de bieb te halen, maar dat boek was uitgeleend en ik wilde graag verderlezen. Voor kinderen zou ik wel de nieuwere vertaling aanraden, want deze heeft hier en daar wat oubollige woorden. Verder leest het verrassend vlot voor een boek dat voor het eerst verscheen in 1911.
In de zee leven de wonderlijkste dieren met ongelooflijke eigenschappen. Matthijs Meeuwsen heeft er 38 uitgekozen om in dit boek te laten schitteren. In jolige teksten vertelt hij waarom deze dieren zo bijzonder zijn. Hij gebruikt daar vaak vergelijkingen bij, zoals in de titel: de slijmprik is namelijk de voorouder van alle gewervelde dieren.
Lalagè leest 