Jefferson is een egel van 72 centimeter lang. Op een dag gaat hij naar de kapper om zijn kuif te laten knippen. Daar ontdekt hij dat de kapper, een das, is vermoord met zijn eigen schaar. Jefferson trekt de schaar uit de borst van de kapper. De geit die onder de droogkap lag te dutten schrikt wakker en begint te schreeuwen. Ze vertelt iedereen dat de egel de moordenaar is.

Jefferson gaat ervandoor. Samen met zijn goede vriend Gijsbert, een varken, smeedt hij een plan. Als ze de werkelijke moordenaar kunnen vinden, zal Jefferson niet worden veroordeeld. Ze hebben een aanwijzing dat de moordenaar een mens uit het buurland is. Om daar te komen, gaan de vrienden mee op een groepsreis per bus. Ze hebben al hun creativiteit en hun reisgenoten nodig om uit te zoeken wie de kapper heeft vermoord en hem te vangen.

In het begin van het verhaal is het even wennen aan de dieren die zich als mensen gedragen. Ze bevinden zich tussen de wereld van mensen en huisdieren in. Op reis merken de dieren dat de mensen op ze neerkijken en grapjes over ze maken. Het doet uiteraard denken aan mensen die een ander land bezoeken en daar niet zomaar worden geaccepteerd omdat ze anders zijn. In het hotel belooft de directeur aan het gezelschap dat ze zorgen dat ze niet een soortgenoot op hun bord krijgen. Het eten van dieren wordt hier en daar aan de kaak gesteld. Niet dat hier heel strikt over wordt gedaan, want Jefferson eet wel kaas, ondanks het stukje over een koe die verdrietig is dat haar jong bij haar wordt weggehaald.

Er is weinig uitleg nodig over de eigenschappen van de verschillende dieren. Ze zijn van plan om hun diverse talenten gebruiken om de moordenaar te vangen. Jean-Claude Mourlevat vertelt het verhaal met veel vaart en humor. Lies Lavrijsen en Els Dumez-Blocken hebben het prima vertaald uit het Frans. Het is erg spannend en grappig en ik heb dit dan ook met veel plezier gelezen.

Lees ook wat Jaap over dit boek schreef.